สวัสดีค่ะ
พี่อยากแบ่งปันความรู้สึกดีๆจากสวดมนต์และนั่งสมาธิ
ต้องบอกก่อนว่า  ก่อนหน้านี้เคยไปวัดถือศีลอยู่ครั้งหนึ่งแต่ก็เฉยๆ 
พอมาปีนี้หลานที่เลี้ยงมาแต่เล็กเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น เราเริ่มรู้ว่าหลานแอบหัดทานเบียร์ แทงสนุ๊ก ใจร้อน ติดเพื่อน เข้าถึงยาก
ตอนนั้นทำใจไม่ได้ มีแต่ภาพว่าเราเลี้ยงเขาพลาดตอนไหน เขาไม่ใช่เด็กที่ยอมเราเหมือนแต่ก่อน
แรกๆ ทำใจไม่ได้ค่ะ เลิกงานก็นอนเลยไม่อาบน้ำหรือทำอะไรเลย  แอบส่องแต่เฟรชบุคของเขากับเพื่อน พอเห็นก็จินตนาการต่อ อารมณ์ฟุ้ง หาจุดสงบให้ใจไม่ได้
พอทุกข์มาก ยอมรับว่า มีบนบาน เพื่อความสบายใจ
ปลายเดือนมีนาคม หันมาสวดมนต์และนั่งสมาธิ ฟังธรรมะมากขึ้น ดีขึ้นค่ะ อารมณ์เรานิ่งขึ้น .ประกอบกับ ปรึกษาครอบครัวเพือนที่เขามีลูกชาย
จากการนั่งสมาธิ สวดมนต์ เปิดใจรับว่านี่คือช่วงวัยรุ่นเขา ก็เลิกเครียดขึ้นมาบ้าง เลิกต่อว่าเขาด้วยคำพูดแรงๆ เปิดใจฟังเขา 
บางทีนึกแล้วขำ ว่าเราทำได้ด้วยเหรอ จากแต่ก่อนไม่ชอบนั่งสมาธิ สวดมนต์ อาจเพราะใจเราพร้อมเอง
เดี๋ยวนี้ทำได้ และตอนเช้าก่อนทำงานก็จะท่องนะโม3จบ และกล่าวว่าข้าพเจ้าจะขอตั้งจิตให้ในวันนี้ทำงานโดยใช้สติ ไม่ใจร้อน ไม่หน้าหงิก มีเมตตากับลูกค้าไม่ใส่อารมณ์ 555

แต่ที่ยากคือนั่งสมาธิ เราพยายามเพ็งที่ลมหายใจเข้าออก แป๊บเดียวจิตคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ จิตไปไวมาก นั่งแค่10นาที ฟุ้งตลอด แต่พอนึกได้ก็รีบดึงกลับมา และก็ฟุ้งต่อ สลับไปมา

นี่ว่าจะสั่งหนังสือบทสวดเมตตาใหญ่มาท่องเพิ่มในวันพระ

ขอบคณที่เข้ามาอ่านน่ะค่ะ