ตัวเราตอนนี้อายุ 18 ค่ะ เริ่มมีอาการนี้มานานพอสมควรแล้ว อาจจะเพราะเป็นคนชอบเก็บตัวด้วยส่วนนึง ทำให้เราไม่ค่อยได้ออกไปไหน ภาพในหัวมันเลยฟุ้งตลอดเลย

อาการของเราตอนนี้คือ

เอาตัวเองเข้าไปอยู่ในจินตนาการ แต่ก่อนก็รู้สึกสนุกดีแหละค่ะ เหมือนได้คลายเคลียดดี แต่ตอนนี้มันไม่สนุกอีกต่อไปแล้ว เพราะภาพในหัวของเราไม่ได้มีแค่สิ่งที่มันสนุก มันเริ่มจินตนาการถึงสิ่งที่ไม่ดี บางวันจินตนาการก็พาเราไปเจอฉากดราม่าที่อยู่เฉย ๆ ก็อยากร้องไห้ออกมา 

ทุกวันนี้กว่าจะได้ทำอะไรแต่ละที ก็ต้องรวบรวมสมาธิไม่ให้คิดก่อน เสียเวลามากเลยค่ะ ไม่อยากเป็นแบบนี้แล้ว อยากหาย อยากใช้ชีวิตปกติ

แต่เราแยกออกนะคะว่าอันไหนคืออันที่คิดขึ้นมา อันไหนคือความจริง เพียงแต่มันหยุดไม่ได้ ยิ่งถ้าเปิดเพลงร่วมด้วย ภาพก็จะแล่นในหัวเป็นฉาก ๆ เลย 

ตอนนี้สิ่งที่ใช้เพื่อค่อย ๆ หยุดความคิดตัวเองคือการตั้งสมาธิกำหนดลมหายใจ ฟังธรรมมะ สวดมนต์ เพื่อไม่ตัวเองมีจินตนาการใหม่ ๆ ขึ้นมา แต่มันก็มีบางทีที่มันแอบแว๊บเขามาอีกเป็นพัก เลยอยากขอวิธีรักษาตัวเองจากทุกคนหน่อยได้มั้ยคะ