สวัสดีครับ เริ่มเลยเนอะ
ผมชื่อเอครับ เเฟนชื่อบีครับ (ชายกับชายน่ะครับ)
ผมอายุ 30 ครับ เเฟน 25 ครับ เราเจอกันในโปรแกรมเกย์ครับ ก่อนจะคบกันต่างฝ่ายต่างมีแฟน เเต่เราก็คุยกัน และมีอะไรกันตั้งเเต่วันแรกที่เจอกัน มันเร้วมากๆ เเต่เราก็คุยกันในฐานะพี่น้องมีไรก็ปรึกษากัน เมื่อต่างฝ่ายต่างเครียร์ และเลิกกับแฟนในที่สุดก็มาคบกันจริงจัง (ต่างฝ่ายต่างเลิกกับเเฟนเพราะ มีปัณหาที่จะเลิกกันอยู่ก่อน ไม่ได้เลิกกันเพราะมีคนใหม่) จัดการกันเรียบร้อย เริ่มคบกันเลยคับ ผม ก็พาน้องเค้ามาอยู่ที่บ้านคับ ผมเปิดครับ ครอบครัวโอเคหมด บุคคลรอบข้าง ญาติพี่น้อง ดีหมดครับ น้องทำงานแบงค์ครับ ผมไม่ได้ทำงาน หน้าที่ของผมคือ ทำกับข้าว รับส่งที่ทำงาน รับทานข้าวตอนเที่ยง และรับกลับบ้านตอนเย็น เป็นแบบนี้มาตลอดครับ ระยะทางจากบ้านก็ประมาณ 25 กิโล ไปกลับทุกวัน มีความสุขดีครับ ยิ้ม!! ชีวิตก็ดำเนินไปเรื่อยๆครับ ผมค่อนข้างจู้จี้น่ะ หวง หึง ระวังไปทุกๆด้าน เพื่อไม่ให้มีปัญหามือที่ 3 เเต่ต่างฝ่ายก็ไม่คิดจะนอกใจกัน เชื่ออย่างนั้นครับ ก็มีทะเลาะกันบ้าง รุนแรงก็ 1 ครั้ง ผมอารมณ์ร้อน เเต่หายเร็ว ทะเลาะกัน ก็จะทะเลาะกันนอกบ้าน ไม่อยากให้อากาศในบ้านเป็นพิษ เเละเกรงใจพ่อกับแม่ด้วย ส่วนมากผมจะงอลน่ะ คือผมว่างมากๆ น้องก็งานยุ่ง อยากคุยด้วย แบบนี้ทุกๆวัน เเต่เราทะเลาะกันยังไงก็กลับมานอนด้วยกันทุกคืนครับ มีไรกันก็ทุกวัน หึหึ ^^ ต่างฝ่ายต่างทุ่มเทเต็มที่เพื่อรักษารักตรงนี้ไว้ เต็ม100%ครับ รักครั้งนี้ ดูเหมือนทุกอย่างจะดีมากๆ เเต่มันก็มีเรื่องให้เราต่างฝ่ายต่างคิด เรื่องบางเรื่องมันก็จำเป็นที่ต้องคิด คุยกันถึงเรื่องอนาคต มันมั่นคงพอมั้ยทุกวันนี้ มันไม่มั่นคงครับ ผมก็มีหนี้(รถ)ต้องรับผิดชอบ น้องเองก็เพิ่งทำงาน แถมจะทำธุรกรรมทางการเงินก็ไม่ได้ เพราะน้องมีเรื่องสถานะการเงินติดเเบล็คลิสจากแฟนเก่า(ซื้อรถยนต์) จนมาคบกับผม ตัดสินใจเครียเรื่องนี้กันครับ สุดท้ายก็เรียบร้อย แต่!! ติดที่ว่ายังทำไรไม่ได้ครับ ผมเอง ไม่ได้มีเงินเก็บครับ หามาได้ก็จ่ายด้วยกันครับ จะหาเพิ่มก็ไม่ได้ เพราะหนี้ที่มีอยู่ก็เต็มเกินจะกู้ รถ2 คัน บ้านอีก แถมกู้ซื้อสวนอีก หนี้เยอะครับ ทุกวันนี้ น้องก็ต้องมาช่วยผมบ้าง เเต่ทุกๆอย่างผมเป็นคนออกให้ครับ ไปทำงาน น้ำมันรถ ไปเที่ยว ออกให้หมดครับ ไม่คิดเอาเปรียบน้อง ก็คุยกันว่า อยู่แบบนี้มีอะไรที่ดีขึ้นบ้าง ไม่มีครับ เริ่มกลายเป็นปัญหา น้องคงคิดว่าอยู่กัยผมคงไม่มีเงินเหลือมั้งครับคิดในใจ แต่ทุกๆอย่างผมก็ทำดีที่สุดล่ะ รถก็ให้ใช้ เรื่องภายในบ้านไม่ต้องรับผิดชอบอะไร แม่เป็นคนจัดการหมด ความคิดของน้องเค้าบอกว่า พี่ยังดีน่ะ ได้อยู่กับแม่ได้ดูแลเเม่ ผมนี่ไม่ได้ดูแลเลย บ้านน้องอยู่เลยครับ น้องเค้าอยากกลับไปดูแลพ่อแม่ครับ ผมก็อึ้งครับ ทำไมไม่พูดตั้งแต่ก่อนหน้า ผมก็พูดว่า ก็แล้วเเต่ตัดสินใจ หากคิดว่าอยู่กับพี่แล้วดูแลท่านไม่ได้ก็ไปได้ครับ เลยเครียดๆครับ เพราะโอกาสเเบบนี้ สังคมแบบนี้ หายากครับที่จะมีโอกาสแบบนี้ อยากรักษามันไว้ไปนานๆ ไม่อยากเอาเหตุผล ที่จำเป็นทำให้ไกลกัน ต่างฝ่ายต่างรักกันมากๆครับ อยากให้มันลงเอยด้วยดี ปัญหานี้ แก้ยากครับ ผมไม่รู้จะต้องทำไง รอคำตอบของน้องก็ไม่ชัดเจน บอกว่าไม่พร้อมที่จะคิดและพูดตอนนี้ ได้เเต่รอฟังคำตอบของน้องอย่างเดียวครับ แอบทรมานนิดๆ เหนื่อยใจเล้กน้อย หรือผมควรจะทำไงดีครับ
ดูเหมือนทุกๆอย่างจะดีขึ้น เเต่กลับตรงกันข้าม
ผมชื่อเอครับ เเฟนชื่อบีครับ (ชายกับชายน่ะครับ)
ผมอายุ 30 ครับ เเฟน 25 ครับ เราเจอกันในโปรแกรมเกย์ครับ ก่อนจะคบกันต่างฝ่ายต่างมีแฟน เเต่เราก็คุยกัน และมีอะไรกันตั้งเเต่วันแรกที่เจอกัน มันเร้วมากๆ เเต่เราก็คุยกันในฐานะพี่น้องมีไรก็ปรึกษากัน เมื่อต่างฝ่ายต่างเครียร์ และเลิกกับแฟนในที่สุดก็มาคบกันจริงจัง (ต่างฝ่ายต่างเลิกกับเเฟนเพราะ มีปัณหาที่จะเลิกกันอยู่ก่อน ไม่ได้เลิกกันเพราะมีคนใหม่) จัดการกันเรียบร้อย เริ่มคบกันเลยคับ ผม ก็พาน้องเค้ามาอยู่ที่บ้านคับ ผมเปิดครับ ครอบครัวโอเคหมด บุคคลรอบข้าง ญาติพี่น้อง ดีหมดครับ น้องทำงานแบงค์ครับ ผมไม่ได้ทำงาน หน้าที่ของผมคือ ทำกับข้าว รับส่งที่ทำงาน รับทานข้าวตอนเที่ยง และรับกลับบ้านตอนเย็น เป็นแบบนี้มาตลอดครับ ระยะทางจากบ้านก็ประมาณ 25 กิโล ไปกลับทุกวัน มีความสุขดีครับ ยิ้ม!! ชีวิตก็ดำเนินไปเรื่อยๆครับ ผมค่อนข้างจู้จี้น่ะ หวง หึง ระวังไปทุกๆด้าน เพื่อไม่ให้มีปัญหามือที่ 3 เเต่ต่างฝ่ายก็ไม่คิดจะนอกใจกัน เชื่ออย่างนั้นครับ ก็มีทะเลาะกันบ้าง รุนแรงก็ 