ทุกคนมีแม่ใช่ไหมคะ? เราอยากรู้ว่าแม่ของทุกคนเป็นยังไงบ้าง เราอยากรู้ว่าคำว่าแม่มันรู้สึกยังไง เรามีแม่ก็เหมือนจะมีแต่ก็เหมือนไม่มี ความรู้สึกนี้มันสับสนไปหมด เราแค่อยากให้แม่ชมเราบ้าง ปลอบเราบ้าง อยากให้แม่เข้าใจเราบ้าง ตั้งแต่เล็กจนโต เราไม่กล้าให้แม่รู้เลยว่าเราเหนื่อยท้อแค่ไหนกับปัญหาชีวิต จนต้องทำให้เราเก็บไว้คนเดียวตลอด แม่ไม่เคยถามชีวิตเราเลย วันนี้เป็นยังไงบ้างลูก เราอยากได้ยินคำนั้นจริงๆค่ะ เราอยากรู้ว่าความรู้สึกยังไง  เมื่อเราได้ยินคำว่าแม่ตอนไหน เมื่อมีคนพูดถึงแม่ น้ำตาเรามันกลั้นไม่อยู่จริงๆค่ะ เรากลัวเราจะเครียดจนเป็นโรคซึมเศร้ามากๆ เราไม่กล้าพูดเรื่องตัวเองกับแม่เลย เพราะกลัวแม่จะด่า จะบ่น เพราะในทุกๆครั้งที่เราพูดด้วย จะได้คำตอบเดิมๆ ซ้ำๆ เราดีใจนะคะที่เรามีแม่ มีครอบครัว แต่เราก็เสียใจที่แม่ไม่เคยเข้าใจเรา