คือเราเป็นลูกสาวคนเดียวค่ะ มีพี่ชาย1 คนซึ่งก็กำลังเรียนอยูj เค้ามีเเฟน เเละพามาฝึกงานที่บ้านเรา (คือเราอยู๋ตจว พี่รียนในกทมค่ะ) เค้าพาเเฟนมาอยู่บ้านที่มีทั้งเรา พ่อ เเม่ เเละก็พี่เลี้ยงเรา คือเเรกๆมันก็ดีค่ะ เค้ามีคะ มีขากับพี่เลี้ยงเรา ซึ่งปกติเราก็มีค่ะ เค้าดีเลยเเหละ พี่เราเป็นคนชอบทำอาหาร เค้าก็ทำด้วยทำให้ทั้งบ้านกินทุกวันเลยค่ะ พ่อกับเเม่เราก็ดูชอบเค้านะ เเต่พอหลัง...เค้าเริ่มไม่มีหางเสียงกับป้าพี่เลี้ยงเรา เราเริ่มยุ่งกับเราเยอะ เค้าเริ่มเข้ามายุ่งในบ้านเยอะ เเบบเค้าเคลียตู้เย็นบ้านเรา เเล้วก็ท้ิงเเป้งโดว์ขนมเราค่ะ (เรารักในการทำขนม เเละอาหารมากๆ ถึงเเม้เราจะทำไม่อร่อยเท่าพี่เราก็เถอะ พี่เราทำอร่อยมากเค้ามาพรสวรรค์เลยเเหละค่ะ ชีวิพี่เราพอเอามาเทียบกับเราเเล้ว....เหมือนฟ้ากับเหวเลยค่ะ) เราโกรธที่พี่สะไภ้ทิ้งของเรา เราโกรธทไี่พี่เราไม่ปกป้องเรา เราโกรธที่เเม่ไม่ปกป้อง หรือให้กำลังใจเราเลย มีเเต่พ่อ ซึงตอนนี้ก็โดนเเม่โกรธที่ปกป้องเรา ตั้งเเต่ช่วงกักตัว เราทะเลาะกับเเม่ตลอด เพราะเค้าไม่เคยให้เราพูด อธิบายอะไรเลย เอะอะก็ว่าเราเถียง เราเเย่ เราห่วย เราไม่ใช่ลูกรักอะค่ะ เรายังเคยคิดเลยว่าจิงๆเเละเราเป็ฯลูกเก็บมาเลี้ยงงรึเปล่า เพราะพี่เราล้อเราตลอดเลยค่ะ บวกกับช่วงนี้ที่เเม่กับเราทะเลาะกัน เค้าไม่ค่อยลงไม้ลงมือกับเรานะ มากสุด ก็ถึบ ตีก้วยไม้กวาด ไม้เเขวนเสื้อ ตั้งเเต่เด็ก บางทีเราก็น้อยใจอะ เค้าตึงกับเรา เค้าไม่ปกป้องเรา จนบางทีเราก็อยากจะหายไป ไปในที่ๆคนต้องการเรา เเต่พอมาคิดดูดีๆ มันก็ไม่มีเลยค่ะ เราเลยร็สึกอยากพักอะ เราอยากหายไปจากบ้าน เราอยากรู้ว่าการมีกับไม่มีเรามันต่างกันขนาดไหน เค้ามีความสุขขึ้นมั้น ครอบครัวมันสมบุรณ์ขึ้นมั้ย เค้าสบายใจมากขึ้นเเค่ไหน เพราะเราเป็ฯคนเดียวในบ้านที่ยังไม่จบม.ปลาย เรากำลังจะขึ้นม.5 เเต่เราก็พยายามทุกเทอมนะคะ เค้าอยากให้เราได้คระสูงๆ เราก็พยายามให้ตัวเองได้พอร์ตเยอะๆ เรียนให้ไม่ตำ่กว่า3.9 เราพยายามมมากๆเราก็เเค่หวังว่ากลับมาบ้านเเล้วเราจะมีความสุข เพราะ เราไปโรงเรียนทุกวันเราเครียด เราท้อ เเต่ทุกครั้งที่กลับมาเเล้วทะเลาะกัน เราโคตรอยากตายเลยค่ะ เราเคยคิดจะเเขวนคอ เเต่เราสงสารพอ เราไม่อยากให้เค้าเสียใจ เเม่อาจจะไม่เสียใจเท่าไหร่หรอกค่ะ เค้าอาจจะสบายใจขึ้นด้วยซำ้ ไม่ต้องมาคอยห่วงว่าเราจะติดมหาลัยมั้ย55555 
ถ้าเป็นคุณคุณจะทำยังไงคะ ขอบคุณที่อ่านจนจบเเละขอบคุณทุกๆคำตอบนะคะ