ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะว่าทำไม รู้ตัวนะคะว่าตัวเองเป็น perfectionist (เอ้ะ หรือไม่ใช่?) ในการทำงานไม่ว่าจะข้อความบนกระดาษรายงานหรือวาดภาพส่งอาจารย์ งานที่เราทำจะต้องเรียบร้อยที่สุด หน้ากระดาษต้องเป๊ะ กระดาษขาวสะอาดไม่มีรอยเปื้อนหรือรอยยับ เช็คแล้วเช็คอีก จนพอใจแล้วนั่งฟินกับความเรียบร้อยของงาน แต่กับการใช้ชีวิตส่วนตัวกลับตรงกันข้ามเลยค่ะ ห้องค่อนข้างรก ไม่ค่อยชอบเก็บของ ทำอะไรแล้วไม่ค่อยจะเก็บเข้าที่เลยค่ะ (เฉพาะที่บ้านกับหอพักหรืออะไรก็ตามที่เป็นพื้นที่ส่วนตัว) ช่วงไหนมีอารมณ์ก็จะค่อยเก็บ แต่ถ้าให้ทำงานบ้านจริงๆ เช่น พับผ้า ล้างห้องน้ำ กวาดพื้น เราก็จะทำให้เอี่ยมจริงๆ ไม่เคยทำแบบลวกเลย บางทีก็แอบงงกับตัวเองนะคะว่าเออ ทำงานเรียบร้อยจนคุณครูสมัยประถม มัธยม ชมมาตลอด แต่มาดูเบื้องหลัง ทำไมมันรก ย้อนแย้งมาก 55555555 **อยากได้คำอธิบายจังเลยค่ะ

ตอนนี้ก็มานั่งคิดว่า perfectionist จริงๆ เขาเป๊ะกับทุกอย่างในชีวิตไหม หรือเป็นแค่บางมุมในชีวิตเหมือนกัน

หรือจริงๆ แล้ว perfectionist ไม่ได้หมายถึงความสะอาดสะอ้าน ความเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่หมายถึงความสมบูรณ์แบบแบบไร้ที่ติ