เราเป็นโรคดึงผมงับ เป็นมาตั้ง ป.6 จนตอนนี้ ม.4 แล้วก็ประมาณ 5 ปีได้ เราทำทุกวิธีทางเพื่อที่จะเลิก (รู้~ แต่มันทำไม่ได้~) ไปหาหมอก็แล้ว กินยาก็แล้ว ฝืนใจก็แล้ว แต่ปัจจุบันก็ยังดึงอยู่ค่ะ เราลองหาสาเหตุที่ทำให้เราเครียดดู หลักๆ ก็น่าจะมียุ3อัน
1. รูปร่างหน้าตา ด้วยความที่ตอนเด็กสวยค่ะ แต่พอดึงผมแล้วมันขี้เหร่ลงค่ะ จากนั้นก็เครียดค่ะ + เป็นคนหน้าที่โทรมมากๆค่ะ เหมือนศพ เอาตรงๆคือบางครั้งก็ไม่กล้าสระผม เพราะไม่กล้าจับหัวค่ะ เพราะมันล้าน เลยดึงหนักกว่าเดิม แล้วก็วนลูปนี้ไปค่ะ
2. นิสัยของคนในบ้านค่ะ ทั้ง พ่อ แม่ พี่สาว เหมือนเป็นไบโพล่าร์ค่ะ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ช่วงที่ดึงผมหนักๆ นี่ไปปรึกษานะคะ แต่คำพูดจากปากของคนที่เป็นพ่อกับแม่คือ ไปโกนหัวมั้ย จะได้ขึ้นเท่าๆกัน, แม่นางหัวโล้น (พ่อชอบแซว), ดึงไปเลย เอาให้ล้าน ค่ะ นี่คือคำตอบจากนั้นก็เครียดค่ะ ไม่อยากคุยด้วยเบื่อ ไม่อยากมองหน้าเลยด้วยซำ้ค่ะ
3. เรื่องเรียน แต่เราคิดว่าเรื่องนี้ไม่ค่อยหน้าจะเป็นประเด็นหลักเท่าไหร่ เพราะเราเป็นคนทะเยอทะยานอยู่พอสมควรค่ะ
ซึ่งตอนเราไปหาหมอ หมอถามแม่เราว่า เราเครียดเรื่องไร แม่ตอบไปว่าเรื่องเรียนค่ะ แอบน้อยว่า เป็นแม่แท้ๆ แต่ทำไมถึงไม่รู้อะไรเลย (งี่เง่าเนอะ) แต่เราก็ทำใจค่ะ เพราะเราปิดกั้นตัวเอง ก็ทำไรไม่ได้ ตอนนั้นอยากให้แม่ออกไปแล้วคุยกับหมอแค่2คนมากๆเลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้พูด😅 
-เราควรเริ่มแก้ยังไงดีคะ ระบายทุกอย่างออกมา แล้วมันจะหายมั้ยคะ หรือ ห้ามใจตัวเองดีกว่า เพราะเรายังไม่เจอคนที่เราสามารถพูดเรื่องนี้ออกมาได้อย่างจริงใจ 🤔พิมพ์ไปก็เครียดไปค่ะ😂