เราอายุ 18 แต่มีปัญหามากมายเข้ามาถาโถม ไม่ว่าจะพ่อแม่เลิกกัน แม่ไม่ชอบฝ่ายพ่อ พยามเอาปัญหาของพวกเค้าเก่าๆมารื้อฟื้น ให้เราไปเกี่ยวข้อง พยามตอกย้ำว่า ไม่มีใครรักตัวเราสักคน..  คำพูดที่ออกจากปากของแม่คือ “ เลือดก้อนเดียว มันตัดง่าย “ คัตเตอร์กรีด ที่อกยังไม่เจ็บเท่าประโยคนี้.
ปัญหาการเงิน จู่ๆทุกคนก็ไม่อยากที่จะส่งเงินให้เรา และเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเข้ามหาลัยอีก Toxic people + Toxic Thinking
บ้านที่ไม่ใช่บ้าน แต่ความรู้สึกที่อยู่เป็นเพียงเหมือนนักโทษ.. ทุกคนเปรียบเสมือนกล้องวงจร คอยจับผิดเราตลอดเวลา เราเหนื่อย... เราร้องไห้ทุกคืน เสียใจที่เกิดมาเจอสถานการณ์แบบนี้ เราอยากออกมาจากจุดนี้จริงๆ จุดที่ไม่มีใครนอกจากตัวเรา อยากสร้างอนาคตที่สร้างด้วยตนเองไม่ใช่ จากบุญคุณของใคร .. อยากเอาคำดูถูก มาเป็นความสำเร็จในชีวิต
เรามาพูดเพียงเพราะอยากระบาย อยากได้กำลังใจ เพราะเรามีความคิดอยากตายหลายครั้งมากๆ  เราควาจะดำเนินชีวิตของเราให้ข้ามผ่านจุดนี้ไปอย่างไรดี ขอแนวทางใสการใช้ชีวิตที่มีอยู่