เวลาทำงานเรามักจะดูถูกตัวเอง   เห็นคนอื่นทำ  หรือพูดเก่ง เป็นพิธีกร   แล้วเรามักจะคิดว่าตัวเองทำไม่ได้   ทั้งๆ ที่เรายังไม่ได้ลองทำเลย จะแก้ความคิดนี้ยังไงดี

การ ฆตต.มันคือการกระทำ ที่รุนแรงมากๆ เพราะช่วงเวลานั้นคุณจะรับรู้ได้ถึงความทรมานที่เกิดขึ้นจากน้ำมือตัวเอง อยากทราบว่า อะไรคือความคิดสุดท้ายที่ทำให้กระทำอย่างนั้นครับ อะไรคือแรงผลักดัน แล้วคนที่รอดกลั

รู้สึกไม่มั่นคงค่ะ ทั้งๆที่มีงานทำ มีเงินเก็บ มีคนรักที่ดี ไม่มีหนี้ (แต่ไม่มีสมบัติอะไรเลยเช่นเดียวกัน) แต่ในใจรู้สึกไม่มั่นคงสุดๆ เหมือนยืนบนแผ่นน้ำแข็งคนเดียว และน้ำแข็งก็ละลายไปเรื่อยๆ ตัวเราพร้อม

ไม่มั่นใจว่าตัวเองเป็นภาวะสิ้นยินดีหรือเปล่าสุขก็สุขไม่สุด ขนาดอยู่กับแฟนตัวเองมันก็ยิ้มได้หัวเราะได้บ้างแต่มันเหมือนขาดอะไรไปทั้งๆที่ทุกอย่างรอบตัวก็โอเคดี เวลาเศร้าก็เศร้าไม่สุด ต้องพยายามกระตุ้นมาก

สวัสดีครับ ก็ตามหัวข้อที่ตั้งไว้เลยครับ แต่อ่านให้จบก่อนนะครับ ความรู้สึกที่ผมพูดถึง มันคือความรู้สึกที่แบบว่า ไอ้ตัวเราเอง ก็ไม่เข้าใจความรู้สึกนี้เหมือนกันว่าว่ามันคือความรู้สึกอะไร แบบอยู่ดีๆ มันก็

ตั้งแต่ช่วงสอบปลายภาคที่ผ่านมาผมรู้สึกว่าตัวเองโฟกัสการสอบได้โดยที่ไม่คิดลบกับตัวเองมาก แต่พอหลังจากมาพักผ่อนที่บ้านในใจยังเหมือนมีความรู้สึกไม่ดีกับความล้มเหลวหรือผิดพลาดต่าง ๆ มาหลอกหลอนในใจตัวเองจน

มีบางช่วงเวลา  ที่เรารู้สึกเกลียดตัวเอง ไม่ชอบตัวเองเลย และมักคิดว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนี้   ต้องมาเจออะไรแบบนี้  ทำกรรมอะไรไว้   ทำไมต้องเป็นเราคนเดียวด้วย  พอคิดแบบนี้ก็รู้สึก

คือจากประสบการณ์ส่วนตัว มักจะเจอกับพนักงานบางคนที่มักตั้งตัวเป็นหัวโจก คือประมาณแบบไม่ชอบ ไม่พอใจใคร ก็มักจะทำพฤติกรรมรวมฝูง หาพรรคหาพวก แล้วไปโจมตี คนๆ นั้น เห็นทำพฤติกรรมแบบ

ขอรบกวนสอบถามครับ ว่าอาการหงุดหงิดเวลาได้ยินเสียงรบกวน จะมีวิธีจัดการได้อย่างไรครับ คือพยายามทำตามคำแนะนำจากเวบธรรมะต่างๆ คือตามดูจิตแล้วเห็นว่าหงุดหงิดแล้วก็พยายามวาง แต่มันก็ยังคิดอยู่ ยิ่งเสียงรบกว

เราอายุ 23 ปี คือเราเริ่มสังเกตตัวเองว่าทำไมคนรอบตัวถึงไม่ค่อยชอบเราและเหมือนไม่อยากคุยด้วกับเรา เราก็คิดว่าตัวเองอาจจะปากไม่มีพูดจาแรงและทำความไม่น่ารัก พอเรารู้ตัวเราก็พยามยามพูดน้อยลง เริ่มไม่อยากเ