สวัสดีค่ะ เราอยากมาพูดคุยกับทุกคนแลกเปลี่ยนความคิดกัน เราคนหนึ่งที่ทำทุกอย่างคนเดียว แบกรับภาระทุกอย่างคนเดียว เพียงเพื่อให้ครอบครัวสมบูรณ์ เราเป็นแม่หม้าย ทำงานคนเดียวมาตลอดจนกระทั่งเราเจอคนนี้ แต่งงานกัน แรกๆปกติทุกอย่าง แต่มาหลังๆเขาเริ่มไม่โอเคกับลูกเรา เพราะลูกเราค่อนข้างดื้อ ถ้าดุหรือด่าเขาไม่รับฟังเลย พูดด้วยเสียงเบาด้วยเหตุผลลูกจะฟังทันที แต่นี่ไม่ได้เป็นปัญหาหลักของเรา ปัญหาหลักของเราคือ เราแบกรับภาระหนี้สินทุกอย่าง คนเดียว ทำงานคนเดียว เลี้ยงครอบครัว แม่เรา ลูกเรา แน่นอนเราต้องส่งเสีย ค่ารถ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าจิปาถะทุกอย่าง  หลังจากที่เขาปลดทหารมาแล้ว เขาไม่หางานทำ อ้างแค่ว่าไม่มีงาน เอาแต่นอน ทั้งวัน ในขณะที่เราตื่นเช้าไปทำงานเลิกงานสองทุ่มกลับมาเขายังอยู่บนที่นอน ความรู้สึกแรกที่เห็นคือเราอารมณ์เสียมาก เราทำงานบริการในช้อปๆนึงในห้าง แน่นอนวันๆเจอลูกค้าหลากหลายรูปแบบ ทั้งเหนื่อยและเมื่อย กลับมาเจอสภาพที่ยังอยู่บนที่นอนในห้อง ไม่ช่วยงานบ้าน (ถางหญ้าหรือตัดกิ่งไม้บริเวณบ้าน) ซึ่งทำแค่เดือนละครั้งก็ยังไม่ทำ ตอนนี้เรารู้สึกท้อมาก ทั้งเขาและครอบครัวเขา เมื่อก่อนครอบครัวเขาดีกับเราเพราะเราให้เงินได้ทุกครั้งที่เขาขอ (ก่อนหน้านี้ทำงานร้านทองซึ่งได้ค่าคอมรายวัน) ทำให้เราสามารถให้เงินตามที่เขาต้องการได้ เราอยากบอกว่าเราเหนื่อยมาก ท้อมาก ภาระหนี้สินทุกอย่างเราเป็นคนจ่ายเองทั้งหมด 100% ซึ่งวันนี้เป็นวันที่เราแบกทุกอย่างไว้ไม่ไหวแล้ว เปิดใจคุยกับเขาให้หางานทำ สิ่งที่ได้กลับมาคือการทะเลาะกัน ทำให้เรารู้สึกว่าถ้าไม่มีเขาเราคงอยู่ได้ เพราะเราแบกภาระทุกอย่างไว้คนเดียวจริงๆ 

ถ้าเป็นแบบนี้แล้วทุกคนเลือกที่จะมีเขาต่อหรือพอแค่นี้คะ ในใจคือรักเขามากๆๆ แต่อีกใจก็แบกไม่ไหวแล้ว 😭