ร่ำระรัวทั่วแคว้น แดนสยอง
มวลหมู่ศัตรูครอง คร่อมหล้า
สัปดนพ่นประลอง ลมฝ่าย ต่ำแล
ผายแผ่กระแสบ้า บ่อนไส้ไผทแทน
โลกมนุษย์จุดกึ่งฟ้า กับอบาย
บางหมู่อสูรกาย กล่อมเกลี้ยง
มีบ้างอย่างประปราย ปานหมู่ เทพนอ
ล้วนย่อมจำยอมเพี้ยง พ่ายแพ้พญายม
ใครหนอจะถ่อท้น สกลเกณฑ์
เกิดแก่แค่สลับเวร วิ่งเปี้ยว
ไม้หลักปักขี้เลน ถลาหล่น อบายแล
เหลือเล็ดคงเข็ดเขี้ยว ใคร่แคล้วมหันต์ภัย
โลกมนุษย์สุดเพริศแพร้ว แคล้วครา
หมดห่วงปวงสัญญา หยั่งไว้
ต่างจิตคิดเมตตา ต่อแต่ นั้นเอย
มนุษย์สุดประเสริฐไซร้ สว่างแล้วอีกคราว
ยังก่อนตอนแต่นี้ หนีเถอะ
มีร่างเกลื่อนเปื้อนเปรอะ เปล่าปลี้
โลกทลายจะตายเยอะ แยะเล่า
ใครล่ะจะหลีกลี้ ล่วงพ้นอนธการ
กอยยิวโปรโตคอล