** เหี่ยวแห้งเสน่หา **
๏ หยาดฝนจุมพิตรุ้ง เมฆา
รินกาพย์กลอนหินผา ชุ่มชื้น
สุริยะปฏิปทา โคลงทิพ
ระยิบหยาดอักขระรื้น รื่นน้ำตาดาว ฯ
๏ หนาวสัจจะแจ่มแจ้ง แจรงอรุณ
หมอกเหม่อเผลอผลักสกุนต์ ร่วงฟ้า
ปีกนกหนึ่งกองหนุน กองเสน่ห์
กองเน่าคายอดหญ้า มอดสิ้นวิญญาณ ฯ
๏ แสนลึกสุดหยั่งน้ำ- ตาสมัย
ประหนึ่งสมุทรพิสัย ซ่อนหล้า
ละอองเมฆเทวษใด ฤๅเปรียบ
ลออโศกรันทดข้าฯ ห่างไร้ไกลสมร ฯ
๏ เมฆาสารทสงบแล้ว ละอองฝน
ผิดโศกสาดใจคน หนึ่งเศร้า
เหลืองทองทุ่งนา ยล สวยอร่าม
ผิดทุ่งใจหักเหน้า เหี่ยวแห้งเสน่หา ฯ
๏ เมฆาโอบกอดน้ำ- ตาสวรรค์
ชำแรกแหวกฝนฝัน ว่างไร้
อาทิตย์โอบนางจันทร์ เพียงนึก
เหมือนหนึ่งรักโอบไว้ หว่างเวิ้งนรกฝัน ฯ
๏ เพลิงประทีปเจ็บปวดแจ้ง ในจำ
ขมขื่นขืนบริกรรม แก่นร้าง
จักตามเทพยุติธรรม ไหนเล่า
อุ้มแม่มาสมบ้าง หว่างเวิ้งสวรรค์ฝัน ฯ
๏ น้ำตาอาบรดหล้า เป็นพยาน
โคมประทีปพรรษาศานต์ โปรดรู้
แผลรักวิกฤติการณ์ ใดเล่า
จักเท่าแผลรักชู้ ซึ่งช้ำโศกเฉา ๛
++ เครดิตภาพ :: Google ++
** เหี่ยวแห้งเสน่หา **