ก็ตามหัวข้อ เป็นคนที่ไม่มีใครต้องการ หรือทำเหมือนต้องการเราจริงๆ อยู่กับเราเเล้วมีความสุขแต่ไม่ใช่ กลับกลายเป็นคนที่ไม่ต้องการมีเราอยู่ในชีวิต  กลับเป็นเราที่เหมือนจะไปเป็นตัวไม่ดีใช่ชีวิตคนอื่น กลับเป็นเราเอง ที่ไม่มีใครมาจริงใจ กลับเป็นเราเอง ที่สังคมคนใกล้ตัวไม่ต้องการ กลับเป็นเราที่เวลาร้องไห้ไม่สามารถพูดให้ใครฟังได้ เราอิจฉาคนอื่นมาก ที่มีเพื่อนคอยปลอบ แต่ทุกคนดูเราสิ ไม่มีใครรับฟัง เป็นคนที่สังคมไม่เข้าใจ ขนาดครอบครัวยังไม่รักเลย ก็ไม่มีใครรักเราเเล้ว อิจฉาคนอื่นที่ไม่ได้เกิดมาให้แคร์คนทั้งโลก แต่เรากลับเกิดมาเพื่อเเคร์คนทั้งโลก เหนื่อยมาก เราอยากจะเอาตัวเองไปชนกับอะไรเเรงๆ ให้มันโล่งจริงๆ