หน้าตาดี มีแล้วก็ใช้มันก็สิ้นเรื่อง

ไม่เห็นต้องคิดอะไรมากมาย

ก็มีดีอยู่แค่นั้น

2 นาที เมื่อ 7 ปีก่อน บนโต๊ะอาหาร คือ ความอัปยศยิ่งใหญ่ของคุโรซาวะ ใช่เขารู้มาตลอดว่าตัวเองเป็นคนหน้าตาดี การมีรูปสมบัติแล้วจะเป็นที่น่าชื่นชมมันก็ไม่ได้ผิดแปลกอะไร แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เป็นปัญหา แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้สึกอะไร ถึงจะมีวุฒิภาวะเพียงพอจะยอมรับว่าสิ่งนี้ก็เป็นคุณสมบัติหนึ่งของตัวเองก็เถอะ แต่เมื่อมันมากไปจนกระทั่งถูกมองข้ามมิติอื่น ๆ มันก็เจ็บปวดอยู่พอสมควร

คุโรซาวะนี่หน้าตาดีจัง เจิดจ้าแสบตาไปหมด เขาเป็นที่หมายปอง เรื่องการถูกบอกรักกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน หากเมื่อเขาถามกลับไป "ทำไมหรือ" ทำไมล่ะ เขามีตรงไหนที่ชวนให้รู้สึกแบบนั้น ไม่มีใครซักคนที่ตอบได้ คุโรซาวะตอบกลับความรู้สึกเหล่านั้นด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มแต่เดียวดาย จะมีบ้างไหมใครซักคนที่จะมองผ่านเปลือกนอกสวยงามเข้าไปด้านใน อีกหลายอย่างที่พวกเขายังไม่รู้ยังไม่เห็น แต่ก็บอกว่ารักว่าชอบเขาแล้ว จะมีใครซักคนไหมที่ไม่มองเขาอย่างฉาบฉวยแบบนั้น

ต้องรออีกนานเท่าใด

เมื่อเริ่มต้นทำงาน คุโรซาวะทุ่มเทแรงกายแรงใจ สร้างสมดุลย์ทั้งการใช้ความสามารถ และ ความสัมพันธ์ให้เกิดความลงตัว เขากลายเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงในบริษัท ได้รับการมอบหมายให้นำเสนองาน เอาล่ะ วันที่มิติอื่น ๆ ของคุโรซาวะคนนี้จะได้เป็นที่รู้จักคงมาถึงแล้ว แต่เขาไม่คิดเลยว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะพังครืนลงในคืนหนึ่ง

อ่าาา คุโรซาวะคุง ท่านประธานเชิญไปงานเลี้ยงแน่ะ ในฐานะพนักงานใหม่ เรื่องนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ถือเป็นโอกาสที่ดี หัวหน้าหันไปสะกิดอะดะจิ คนที่เขามองว่า "น่าเบื่อ" ให้ไปด้วย เอาเด็กผู้ชายไปเยอะ ๆ ล่ะเป็นดี ถึงถ้อยคำนี้จะแปร่งหูอยู่บ้าง แต่เอาเถอะเรื่องการต้อนรับลูกค้ามันก็ถือเป็นหน้าที่ เขาไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าจะเจอสถานการณ์ยากลำบากที่ต้องย้อนคิดถึงตัวเองเสียใหม่

เหตุการณ์แปลกประหลาดเริ่มต้นจากถ้อยคำสายตาสื่อนัยยะของท่านประธานหญิง แม้เขาจะข่มความลำบากใจด้วยบทสนทนารื่นหูเกี่ยวข้องกับสินค้าและตัวงาน แต่ฤทธิ์แอลกอฮอล์จากไลน์แก้วใหญ่ที่เขารับไว้แทนอะดะจิ ทำให้สติสัมปะชัญญะ และ การควบคุมตัวเองหย่อนลงมามาก เสียงกระชิบข้างหูจากท่านประธานหญิงที่ห่างไกลจากเรื่องงาน และ สัมผัสใกล้ชิดที่คุโรซาวะไม่ได้เตรียมตัวตั้งรับมาก่อน ถึงกับทำให้สะดุ้ง 

ความพังพินาศเกิดขึ้นตรงนั้น

ทั้งงาน และ ใจของคุโรซาวะเองด้วย

ท่านประธานหญิงโมโหมาก หัวหน้าเองก็เช่นกัน เรื่องแค่นี้ ไม่รู้ทำไมจะต้องทำมาตกอกตกใจด้วย หน้าตาดีมีก็ใช้ไปสิ ก็มีอยู่เท่านั้น ที่แท้แล้ว ตัวตนที่แท้จริงของเขามีเท่านี้หรอกหรือ ความอดตาหลับขับตานอน การใช้ความสามารถสติปัญญา กลั่นออกมาเป็นชิ้นงาน ที่แท้มันไร้ความหมายสินะ คุโรซาวะมีดีเท่านี้เอง "หน้าตา" มีค่าเท่านี้เอง อาจเป็นเพราะฤทธิ์ไวน์ ที่ทำให้เขามีความอ่อนไหวมากกว่าปกติ

