ขอระบายหน่อยไม่ว่ากันนะคะ ถ้ามีคนมาอ่านก็ขอบคุณค่ะ ก็แค่คนเพ้อๆ🤣 ขอโทษด้วยนะคะถ้าแท็กผิดห้อง

เรามีคนที่แอบชอบมานานมาก ตอนนั้นเรา อายุ25  เราไปสมัครงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง คนที่มาสัมภาษณ์เรา ก็คนนั้นแหละค่ะ ที่เราแอบชอบตั้งแต่วันนั้น พี่เขาเป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่ง
เป็นผู้ใหญ่ ดูอบอุ่น  ที่เราชอบพี่เขาไม่ใช่เพราะเขาหล่อหรอกค่ะ  เห็นครั้งแรกก็ชอบเลยไม่รู้ว่าเพราะอะไร.. เราคุยกันได้สักพัก พี่เขาก็ถามว่าทำไมเวลาที่สัมภาษณ์ทำไมน้องชอบยิ้มตลอดเลย5555  เราก็ตอบไปว่า หนูชอบยิ้มค่ะ เป็นคนร่าเริง[แต่จริงๆเขินพี่เขามากเลยต่างหาก555]
ถึงตอนสุดท้ายที่สัมภาสงานเสร็จ พี่เขาก็ถามว่า
ทำไมเวลาสัมภาสไม่ค่อยมองหน้าเลย เราก็เลยตอบว่า  ไม่ค่อยมั่นใจค่ะเลยไม่กล้ามองหน้า
แล้วพี่เขาก็บอกว่า แต่ตั้งแต่สัมภาสมาน้องยิ้มตลอดเลย ยิ้มน่ารักดีนะ โอ้ยยย ได้ยินคำนี้แล้วแบบไม่กล้ามองเลยค่ะ ดีใจมากกก☺️☺️
แล้วเราก็ได้งานที่นั่น.....


พอถึงวันนัดมาทำสัญญาเริ่มงาน..
ตอนเช้าพี่เขาเจอเราก็ถามว่า วันนี้ยิ้มแล้วหรือยัง☺️☺️☺️โอ้ยยย พี่เขาจำเราได้หรอทั้งที่สัมภาสหลายคน. ดีใจไปซิเรา🤣🤣🤣
พอเดินเข้าไปทำสัญญาในออฟฟิศฝ่ายบุคคล
มันมีเรื่องที่ทำให้เราดีใจมากอีกครั้ง...
เพื่อนที่ในออฟฟิศพี่เขาบอกว่า ใช่น้องคนนั้นรึเปล่าที่ยิ้มเยอะๆ เพื่อนพี่บอกว่าเรายิ้มน่ารักดี
ตั้งแต่นั้นมา พี่ที่ฝ่ายบุคคลก็เรียกเราว่าน้องยิ้มหวานมาตลอด555.  แค่นี้หนูก็ปลื้มมากพอแล้วค่ะถึงเราไม่เป็นอะไรกัน แต่พี่เขาจำหนูได้ ☺️
แล้วมันก็จะมีแบบโมเม้นที่เวลาเจอกับพี่เขาเราจะเผลอสบตากันนานๆ😊😊

ตั้งแต่วันนั้นเรามีเรื่องที่จะต้องลาออกเพราะกลับบ้านต่างจังหวัดมีธุระต้องมาเป็นเดือน

ก็ไม่ได้เจอกับพี่เขาอีกเลย😢
เรารู้สึกผิดที่ลาออกมา ทั้งที่พี่เขาให้โอกาสเราได้ทำงาน ได้แต่พูดในใจว่าหนูขอโทษนะ😢

ตั้งแต่นั้นมาเป็นเวลา 4 ปี พี่เขาอยู่ในใจเราตลอด ภาวนาให้ได้เจอพี่เขาอีกครั้งตลอด 4 ปี
และ 4 ปีนี้เราไม่ได้มีใครเลย มีพี่เขาอยู่ในใจตลอด.

