คือตัว จขกท. เองคึดง่าตัวเราเป็นคนที่เฮฮาชอบพูดคุยกับคนอื่น เเต่เวลาที่เราไปทำอะไรไม่ดี หรือเเน่ (มากบ้าง น้อยบ้างก็กลัว ชอบเก็บเอามาคิดบ่อยๆ กลัวว่าคนอื่นจะมองเรายังไง เราควรจะทำอะไรต่อไปดี ส่วนเรื่องเรียนตัว จขกท.เองก็ไม่ได้เรียนเก่งมาก ออกไปทางขี้เกียดเลย เเต่เราก็พยามเรียน(ตัวเราชอบไปทาง ดนตรี วาดรูป ภาพยนตร์) เเต่ทางครอบครัวอยากให้เป็นแพทย์เเต่ก็ดีที่พ่อเเม่เราเห็นว่าเราชอบอะไรเลยอยากให้เราเป็น สถาปนิก เเต่เราเองไม่ก็ไม่รุ้ว่าชอบไหเพราะตัวเราไม่ได้ชอบการคิดคำนวน การออกแบบมากมาย เราคิดว่าเราไม่น่าจะชอบเส้นทางนี้เท่าไร เเต่เราก็ไม่อยากทำให้เขาเสียใจ เราอยากจะทำอะไรเรสก็ไม่กล้าบอกใคร ไม่เคยบอกให้ใครรู้ว่าเราจริงๆรู้สึกอย่างไร เรารู้ว่าเจาก็เหนื่อยก็กว่าจะส่งให้เราเรียน ให้เรามีเงินกินข้าวไปวันๆ ค่าเรียน ค่าเสื้อผ้า ๆลๆ ที่เขาให้ สิ่งที่เขาให้เรามันมีมากมาย เราเเค่คิดว่า ถ้าหากไมามีเราเเล้ว ภาระของเขาจะหมดไหม เขาอาจจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ก็ได้หากไม่มีเรา เราอยากหายไป อยากหายไปเฉยๆ ไม่อยากให้เขาเศร้า เเต่ใจหนึ่งเราก็ไม่กล้าที่จะหายไป เพราะเรายังไม่ได้ทำอะไรเพื่อเขาเลย เราอยากจะบอกว่าเราอยากเป็นอะไร ชอบอะไร อยากไปไหน อยากทำอะไร เเต่เราก็ไม่กล้ากลัวว่าเขาจะรำคาญ กลัวว่าเขาจะเสียเงินโดยเปล่าประโยชน์ กลัวว่าเจาจะน้อยใจ กลัวว่าเขาจะเสียใจ เราเป็นอะไรหรอคะ เเค่คิดมากไปเองรึเปล่า เราควรจะทำยังไงกับความคิดพวกนี้ดี เราอยากจะได้คำเเนะนำ หรือช่วยบอกที่ว่าตอนนี้เรากำลังเป็นโรคซึมเศร้าไหม อาจจะไม่หรือใช่ กันเเน่