ที่ตั้งกระทู้นี้แค่อยากระบายเฉยๆค่ะ
หนูรู้สึกทุกข์ใจมาก ไม่มีความสุขเลยกับครอบครัวตัวเอง เหนื่อย
ขอเรียกว่าเขาก็แล้วกันไม่อยากเรียกว่าพ่อด้วยซ้ำเขาวันๆก็เอาแต่เสพยา เสร็จแล้วก็นั่งหัวเราะ บางครั้งก็พูดคนเดียว เวลาหาเงินก็รู้ว่าครอบครัวเราไม่ได้รวย แต่พอหาได้ก็เอาไปซื้อแต่ของตัวเองให้แม่บางครั้ง 100-200 แล้วก็มาขออีก มันจะเหลืออะไร ขายขี้ยางก็ต้องแบ่งกันคนละครึ่งนี่หรอหัวหน้าครอบครัว วันๆเอาแต่เสพยาบ้า บางทีก็เสพให้หนูเห็นเลย พาเพื่อนมาอีก หนูกลัววิตกกังวลจนเป็นโรคซึมเศร้ากลัวว่าเขาจะมาทำร้ายเอาแต่ขังตัวเองไว้ที่ห้อง เขายังไม่สนใจเลย จะเคยคิดถึงลูกบางมั้ย ครั้งหนึ่งตอนเด็กๆ หนูเคยถามว่าทำไมต้องสูบบุหรี่ เขาตอบว่าใครๆก็สูบ นี่หรอคนที่เป็นพ่อคนหนูจะสูบมันก็ได้ใช่มั้ย? เคยบ้างมั้ยจะทำเพื่อลูก พูดโอ้อวดใหญ่ว่าไม่มีกูก็อยู่ไม่ได้ แต่ทุกครั้งที่เขาไป หนูมีความสุขมาก จะกลับมาทำไม สงสัยไม่มีที่ไปมั้งอยู่นี่มันสบายไม่เหมือนบ้านพ่อแม่ตัวเองใช่มั้ยล่ะ แล้วบ้านที่อยู่นี่เขาก็ไม่ได้สร้างหรอก อาเป็นคนสร้าง