ตามหัวข้อเลยครับผมชอบผู้ชาย แต่ไม่แสดงออก(ไม่ได้แอ๊บนะแต่บิคลิกของผมเป็นแบบนี้อยู่แล้ว) และไม่กล้าบอกใครเพราะสังคมเพื่อนผมไม่มีใครเป็นและยังพูดเหยียดๆ ให้ได้ยินเป็นบางครั้ง ที่ผมทำได้คือเออออตามเพื่อนๆไป ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองผิดปกติก็ตอนที่อายุได้ประมาณ 17 -18 ว่ามีความรู้สึกกับร่างกายผู้ชายมากกว่าของผู้หญิงแต่ตอนนั้นยังหลอกตัวเองอยู่ครับ

จนกระทั่งรู้ตัวว่าหลงรักผู้ชายคนนึงแต่สุดท้ายก็เก็บเอาไว้ไม่กล้าบอกครับแล้วก็หลอกตัวเองว่าเดี๋ยวเราก็ชอบผู้หญิงได้เดี๋ยวมันก็จะหายไปเองถ้าเราได้คบกับผู้หญิงสักคน หลอกตัวเองมาจนกระทั่งเรียนจบมาทำงานและมีแฟนเป็นผู้หญิง ผมมี sex กับผู้หญิงได้ปกติครับ แต่ข้างในมันกลับรู้สึกว่ามันฝืน ผมอยู่กับเค้ามา 2 ปีแต่สุดท้ายก็ไปกันไม่รอด ผมรู้สึกดีกับเค้านะ ผมดูแลเค้าเท่าที่ผมจะทำได้แล้ว แต่เราเข้ากันไม่ได้อาจจะด้วยความที่ว่าลึกๆข้างในผมมันยังฝืนอยู่ผมไม่สามารถลบความรู้สึกลึกๆ ที่ว่าผมชอบเรือนร่างผู้ชายมากกว่าได้ สุดท้ายเค้าก็ขอเลิกกับผมด้วยเหตุผลว่าไลฟ์สไตลฺ์เรามันไม่เหมือนกัน หรือเค้าอาจจะรู้ก็ได้ว่าผมชอบผู้ชายมากกว่าผู้หญิง ผมเสียใจกับการเลิกกันครั้งนี้มาก ทำใจอยู่ 9 เดือน กว่าที่จะมาทบทวนเรื่องที่ผ่านมาและทำใจยอมรับได้ว่าผมมันไม่เหมือนคนอื่น ว่าผมอาจไม่ควรมีความรักกับผู้หญิงตั่งแต่แรก ผมทำร้ายเค้าลงไปซะแล้ว

ผมโทษตัวเองมาตลอด 9 เดือนแต่ตอนนี้ผมอยากจะยอมรับและให้อภัยตัวเอง อยากจะเลิกเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง

ผมควรทำยังไงดีครับ เลยอยากจะลองไปบาร์เกย์ดู คิดถ้าผมไปบาร์เกย์แล้ว มุมมองที่ผมมองตัวเองจะเปลี่ยนไปไหม