อายุ 25 แล้ว แต่ไม่ได้อิสระอะไรเลย

เราอยู่บ้านกับแม่ พี่ชายและหลานของพี่ชาย 
เราได้จบปริญญาตรีจนมีงานทำได้ดีและสบาย วันไหนที่เราเลิกงานและแวะเที่ยวหลังเลิกงาน สักวันบ้าง 
เราอยู่อายุ 25 แล้ว ก็รู้สึกว่าตัวเองโตแล้ว แม่เราน่าจะปล่อยแหละ เพราะที่ผ่านมา ไม่ได้อิสระบ้างเลย 
เรามีงานทำ ได้เที่ยว ก็ขออิสระหน่อยแล้วละ เพราะเราอายุเยอะ แต่สุดท้ายไม่เลย ไม่ได้อิสระอะไรเลยค่ะ....
วันไหนที่เราแวะเที่ยว แวะช้อปปิ้งตอนหลังเลิกงาน ท่านชอบโทรตามว่า อยู่ไหน ถามนู้นถามนี้ บอกกลับดึกนะ 
บ่อยจนเรารำคาญมาก 
ตอนนั้นบอกไม่ต้องมีแฟน ไว้โตเรียนมหาลัยค่อยมีแฟน พอเรียนมหาลัยแล้ว บอกไม่ต้องรีบมีแฟน เรียนให้จบๆ ไปก่อน
เราก็เออให้เรียนจบก่อนก็ได้ พอจบปริญญาแล้ว ได้งานทำแล้ว ท่านบอก ไม่ต้องมีแฟนนะ มีแฟนไปเดี๋ยวลำบาก
เรานี่แบบ... WTF จริงๆ นะเว้ย
พอถึงเวลาแล้ว ได้ไปลองขอแม่ว่าจะไปอยู่คอนโด อยู่คนเดียว 
ท่านกลับบอกเป็นห่วงนะ ลูกโตแล้วต้องดูแลแม่บ้าง แม่เลี้ยงดูลูกมาจนโตแล้ว 
เราเริ่มโกรธและโมโห เถียงไปเถียงมา สุดท้ายท่านก็ไม่เข้าใจเลยสักนิด ว่าลูกอยากอิสระบ้าง
ทั้งๆ ที่ผ่านมา เราก็อยู่ทำตามที่ท่านขอมา ไม่ได้เที่ยวกับเพื่อน ไม่ค้องมีแฟน เรียนให้จบ มีงานทำดี
ตอนนี้ท่านกลับไม่ปล่อยให้อิสระเลย เราเริ่มรู้สึกว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปเลย ตัวเองไม่ได้อิสอะไรเลย 
บางทีก็สงสัยว่าตัวเองเกิดมาเพื่ออะไรว่ะ เกิดมาเพื่อเป็นแบบนี้เลยหรอว่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่