ชีวิตเศร้ามากเลยค่ะแต่ทำไมภายนอกเราถึงยิ้มจนเขาสังเกตุได้ว่าเราเป็นคนร่าเริงหรือสนุกสนานได้ทุกเวลา🙂

(ช่วยอ่านหน่อยนะคะ ตอนนี้รู้สึกแย่แต่ยังไม่เกินขีดจำกัดค่ะ ช่วยเสียเวลาอ่านชีวิตหน่อยนะคะ😢)อยากได้คำปรึกษาค่ะ เพราะเราไม่มีคนที่สามารถปรึกษาได้จริงๆเลย คือรู้สึกว่าชีวิตมันแย่ทำอะไรไม่ถูก จึงชอบยิ้มเสแสร้งให้คนอื่นไม่รู้ว่าเรากำลังรู้สึกอะไรในตอนนั้น โดนด่า,ว่า,บูลลี่ ตั้งแต่เด็กเลยค่ะ ตอนนี้โดนบูลลี่มา10ปีแล้ว รู้สึกแย่ค่ะ แต่ต้องอดทน...
เราชอบทำให้คนอื่นมีความสุขเช่นเพื่อนของเราค่ะ ชอบทำให้เขายิ้มได้ คงเป็นเพราะเราไม่อยากให้เขาเศร้าหรือมีชีวิตเหมือนเราค่ะ เมื่อตอนที่เราเงียบหรือเหนื่อยจริงๆ เราจะไม่พูดกับคนอื่นเลย จึงทำให้เพื่อนของเราสงสัยว่าเป็นอะไรทำไมเงียบผิดปกติ เราก็ตอบไปนะว่า "ไม่ได้เป็นอะไร" ทั้งที่ในใจเราก็ไม่ปกติเลยสักนิด พอเวลาผ่านไปมันก็ทำให้เราเย็นชา เหมือนทำอะไรแล้วไม่สนุกเลย ได้แต่ฟังเพลงเศร้าๆของเรา เพื่อนของเราบางคนก็ไม่ชอบเราแต่เราไม่รู้เป็นเพราะอะไร😁 เพื่อนเกลียดเรา ชอบนินทาเรา 
อย่างงั้นงู้นงี้ เรารู้แหละ บางครั้งเพื่อนสนิทเราก็เป็น
เราก็ทำเป็นไม่รู้ไง แต่เราก็ทำให้เพื่อนเรายิ้มได้ตลอด เมื่อตอนอนุบาล1 เราโดนครูแกล้ง,ทำร้าย มาแต่เราไม่ได้บอกครอบครัว ก็คือ เขาดึงหู มาตี มาใส่ร้าย มาทำต่างๆ ถึงมันจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่ก็จำได้ขึ้นใจมาถึงตอนนี้ พอย้ายร.ร. มาตอนป.1เราก็ดีใจนะคิดว่าจะเป็นร.ร.ที่ดีกว่าแต่เราคิดผิด🙂 ความจริงแล้วเหมือนเรามาเพื่อนมาโดนเพื่อนแกล้ง/บูลลี่ มากกว่าอีก ครูสอนตอนป.1 มาบูลลี่หน้าตาเรา
เพราะอิจฉามั้ง เขาว่า"ไม่น่ารักเหมือนคนนี้เลย ไปไหนก็ไป" เราได้ยินตอนนั้นด้วยความใสซื่อนะ เราไม่ค่อยคิดมากเท่าไหร่เพราะตอนนั้นเราคิดว่าคำพูดเล่นๆ เรามาร.ร.นี้แล้วโดนแกล้งเลยต้องย้ายห้อง ตอนที่ย้ายห้องเรารู้สึกดีมากและคิดว่าจะมีเพื่อนที่ดีกว่าเดิมแต่ก็ไม่ใช่อย่างที่คิดเช่นกันค่ะ ตอนแรกเราย้ายมา เราก็มีเพื่อนสนิทนะ ผ่านมาป.2เพื่อนสนิทเราเริ่มมีเพื่อนใหม่และทิ้งเราไป รู้สึกแย่นะแต่เราไม่คิดมากตอนนั้น ผ่านมาป.3 มีเพื่อนใหม่เข้ามา เราเลยชวนเขามาเป็นเพื่อนสนิท เพื่อนสนิทเก่าเราตอนป.1เห็น เหมือนไม่อยากให้เรามีเพื่อนสนิท เขาเลยแย่งคนนั้นไป 😁 เพื่อนสนิทใหม่เราก็เข้ามา เรารู้สึกมีความสุขนะเวลาได้อยู่กับเพื่อน🙂" เราโดนเพื่อนเมินค่ะ" เพื่อนสั่งให้คนอื่นไม่เล่นกับเรามาตั้งแต่
ป.3-6เทอม1 เทอม2เราย้ายไปอีกร.รนึง ตอนแรกก็ ดีใจปนเสียใจ แต่พอเราย้ายจริงๆเราต้องปรับตัวให้เข้ากับสังคม เราเลยมีเพื่อนเยอะ เราจึงชอบทำให้เพื่อนมีความสุขตลอดเวลาค่ะ ไม่อยากให้เพื่อนรู้สึกไม่ดีเหมือนเรา และก็ไม่อยากให้เขารู้ว่าภายในเราไปเจออะไรมาบ้าง ผ.ญชอบว่าเรายิ้ม แรด สก๊อย เราได้ยินคำนี้เราก็เศร้านะลึกๆแล้ว เราซื่อสัตย์กับเพื่อนมาตลอด บางครั้งคำพูดเล่นของเพื่อนก็แทงใจได้นะแต่เราไม่ออกอาการ เราเก็บคำพูดมาคิดมาก ว่าเรายังไม่ดีพอหรอ? เอาจริงๆนะ กลับบ้านไปเราก็ชอบร้องไห้อยู่คนเดียว เราไม่อยากให้คนอื่นรู้ 
กลับจากร.รมา พออยู่บ้านคนเดียวเราก็ร้องไห้ลั่นเลย เพราะเราทนไม่ไหวจริงๆตอนนั้นที่ร้องไห้น่าจะ2ชั่วโมงได้🙂 เราเป็นคนที่คิดมากมากเลย😁
ทำไงได้หล่ะ เก็บความรู้สึกไว้คนเดียว เรานี่โง่จริงๆเลยนะ .
พอแค่นี้ก่อนนะคะเดี๋ยวคนอ่านจะเหนื่อย 
อันนี้ย่อๆมาพอเล็กน้อยที่สุดแล้วค่ะ ใครอยากรู้อยากถามอีกถามได้นะคะ 😔
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่