หากก่อนที่สติจะวูบดับ ก็พบว่าตัวเองนอนราบอยู่บนม้านั่งในสวนสาธารณะ และ เพื่อนร่วมงานที่ "น่าเบื่อ" คนนั้น จ้องมองด้วยตากลมใส เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่น่ามีพิษมีภัย ก็เลยเผลอพูดสิ่งที่ค้างอยู่ในใจออกไป ทั้ง ๆ ที่ควรจะทำให้ท่านประธานพึงพอใจ กลับทำให้โกรธเสียนี่ ไร้ประโยชน์สิ้นดี 

ไม่จริงซักหน่อย เพื่อนร่วมงาน "น่าเบื่อ" คนนั้นกล่าว คุโรซาวะน่ะ ทั้งศึกษาบริษัท และ สินค้า แถมยังจำได้หมดทุกรุ่น แล้ววันนี้ก็ดื่มไวน์แทนผมด้วย รอยยิ้มน่ารักประดับใบหน้าของเจ้ากระต่ายน้อย แปลกดีนะ ไม่เคยเห็นคุโรซาวะเป็นแบบนี้เลย ปกติก็ดูจะ perfect ไปทุกอย่าง แต่แบบนี้ก็ดีแล้วแหละ ถ้างั้น ... มือเรียวของอีกฝ่ายสัมผัสหน้าอกของคุโรซาวะแผ่วเบา พักซักหน่อยเถอะนะ

ประโยคสนทนาสามัญภายในเวลา 2 นาที กลับมีคนที่สัมผัสจิตใจเขาได้หมดทุกอย่าง คนที่รู้ว่าเขาพยายามมากเพียงไหน คนที่เห็นในแง่มุมที่คนอื่นไม่เคยคิดจะติดตามสัมผัสมาก่อน ยามที่เขานอนเหยียดยาว กับ ความล้มเหลวครั้งหนึ่งในชีวิต ใต้แสงหรุบหรู่ของสวนสาธารณะที่เงียบสนิท อยู่ ๆ เขาก็มีรอยยิ้ม และ อยู่ ๆ เขาก็อยากร้องไห้ขึ้นมา

คุโรซาวะ ... มีความรัก

เพียงไม่กี่นาทีกับคำสารภาพ อะดะจิไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร กับความรู้สึกที่อีกฝ่ายเฝ้าปิดผนึกมา 7 ปี จริง ๆ มันก็เป็นเรื่องที่รู้อยู่แล้ว แต่อีกฝ่ายยังไม่รู้ว่าเขารู้แล้ว โอ๊ย ซับซ้อนยุ่งยากจริง อยากจะรั้งเอาไว้ แต่รั้งแล้วจะต้องพูดอะไรต่อไปล่ะ ทำยังไงดี คุโรซาวะเดินไปแล้ว เขาทำอีกฝ่ายเจ็บปวดอีกแล้วรึเปล่า อะดะจิเป็นคนคิดช้า และ ตัดสินใจช้า แต่ก็ซื่อตรงกับตัวเองตลอดมา 

เจ้ากระต่ายน้อยยอมรับ ว่าวันเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน วันเวลาที่ได้ใกล้ชิดกัน ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกแย่ และ เมื่อมาคิดดูแล้ว แต่ละวันผ่านไปก็มีคุโรซาวะอยู่ตรงนั้นตรงนี้เต็มไปหมด และ เมื่อมาคิดดูแล้วเขาก็เอาเรื่องของคุโรซาวะออกจากหัวไม่ได้เลย 

ผมเองก็รักคุโรซาวะเหมือนกัน

2 นาที หลายประโยค

เนื้อหาสั้น ๆ 

รักเหมือนกันนะ

เวลา 2 นาทีเมื่อ 7 ปีที่แล้วคุโรซาวะตกหลุมรัก 2 นาที ในยามค่ำ เจ้ากระต่ายน้อยผู้ตกตืน ละล่ำละลักขอโทษ และ สารภาพรัก ช้าไปหน่อย ขอโทษด้วยนะ ไม่หรอก .... สายตาของคุโรซาวะบ่งบอก 

2 นาที เมื่อ 7 ปีที่แล้ว

ฝันที่มากกว่าฝันได้กลายเป็นจริงในวันนี้

จากฝันก็กลายเป็นมากกว่าฝัน

ฝันกลายเป็นจริงขึ้นมา

เมื่อในเวลานี้มีเธอทั้งคน

จากฝันก็กลายเป็นมากกว่านั้น เมื่อเธอได้เดินข้ามา

หนึ่งคนที่มองหาไม่เคยใช่ใครแต่ใช่เธอ