เราไม่แน่ใจว่าเราจะบอกว่าเป็นโรคนี้ได้เต็มปากรึเปล่า แต่มันรู้สึกไม่ดีจริงๆเวลาใครมาโดนตัว เหมือนแพนิค เวลาใครมาโดนมันจะรู้สึกแหยงๆ อึดอัด โกรธผสมกับอยากร้องไห้ ต้องรีบเอาอวัยวะส่วนนั้นที่คนอื่นโดนไปล้าง หรือเช็ดทันที เช่นโดนแขนเรา เราก็วิ่งไปล้างเลยค่ะ เราบอกที่บ้านมาหลายครั้งแล้ว แต่อาจเป็นเพราะช่องว่างระหว่างวัยที่ทำให้คนที่บ้านไม่เข้าใจเรา และไม่ยอมรับเรา ก็ชอบหาว่าเราเป็นบ้า หรือเป็นผู้ดีอะไรแบบนั้นอะค่ะ คือความจริงมันไม่ใช่อะ คือแค่เราไม่ชอบ แล้วก็ชอบมาแซะ ว่าโดนแค่นี้มันจะตายเลยรึไง ชอบมาบอกว่าถ้าไม่ใช่คนในบ้านกูก็ไม่ได้แตะนะ คือเค้าเหมือนจะเข้าใจ แต่ไม่มีใครเข้าใจจริงๆเลย แล้วก็ชอบมาสะกิด มาแตะเรื่อยๆ มันทำให้เรารู้สึกแย่ค่ะ แล้วช่วงนี้มันช่วงปิดเทอม เราต้องอยู่บ้านทุกวัน แล้วเราก็อยู่กับความอึดอัดที่เค้าไม่เปิดใจฟังเราอย่างแท้จริง เราร้องไห้ทุกวัน บางทีก็ร้องต่อหน้าเลย มันแพนิคจริงๆ มันเศร้ากว่าเดิมที่ไม่มีใครเปิดใจฟัง เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำแบบนั้นไปทำไม เราบอกหลายรอบแล้วจริงๆ แล้วทำไมถึงชอบมาแตะ มาประชดหรืออะไร ทำไมเป็นครอบครัวแล้วต้องมาทำให้บั่นทอนไปกว่านี้ ไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