เราอายุ 27 เเฟน 37 อายุห่างกัน 10 ปี
คบกันมาเกือบๆปี โดยปกติจะเจอกันสัปดาห์ละครั้ง
เราจะหยุดงานวันจันทร์เเละอังคาร ในขณะที่เเฟนเวลาทำงานไม่เเน่นอน เเต่ทุกวันหยุดของเรา เขาจะมารับเราไปอยู่ด้วย ไม่ว่าเขาจะไปทำงานที่ไหน โรงพัก เรือนจำ ศาล หรือคุยงานที่ไหนเขาจะพาเราไปด้วยตลอด
ทุกอย่างเหมือนจะโอเค บอกอยากกินไรได้กิน บอกอยากไปไหนได้ไป บอกคิดถึงถ้าเขาว่างจะมาหา กระทั่งสองวันก่อนเป็นวันเกิดเรา เราก็คิดว่าเขาเเกล้งลืมไรงี้ เเต่เขาดันลืมจริงๆ
เราโคตรรู้สึกเเย่ เขาไม่ได้ยุ่งงาน คำ่นัดเพื่อนมาสังสรรค์ ดึกดูบอล โฟกัสทุกอย่างยกเว้นเรา
สิ่งที่เราได้รับคือคำว่า " ขอโทษเเล้วกัน ยอมรับผิด ลืมจริงๆ ต่อไปมีไรก็บอก "
ตอนนี้เราเหนื่อย...
อาการที่เขาเป็น...คือเขาไม่ให้ความสำคัญเรารึเปล่า รึเราต้องปรับที่ตัวเอง บอกไปเลย "วันนี้วันเกิดเรา วันนี้วันครบรอบ" เเบบนี้เหรอ
มีไรก็บอกซิ คือต้องบอกทุกเรื่องเหรอ
คบกันมาเกือบๆปี โดยปกติจะเจอกันสัปดาห์ละครั้ง
เราจะหยุดงานวันจันทร์เเละอังคาร ในขณะที่เเฟนเวลาทำงานไม่เเน่นอน เเต่ทุกวันหยุดของเรา เขาจะมารับเราไปอยู่ด้วย ไม่ว่าเขาจะไปทำงานที่ไหน โรงพัก เรือนจำ ศาล หรือคุยงานที่ไหนเขาจะพาเราไปด้วยตลอด
ทุกอย่างเหมือนจะโอเค บอกอยากกินไรได้กิน บอกอยากไปไหนได้ไป บอกคิดถึงถ้าเขาว่างจะมาหา กระทั่งสองวันก่อนเป็นวันเกิดเรา เราก็คิดว่าเขาเเกล้งลืมไรงี้ เเต่เขาดันลืมจริงๆ
เราโคตรรู้สึกเเย่ เขาไม่ได้ยุ่งงาน คำ่นัดเพื่อนมาสังสรรค์ ดึกดูบอล โฟกัสทุกอย่างยกเว้นเรา
สิ่งที่เราได้รับคือคำว่า " ขอโทษเเล้วกัน ยอมรับผิด ลืมจริงๆ ต่อไปมีไรก็บอก "
ตอนนี้เราเหนื่อย...
อาการที่เขาเป็น...คือเขาไม่ให้ความสำคัญเรารึเปล่า รึเราต้องปรับที่ตัวเอง บอกไปเลย "วันนี้วันเกิดเรา วันนี้วันครบรอบ" เเบบนี้เหรอ