อยากมาเล่าปัญหาที่เหมือนต่างคนต่างคิด ต่างคนต่างเหตุผลภายในครอบครัวค่ะ
เริ่มจากพ่อเป็นคนทำงานคนเดียวในบ้าน ถือว่ามั่นคงในระดับดีเลย เลี้ยงทุกคนในบ้าน เเม่ พี่ เรา (พี่กับเรายังเรียนอยู่) ปู่ ย่า เรื่องค่าใช้จ่ายจัดการหมดทุกอย่าง เเต่เเม่เราชอบใช้เงินฟุ่มเฟือยมากๆพ่อกับเเม่ทะเลาะกันเรื่องเงินบ่อย เพราะเเม่ชอบอุบอิบตังพ่อ ไหนจะค่าอาหารเสริมความสวยความงาม ค่าเสื้อผ้าคือ ค่าใช้จ่ายพวกนี้ ก็คือความสุขของเขาเราไม่ได้ติดใจอะไร เเต่ก็ใช้เปลืองจิงๆเเหละ เเต่เราไม่ได้ถึงขั้นเครียดมาลงกระทู้นะ เเต่มันมีเรื่องคนอื่นเข้ามาทุกเดือน เเม่จะมีไลน์กลุ่ม สำหรับเพื่อน ตั้งเเต่ประถมยันมัธยมเป็น100คน เเละปวช.ประมาณ 10คน ก็จะมีค่าเลี้ยงรุ่นก็ไม่เท่าไหร่ (กลุ่มปวช.ไม่มีปัญหา) เเต่กลุ่มประถมนี่ไม่รุ้จะคบหาสมาคมอะไรนักหนา ใครเจ็บป่วยไข้ตาย ไม่ว่าจะญาติใกล้ไกล คือจะต้องโอนเงินไปให้เขา คือคนมันเยอะมากจิงๆ อย่างกะกลุ่มระดมทุน เเล้วหน้าใหญ่ ชอบคิดว่าผัวตัวเองทำงานเเบบนี้ จะต้องโอนไปให้เขาเยอะหน่อย500,1000 โอนไปทีก็จะใช้ลูกโอน ถ้าไม่โอนก็งอนลูก เเล้วจะค่อยๆอิบตังพ่อมาใช้ลุก เรื่องนี้พ่อไม่เคยรับรู้เลย เพราะพ่อจะพูดเสมอเวลาคนมายืม ว่าตัวเองยังจะเอาตัวไม่รอด เเต่มีใช้จ่ายไปวันๆก็ดีพอเเล้ว เพราะทุกวันนี้ก็วิ่งทำเรื่องกู้หนี้ยืมสินธนาคารมาใช้จ่ายค่าเทอมลูกอยุ่คนเดียว ไม่เคยขอความช่วยเหลือจากญาติ หรือเพื่อนถ้ารู้คงมีบ้านเเตก เเล้วอีกเรื่องคือ ชอบซื้อของช่วยคนอื่น เเบบพ่อให้ไปซื้ออันนี้นะ เเต่ร้านไม่มี ก็จะต้องไปซื้อของช่วยเเม่ค้า สักอย่าง2 อย่าง อย่างของเเค่80บาท จะบอกว่า เงินมันไม่เท่าไหร่ ช่วยเค้าไปเถอะก็จะโดนพ่อด่าอีก ใช่ค่ะเงินไม่เท่าไหร่เเต่หลายครั้งมาก ความสงสารเรามีเเหละ เเต่เราเห็นใจพ่อมากกว่า ตอนเเรกเราใช้เงินพ่อเดียวขอๆ เเต่เราเคยผ่านประสบการณ์ตอนนั้นไปอยุ่หอ เรียนมหาลัย เเล้วเเอบพ่อทำงานพาร์ทไทม์ คบผช.คนนึง พอรุ้ลึกๆเขาไม่มีฐานะ พ่อเเม่ไม่ซับพอร์ต ความสงสาร เราทำงานมาเเล้วเอาเงิรไปให้เขาใช้เหมือนเลี้ยงลุก เเล้วเขาใข้เงินฟุ่มเฟือย เหมือนเรารับรุ้ความรุ้สึกพ่ออัตโนมัติ เวลาเราคุยกับเเม่ ทำไมไม่เห็นใจพ่อบ้าง รุ้ว่าอะไรที่พ่อไม่ชอบจะทำให้มันเป็นปัญหาทำไม ทำไมต้องทะเลาะกัน อะไรตัดได้ก็ตัดไปก่อนได้ไหม เวลาไปกับพี่จะซื้ออะไรก็ซื้อ เเต่อะไรที่พ่อไม่ชอบ จะทำทำไม หาว่าเราจะเอาอกเอาใจพ่อ ต่างคนต่างไม่ฟังกัน เถียงกันอีก เเม่ก็จะคิดว่า เเม่ค้าเห็นเราลงไป ดูสายตาเค้าสิ นั่นนี่ เราก็ปฏิเสธเขาสิ ของที่อยากได้มันไม่มี เรามีสิทธิถามมีสิทธิ์ดูนี่ ทะเลาะกันอีก เบื่อมาก ทุกคนคิดว่าเเม่เราเกินไปไหม หรือมันเป็นความสุขของเเม่ควรปล่อย
