รู้ตั้งแต่เเรกแล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้ ต่อให้หายไปหรืออยู่ เราก็แค่สำคัญแค่บางเวลา ก็แค่คนคุยเองจะไปหวังอะไรมากมาย ต่อให้มีเวลาขนาดไหน มันก็เท่านั่นเอง ถ้ามันจะใช่มันคงใช่ไปนานแล้ว รู้ว่าอยู่ในฐานะอะไร รู้ว่าควรอยู่ตรงไหน เรียกร้องอะไรไม่ได้ ไม่มีสิทธิ์อะไรอยู่แล้ว ไม่มีการเปิดตัว ไม่มีการบอกรัก บอกคิดถึง รู้หมดแต่ไม่พูด แคร์ความรู้สึกเค้ามากกว่าความรู้สึกของตัวเองซ่ะอีก พอหมดประโยชน์เค้าก็ทิ้งเราไปอยู่ดี เค้าคงคิดว่าเราไม่ได้เป็นอะไร คงคิดว่าเราเฉยๆ และเราไม่มีสิทธิ์เรียกร้องในความสัมพันธ์นี้อยู่แล้ว ต่อให้เดินออกไป ก็มูฟออนออกไปไม่ได้ ตัดใจก็ใจอ่อนอยู่ดี ทำไมอ่ะ ทำไมต้องยอมเค้าขนาดนั่น คงเป็นเพราะเราเป็นแค่คนคุยของเค้าใช่ไหม
คอยเป็นห่วง ค่อยถามไถ่ กินข้าวหรือยัง อาบน้ำหรือยัง ตากฝนระวังไม่สบายด้วยนะ ดูแลตัวเองด้วยนะ ห่มผ้าก่อนด้วยนะ พักผ่อนเยอะๆนะ บอกมอนิ่ง บอกฝันดี เราคงมีสิทธิ์บอกเค้าได้แต่นั่นจริงๆ 😭😭😭😭