สวัสดีค่ะ คือ ตั้งเเต่เริ่มทำอะไรเองได้ตั้งเเต่เด็ก เท่าที่เราจำได้ก็ไม่ขอให้เเม่อุ้ม ไม่ชอบให้หอม ไม่ค่อยอยากให้กอด เเต่อาจเพราะเด็กเลยหลีกเลี่ยงไม่ได้ พอเริ่มโตขึ้น ไม่ว่ากับพี่สาว เพื่อน คนในสังคม เรารู้สึกอึดอัดทุกครั้งที่เขาสัมผัสโดนผิวกาย ไม่ว่าจะโดยบังเอิญ หรือ จงใจ บางครั้งเราถึงขั้นสะบัดหนี ซึ่งในมารยาททางสังคมมันย่อมเเย่ในสายตาคนอื่น ไปเข้าค่าย เราก็ไม่อาบน้ำรวมกับคนอื่น ตอนนั้นเรายังคิดว่าอาจเพราะเป็นคนขี้อายหรือเปล่า? เเต่พอเริ่มโตมาอีกนิด เจอเพื่อนที่สนิทกันมาก เพื่อนที่นอนด้วยกันกินด้วยกันงี้ พวกเขาจะชอบเข้ามากอด ขอจับมือ ซึ่งเราไม่โอเคมาก ๆ ยิ่งกับรูมเมทที่อยู่ด้วยกันมา เธอเป็นพวกชอบสกินชิป ตรงข้ามกับเราอะ เราไม่ชอบ เราบอกหลายครั้งเเล้ว เเต่เขาก็ไม่เคยฟัง เราร้องไห้เลยด้วยซ้ำ เข้าห้องน้ำล้างเนื้อล้างตัวทุกครั้ง อารมณ์อาบไปร้องไห้ไป เราย้ายออกไปอยู่คนเดียว เจอนางนางก็เข้ามากอดอีก จะพูดว่ารังเกียจก็พูดไม่ได้เต็มปาก มันเริ่มมากขึ้นหลังจากเข้ามหาลัย ในที่สาธารณะเราก็จะพกเจลล้างมือ หรือ สบู่เเบบพกพาไปด้วยเสมอ เวลาเดินชนใครเข้า หรือต้องจับมือกับใครโดยจำยอม ขนาดเเม่เราเอง เรายังกอดได้ไม่เต็มอิ่มเลย มันเเปลกไหมคะ หรือยังไง มันมีผลต่อการใช้ชีวิตในการทำงานเเละการใช้ชีวิตในสังคมมาก อาการมันหนักขึ้นเรื่อยๆ เราควรพบจิตเเพทย์หรือเปล่า ช่วยเเนะนำทีค่ะ