คืองี้นะครับ ผมชอบคนหนึ่ง คือคนเนี้ยจะบอกว่าเขาชอบออกบ้าน ชอบเที่ยว ชอบเเต่งตัว เเต่ก็ไมาได้อะไรนะครับ เเต่ผมเป็นห่วงเขา จะพูดมากก็ไม่ได้ ผมอยู่ในสถานะเพื่อนที่ สามารถระบายอะไรได้ เเล้วผมก็ไม่ได้คิดจะไปมากกว่านั้นเพราะผมรู้ตัวเองดีว่าเป็นคนยังไง ผมคงจะไม่สารภาพรักหรืออยากจะคบอะไรทำนองนั้นหรอก ตอนที่เขามีเเฟนผมก็พยายามไม่ยุ่ง หนีออกมา หรือไม่ก็หลบหลีกๆ ก็พอทำใจได้ เเต่ความนี้มันมีเรื่องทำร้านความรู้สึกมากๆๆๆๆ เเทบจะคิดหนักเลย เรื่องมิวเนี้ยมันน่าจะจบเเบบโอเเล้ว เเต่ความรู้สึกของผมเนี้ย ควรทำยังไง จะโกรธก็โกรธมากๆ จะเเสดงออกก็ไม่ได้ ผมอัดอั้น ผมไม่รู้จะระบายที่ใหน จะกับคนใกล้ตัวก็กลัวคนรู้เเล้วมิวเสียหาย ผมทำอะไรก็นึกถึงเเต่ เพื่อนคนนั้นจูบมิว ถึงจะรู้ว่าไม่เต็มใจก็ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆกับความรู้สึกของตัวเอง มันรู้สึกเเบบ ดูหนัง ดูอนิเมะ เเทบจะทุก ช.ม. คิดถึงเเต่เรื่องที่มิวโดนจูบ คือเเบบ อร๊ากกก ผมไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกผมยังไงดีเเล้ว