ปัญหาครอบครัวพ่อเเม่ชอบทะเลาะกัน
เริ่มจากพ่อเป็นคนทำงานคนเดียวในบ้าน ถือว่ามั่นคงในระดับดีเลย เลี้ยงทุกคนในบ้าน เเม่ พี่ เรา (พี่กับเรายังเรียนอยู่) ปู่ ย่า เรื่องค่าใช้จ่ายจัดการหมดทุกอย่าง เเต่เเม่เราชอบใช้เงินฟุ่มเฟือยมากๆพ่อกับเเม่ทะเลาะกันเรื่องเงินบ่อย เพราะเเม่ชอบอุบอิบตังพ่อ ไหนจะค่าอาหารเสริมความสวยความงาม ค่าเสื้อผ้าคือ ค่าใช้จ่ายพวกนี้ ก็คือความสุขของเขาเราไม่ได้ติดใจอะไร เเต่ก็ใช้เปลืองจิงๆเเหละ เเต่เราไม่ได้ถึงขั้นเครียดมาลงกระทู้นะ เเต่มันมีเรื่องคนอื่นเข้ามาทุกเดือน เเม่จะมีไลน์กลุ่ม สำหรับเพื่อน ตั้งเเต่ประถมยันมัธยมเป็น100คน เเละปวช.ประมาณ 10คน ก็จะมีค่าเลี้ยงรุ่นก็ไม่เท่าไหร่ (กลุ่มปวช.ไม่มีปัญหา) เเต่กลุ่มประถมนี่ไม่รุ้จะคบหาสมาคมอะไรนักหนา ใครเจ็บป่วยไข้ตาย ไม่ว่าจะญาติใกล้ไกล คือจะต้องโอนเงินไปให้เขา คือคนมันเยอะมากจิงๆ อย่างกะกลุ่มระดมทุน เเล้วหน้าใหญ่ ชอบคิดว่าผัวตัวเองทำงานเเบบนี้ จะต้องโอนไปให้เขาเยอะหน่อย500,1000 โอนไปทีก็จะใช้ลูกโอน ถ้าไม่โอนก็งอนลูก เเล้วจะค่อยๆอิบตังพ่อมาใช้ลุก เรื่องนี้พ่อไม่เคยรับรู้เลย เพราะพ่อจะพูดเสมอเวลาคนมายืม ว่าตัวเองยังจะเอาตัวไม่รอด เเต่มีใช้จ่ายไปวันๆก็ดีพอเเล้ว เพราะทุกวันนี้ก็วิ่งทำเรื่องกู้หนี้ยืมสินธนาคารมาใช้จ่ายค่าเทอมลูกอยุ่คนเดียว ไม่เคยขอความช่วยเหลือจากญาติ หรือเพื่อนถ้ารู้คงมีบ้านเเตก เเล้วอีกเรื่องคือ ชอบซื้อของช่วยคนอื่น เเบบพ่อให้ไปซื้ออันนี้นะ เเต่ร้านไม่มี ก็จะต้องไปซื้อของช่วยเเม่ค้า สักอย่าง2 อย่าง อย่างของเเค่80บาท จะบอกว่า เงินมันไม่เท่าไหร่ ช่วยเค้าไปเถอะก็จะโดนพ่อด่าอีก ใช่ค่ะเงินไม่เท่าไหร่เเต่หลายครั้งมาก ความสงสารเรามีเเหละ เเต่เราเห็นใจพ่อมากกว่า ตอนเเรกเราใช้เงินพ่อเดียวขอๆ เเต่เราเคยผ่านประสบการณ์ตอนนั้นไปอยุ่หอ เรียนมหาลัย เเล้วเเอบพ่อทำงานพาร์ทไทม์ คบผช.คนนึง พอรุ้ลึกๆเขาไม่มีฐานะ พ่อเเม่ไม่ซับพอร์ต ความสงสาร เราทำงานมาเเล้วเอาเงิรไปให้เขาใช้เหมือนเลี้ยงลุก เเล้วเขาใข้เงินฟุ่มเฟือย เหมือนเรารับรุ้ความรุ้สึกพ่ออัตโนมัติ เวลาเราคุยกับเเม่ ทำไมไม่เห็นใจพ่อบ้าง รุ้ว่าอะไรที่พ่อไม่ชอบจะทำให้มันเป็นปัญหาทำไม ทำไมต้องทะเลาะกัน อะไรตัดได้ก็ตัดไปก่อนได้ไหม เวลาไปกับพี่จะซื้ออะไรก็ซื้อ เเต่อะไรที่พ่อไม่ชอบ จะทำทำไม หาว่าเราจะเอาอกเอาใจพ่อ ต่างคนต่างไม่ฟังกัน เถียงกันอีก เเม่ก็จะคิดว่า เเม่ค้าเห็นเราลงไป ดูสายตาเค้าสิ นั่นนี่ เราก็ปฏิเสธเขาสิ ของที่อยากได้มันไม่มี เรามีสิทธิถามมีสิทธิ์ดูนี่ ทะเลาะกันอีก เบื่อมาก ทุกคนคิดว่าเเม่เราเกินไปไหม หรือมันเป็นความสุขของเเม่ควรปล่อย