มันเป็นความรู้สึกผิดของเราที่มีต่อพ่อ เราเอาแต่บอกกับตัวเองว่าเหนื่อย ที่ต้องแบกภาระหน้าที่หายอย่าง แต่ลืมคิดไปพ่อก็ไม่ได้สบายที่นอนป่วย พอพ่อจากไปมันทำให้รู้สึกผิดซ้ำ วนเวียนในหัว คิดแต่ว่าวันนั้นทำไมไม่อยู่กับพ่อที่โรงพยาบาลนานๆ วันนั้นทำไมไม่ทำตามที่พ่อขอ วันนั้นทำไมต้องพูดไม่ดีใส่พ่อ แล้ววันนั้นทำไมเอาแต่พูดว่าพ่ออดทนหน่อสิ ทั้งที่พ่อคงอดทดทนถึงที่สุดแล้ว แล้วทำไมวันนั้นถึงเห็นงาน เห็นคนอื่นสำคัญกว่าพ่อ มันวนเวียนแบบนี้ตลอดเลยมันคงลบออกจากชีวิตไม่ได้แล้ว