คือหนูอยากไปอยู่สถานสงเคราะห์มากเลยค่ะ

หนูอายุ 14ปี กำลังเรียนอยู่ชั้นม.2 หนูมีปัญหากับทางครอบครัว เพราะไม่มีใครเค้าใจหนูเลยแม่ก็เอาแต่ด่าและขู่หนูส่วนพ่อก็เข้าข้างแม่ หนูโดนด่าเกือบทุกวันและในแต่ละวันดูเหมือนคำด่ามันจะแรงขึ้นเรื่อยๆ จนหนูกลายเป็นคนคิดมากและเริ่มจะเก็บกด ทุกๆครั้งเวลาแม่ด่าหนูก็จะเงียบไม่พูดอะไรและเก็บทุกๆคำมาไว้ข้างใน และก็กักขังมันไว้



ส่วนที่โรงเรียนหนูก็มีเพื่อนนะ แต่ดูเหมือนพวกเค้าไม่ค่อยนับหนูเป็นเพื่อนเท่าไร จนทำให้หนูต้องสร้างเสียงหัวเราะหรือทำอะไรที่มันตลกๆเพื่อให้พวกเค้าสนใจ แต่หนูกลับไม่เข้าใจตัวเองเลยทำไมทั้งๆที่ตัวเศร้าแต่กลับยังสร้างเสียงหัวเราะได้อยู่ล่ะ หนูฝืนตัวเองไปหรือป่าวพอกลับมาบ้านก็ต้องโดนแม่ด่าเรื่องเกรดกับคะแนนแล้วขู่ว่า"ถ้าเทอมนี้เกรดต่ำอีกเจอกูแน่"ซึ่งทำให้หนูเก็บไปคิดๆๆๆๆคิดจนหนูได้เริ่มทำร้ายตัวเองเพราะหนูเครียดกับปัญหาไม่ไหว จนหนูไม่รู้ตัวเลยว่สหนูกำลังเข้าสู่โรคซึมเศร้าตอนไหน


พอรู้ตัวก็ได้ไปปรึกษาเพื่อนแต่เพื่อนบางคนก็ไม่สนใจแต่จะมีน้อยคนที่บอกว่าให้ไปหาหมอและบอกพ่อแม่ ในวันนั้นหนูเลยไปบอกแต่พ่อและแม่กลับบอกว่ามันไร้สาระและหาว่าหนูน่าจะเป็นบ้ามากกว่า ทำให้หนูซึมมากในวันนั้น


หลายวันผ่านไปแม่เริ่มด่าหนูและไล่ให้ไปตาย ทำให้หนูเริ่มคิดเกี่ยวกับการตาย ว่าหนูควรตายดีไปไหมจนถึงวันนี้ หนูอยากหนีไปให้ไกลที่สุดเพราะว่าถ้าหนูอยู่ในบ้านนี้ต่อไป หนูก็จะฆ่าตัวตายแบบจริงๆหนูไม่รู้หนูควรทำยังไงแต่หนูยังไม่อยากตายตอนนี้แต่ดูเหมือนสมองหนูกับร่างกายจะไม่คิดอย่างนั้นเลยเลยเริ่มจะหามางฆ่าตัวตายขึ้นเรื่อยๆ หนูกลัวว่าวันนึงหนูจะตายจริงๆเพราะงั้นหนูจึงขอไปอยู่บ้านสงเคราะห์จะได้ไหม หนูทนอยู่กับบ้านนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