1 ครั้ง ผมอารมณ์ร้อน เเต่หายเร็ว ทะเลาะกัน ก็จะทะเลาะกันนอกบ้าน ไม่อยากให้อากาศในบ้านเป็นพิษ เเละเกรงใจพ่อกับแม่ด้วย ส่วนมากผมจะงอลน่ะ คือผมว่างมากๆ น้องก็งานยุ่ง อยากคุยด้วย แบบนี้ทุกๆวัน เเต่เราทะเลาะกันยังไงก็กลับมานอนด้วยกันทุกคืนครับ มีไรกันก็ทุกวัน หึหึ ^^ ต่างฝ่ายต่างทุ่มเทเต็มที่เพื่อรักษารักตรงนี้ไว้ เต็ม100%ครับ รักครั้งนี้ ดูเหมือนทุกอย่างจะดีมากๆ เเต่มันก็มีเรื่องให้เราต่างฝ่ายต่างคิด เรื่องบางเรื่องมันก็จำเป็นที่ต้องคิด คุยกันถึงเรื่องอนาคต มันมั่นคงพอมั้ยทุกวันนี้ มันไม่มั่นคงครับ ผมก็มีหนี้(รถ)ต้องรับผิดชอบ น้องเองก็เพิ่งทำงาน แถมจะทำธุรกรรมทางการเงินก็ไม่ได้ เพราะน้องมีเรื่องสถานะการเงินติดเเบล็คลิสจากแฟนเก่า(ซื้อรถยนต์) จนมาคบกับผม ตัดสินใจเครียเรื่องนี้กันครับ สุดท้ายก็เรียบร้อย แต่!! ติดที่ว่ายังทำไรไม่ได้ครับ ผมเอง ไม่ได้มีเงินเก็บครับ หามาได้ก็จ่ายด้วยกันครับ จะหาเพิ่มก็ไม่ได้ เพราะหนี้ที่มีอยู่ก็เต็มเกินจะกู้ รถ2 คัน บ้านอีก แถมกู้ซื้อสวนอีก หนี้เยอะครับ ทุกวันนี้ น้องก็ต้องมาช่วยผมบ้าง เเต่ทุกๆอย่างผมเป็นคนออกให้ครับ ไปทำงาน น้ำมันรถ ไปเที่ยว ออกให้หมดครับ ไม่คิดเอาเปรียบน้อง ก็คุยกันว่า อยู่แบบนี้มีอะไรที่ดีขึ้นบ้าง ไม่มีครับ เริ่มกลายเป็นปัญหา น้องคงคิดว่าอยู่กัยผมคงไม่มีเงินเหลือมั้งครับคิดในใจ แต่ทุกๆอย่างผมก็ทำดีที่สุดล่ะ รถก็ให้ใช้ เรื่องภายในบ้านไม่ต้องรับผิดชอบอะไร แม่เป็นคนจัดการหมด ความคิดของน้องเค้าบอกว่า พี่ยังดีน่ะ ได้อยู่กับแม่ได้ดูแลเเม่ ผมนี่ไม่ได้ดูแลเลย บ้านน้องอยู่เลยครับ น้องเค้าอยากกลับไปดูแลพ่อแม่ครับ ผมก็อึ้งครับ ทำไมไม่พูดตั้งแต่ก่อนหน้า ผมก็พูดว่า ก็แล้วเเต่ตัดสินใจ หากคิดว่าอยู่กับพี่แล้วดูแลท่านไม่ได้ก็ไปได้ครับ เลยเครียดๆครับ เพราะโอกาสเเบบนี้ สังคมแบบนี้ หายากครับที่จะมีโอกาสแบบนี้ อยากรักษามันไว้ไปนานๆ ไม่อยากเอาเหตุผล ที่จำเป็นทำให้ไกลกัน ต่างฝ่ายต่างรักกันมากๆครับ อยากให้มันลงเอยด้วยดี ปัญหานี้ แก้ยากครับ ผมไม่รู้จะต้องทำไง รอคำตอบของน้องก็ไม่ชัดเจน บอกว่าไม่พร้อมที่จะคิดและพูดตอนนี้ ได้เเต่รอฟังคำตอบของน้องอย่างเดียวครับ แอบทรมานนิดๆ เหนื่อยใจเล้กน้อย หรือผมควรจะทำไงดีครับ