เราจะผ่านช่วงเวลาชีวิตแบบนี้ไปได้ยังไงคะ เราจะผ่านมันไปด้วยตัวเองยังไง ไม่มีใครคอยสู้อยู่ข้างๆ ไประบายกับใครก็โดนด่าว่าเป็นบ้า โดนหัวเราะใส่เหมือนเราเป็นตัวตลก เวลาเราทำร้ายตัวเองก็โดนหาว่าเรียกร้องความสนใจ เวลาเราฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จก็หาว่าสร้างภาระ ทำให้คนอื่นเดือดร้อน เราจะพาตัวเองผ่านจากจุดนี้ไปได้ยังไง เราอยากตายทุกวัน กินยาที่หมอสั่งแต่ก็ไม่ดีขึ้น เราไม่รู้เราจะทำยังไงแล้ว คนรอบตัวมองเราว่าน่ารำคาญ เวลาเราบ่นอะไรลงสตอรี่คนรอบตัวก็จะชอบมาว่าเราเพ้อเจ้อ เราเริ่มใช้ชีวิตยากขึ้นทุกวัน เราเรียนปวช.3 กำลังจะจบแล้ว เหลืออีกเทอมหนึ่ง แต่อาการของเราตอนนี้คือหนักมาก เราไม่อยากออกไปไหน เราไม่อยากเจอใคร เราเริ่มกลัวคน เรื่องหงุดหงิดเราจิตตกตลอดเวลา บางทีก็เหม่อ บางครั้งก็ร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุ เรากลัวมันจะมีผลกระทบกับการเรียนของเรา เรากลัวเราจะทำได้ไม่ดีเรากลัวเราจะเรียนไม่รู้เรื่อง เราไม่ชอบตัวเลขเลยแต่เราก็โดนบังคับให้เรียนบัญชี เราควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้เลย เรากลัวว่าเราจะไปทำให้คนรอบข้างรู้สึกไม่ดี เราไม่อยากไปโรงเรียนเลย เรารู้สึกว่าข้างนอกไม่ปลอดภัยสำหรับเรา เราพยายามแล้วแต่ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจเราเลย เอาแต่บอกว่าเราอ่อนแอ เอาแต่กดดัน เอาแต่บอกว่าเราบ้า เราไม่รู้จะผ่านมันไปยังไงแล้วจริงๆ เราเหนื่อยเกินจะลุกขึ้นมาอีกครั้งแล้ว