คือเดี๋ยวนี้เรารู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ เราไม่มีกำลังใจในการใช้ชีวิตเลย รู้สึกว่ามันเหนื่อยไปหมด ทุกๆคืนกว่าจะนอนหลับได้ก็คือเช้าแล้ว เอาแต่คิดว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ทำไมเราแย่แบบนี้ ทำไมทุกอย่างต้องเป็นแบบนี้ รู้สึกดาวน์ลงทุกวัน เมื่อสองปีก่อนเราเคยหยิบส้อมจะมาแทงตัวเองไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่แต่ตอนนั้นแม่เรามาห้าม เราเอาแต่อยู่กับสิ่งเดิมๆ แต่พอวันนึงอยู่ดีๆก็เหมือนจะดีขึ้นเราไปมีแฟนอยู่กับแฟน แต่พอทะเลาะกันเราก็หยิบมีดมาทำเหมือนจะทำร้ายตัวเองอีก เราไม่ได้อยากเรียกร้องความสนใจ แต่คือเราควบคุมจิตใจตัวเองไม่ได้เลย เราเหมือนจะดีแต่สุดท้ายมันกับไปเป็นแบบเดิมตลอด จนตอนนี้เรารู้สึกว่าจิตใจเราแย่มาก แย่แบบที่เรารู้สึกว่าเราแบกรับทุกอย่างไม่ไหวแล้วเราอยากตายไม่อยากอยู่แล้วเพราะเราเหนื่อย พอตกกลางคืนก็ร้องไห้คิดเรื่องวนๆซ้ำไปซ้ำมาทั้งที่มันผ่านมาแล้ว บางอย่างยังไม่เกิดขึ้นเราก็คิดไปไกลจนเครียดเอง เราไม่กล้าบอกคนอื่น เพราะเคยเล่าให้คนๆนึงฟัง แต่เขาบอกเราเป็นพวกจิตปรุงแต่งพวกชอบมโน หรือเราจะบ้าไปเองจริงๆ แต่เราก็หลุดออกจากความคิดพวกนี้ไม่ได้จริงๆ มันท้อแล้วมันก็มองหาทางออกไม่เจอ มีใครพอจะแนะนำได้ไหมคะว่าเราควรทำยังไงดี
ปล.เรายังอายุไม่ถึง20นะคะ
ปล.เรามีปมในใจตั้งแต่เด็กที่ตอนนี้มันยังวนเวียนอยู่ในใจเรา
ปล.เราต้องแบกรับหน้าที่บางอย่างไว้ไม่ว่าจะครอบครัวหรือแล้วก็เรื่องงาน