-= ๑๓ ตุลาคมรำลึก =-

โคลงสี่สุภาพ

๏  สยามยามปราศท้าว....ปรกไผท
เหลือแต่ภาพพิมพ์ใจ........เพื่อแจ้ง
หวนถึงหนึ่งสมัย...............มีฉัตร.....ชั้นพ่อ
ผายห่มทุกข์ภัยแห้ง..........เหือดด้าวโดยคุณ ฯ

๏ พระกรุณเหนือบอกย้ำ...บรรยาย
ประหนึ่งนับเม็ดทราย.......ทราบถ้วน
นานาเอนกหมาย.............แม่นกิจ.....ไท้แฮ
เพื่อประโยชน์ประชาล้วน..เหล่าเชื้อชาวสยาม ๚


สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙

๏ การุณท้นหฤทัย ธ ไป ณ ทุรคาม
เป็นราชกิจตาม..................................พระองค์ ฯ
๏ เห็นท้นทุกขนิกร ธ มีวรประสงค์
หมายในหทัยปลง..............................ทุเลา ฯ
๏ โครงการสุดจะประมาณ ธ กอปรธุระมิเบา
เจ็ดสิบฉนำเอา...................................ประทาน ฯ
๏ จวบถึงวัน ธ เสด็จสวรรค์คตวิมาน
วันชาวสยามลาญ................................ฤดี ๚


กาพย์ฉบัง ๑๖

๏ มืดมัวทั่วฟ้าธาตรี.................ธุมเกตุเหตุมี
ชี้ชัดบัดนั้นท่านไป ฯ
๏ พร่ำหวนครวญหาอาลัย........เสียงเศร้าร้าวใจ
ไห้ดังทั้งพระนคร ฯ
๏ บ้างหลอกบอกใจให้หลอน....ยังอยู่ภูธร
ธ อยู่ดูแลประชา ฯ
๏ แต่ครั้นวันฟื้นตื่นมา..............ถ้วนผู้ภูษา
สีดำย้ำใจไห้ครวญ ๚


กลอนสุภาพ

๏ ดารารัตน์จัดวางระหว่างหมู่
นึกถึงภูธเรศเทวษหวน
ราชกิจติดตาคราทบทวน
ทุกการณ์ล้วนประโยชน์โปรดประชา

นับแต่นี้มีพระราชดำรัส
ปฏิบัติตามประภาษนาถกถา
เพื่อสนองพระคุณกรุณา
ขอเป็นข้าพระบาทชาตินี้ไป ๚

วฤก: ๑๐ ตุลาคม ๒๕๖๑