4ปีแล้วอ่ะเนอะ  ไม่คิดว่าจะเจอ พอดีวันนั้นเราไปกินข้าวที่ห้างในกรุงเทพ ถ้าเราเงยหน้ามาช้าแม้แต่วินาทีเดียว เราคงไม่ได้เจอพี่เขาอีกแน่นอน
วันนั้นเราดีใจมากๆ ไม่คิดว่าจะเจอ แต่พี่เขาไม่เห็นเรา เราเดินตามเขาไปอยากเดินสวนกับเขา
โอ้ยยยแบบคิดถึงมาก ดีใจ จริงๆ ที่เราภาวนามาตลอด 4 ปีเราได้เจอ. แต่ก่อนจะเจอ ฝันถึงพี่เขาก่อนประมาณ 2-3 วัน ก็แปลกใจทำไมอยู่ดีดีฝันคงคิดถึงมากไปก็พูดกับตัวเอง😊😊ขอบคุณนะคะอะไรก็ตามที่ทำให้หนูได้เจอพี่..
แล้วเขาก็ขึ้นรถไปกับครอบครัว ในใจไม่กล้าทักอะไร เพราะเขาคงจำเราไม่ได้แล้วเขาคงมีแฟนแล้วแหละ เราไม่กล้าทักเลย. ได้แต่ได้ไปเดินสวนพี่เขาแล้วมองหน้าเขาใกล้ๆ แค่เราก็โอเคแล้ว😊

หลังจากวันนั้นเป็นเวลาอีก2 ปี พี่เขาก็ยังอยู่ในใจเราตลอด ภาวนาเหมือนเดิมว่าขอให้เจออีกนะ
กรุงเทพกว้างมาก ก็คงไม่คิดว่าจะเจออีก..

พอดีเราได้งานที่ขนส่งแห่งหนึ่งเป็นพนักงานบริการลูกค้า... ใช่ค่ะวันนั้นแหละคะ เราได้เจอพี่เขาอีกครั้ง😊😊เราได้แต่อึ้งไม่คิดเลยว่าจะเจออีก พี่เขาเหมือนเดิมทุกอย่าง หล่อเหมือนเดิม555. ตั้งแต่วันนั้นมา พี่เขาก็มาส่งของที่เราทำงานอยู่บ่อยๆ ได้เจอพี่เขาบ่อยมาก เจอเกือบทุกวัน แต่ไม่กล้าทำอะไรมากกว่านี้ ได้คุยกับเขาแค่เขามาส่งของใช้บริการเค้าเตอร์เราแค่นั้น..
พี่เขาจะรู้ไหมน้า.. ว่าไม่ผ่านไปกี่ปีพี่เขาก็อยู่ในใจเราไม่เคยเปลี่ยน แม้ว่าเราจะมีคนคุยก็ตาม เราไม่เคยลืมพี่เขาเลยค่ะ แม้แต่วันแรกที่เราเจอกัน
วันที่เจอกันครั้ง 2 และเจอกันที่ 3 เราก็ยังจดไว้ในไดอารี่เหมือนเดิม. เราออกจากงานที่นั้นมาได้ 3 เดือนแล้ว ไม่ได้เจอพี่เขาอีกแล้วล่ะคะ

หนูหวังว่า..เราจะเจอกันอีกนะคะ
ไม่ว่าอะไรก็ตามแต่ที่ทำให้หนูได้เจอพี่
หนูขอบคุณมากค่ะ🥰
ถ้าเจอพี่เขาอีกครั้งอยากบอกเขาว่า วันนี้หนูยิ้มแล้วนะคะ☺️

#ขอแก้ตรงที่บอกว่าวันนั้นพี่เขาขึ้นรถไปกับครอบครัวนะคะ. เขามากับพ่อแม่ และยายเขาค่ะ
เราคิดแหละว่า พี่เขามีแฟนแล้วแน่นอน เลยไม่ยุ่งนะคะ ดูอยู่ไกลๆก็พอ