เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว  ประมาณเวลาเดียวกันกับที่ปลายนภาไปหาครูคนสวยที่หมวดวิทยาศาสตร์  มีชายหนุ่มร่างสูงโปร่งกำลังมีสีหน้าอย่างร้ายกาจเหมือนกำลังจะไปแก้แค้นใคร  เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดูแล้วยิ้มอย่างชวนขนลุก  กดหมายเลขที่ยังไม่ได้บันทึกชื่อแล้วโทรออก  
"ฮัลโหล  นี่พี่รัตน์เองนะจำได้รึเปล่า?"
เสียงห้าวแสดงตัวตนไปยังอีกฝากปลายสายคือน้องชายคู่อริ
          "ครับ ๆ  พี่ชายสุดเท่  เป็นวาสนามากเลย  โทรหาผมมีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ"
เสียงกระดี่กระด่าดีใจตอบรับคู่สนทนา
            "คืองี่...พี่รู้ว่าเราชอบฟุตบอล   เห็นแววการซ้อมจากคนที่แนะนำแล้ว   ไม่แน่หากขึ้นม.สี่   ถ้าย้ายมาอยู่โรงเรียนพี่คงจะเป็นเรื่องดี   ก็ว่าจะชวนมาศึกษาข้อมูลเบื้องต้นของทีมงาน   ต้นคิดว่ายังไงละ"
            เมื่อไอดอลของตนกล่าวเอ่ยชวนมีหรือจะปฏิเสธ
"ได้เลยพี่...ผมสนใจมากครับ   นี่กะว่าจบม.สามแล้วจะย้ายไปเรียนที่นั้นอยู่แล้ว   อย่างน้อยอยู่ซ้อมด้วยกันกับพี่หนึ่งปีก็ยังดี"
            "ดี!."
แผนการเริ่มต้นสำเร็จไปจึงก้าวเข้าสู่ขั้นต่อไป
"วันนี้พี่อยากให้ต้นมาทดสอบอะไรบางอย่าง   ว่ามีไหวพริบเพียงพอที่พี่จะฝากความหวัง  เป็นว่าที่กัปตันทีมฟุตบอลโรงเรียนแทนพี่ได้รึเปล่า   หากพี่จบม.หกออกไปจะได้ไม่ต้องเสียเวลาปั้นผิดคน"
            "พี่เลือกถูกคนแล้วครับ   ผมจะไม่ทำให้พี่ผิดหวัง"
เนื้อเสียงยังไม่แตกหนุ่มเปล่งออกมาอย่างหนักแน่น  หนุ่มน้อยวัยละอ่อนต้องการพิสูจน์ตนเองต่อหน้าบุคคลที่ตัวเองยกย่องให้เป็นต้นแบบในการเล่นฟุตบอล
            "พี่มีสองเรื่อง   ฟังให้ดี ๆ นะ   เรื่องแรกต้นมาดูทีมพี่ซ้อมบอลแล้ววิเคราะห์จุดอ่อนจุดแข็งของทีม   เรื่องที่สองเป็นเรื่องส่วนตัวน่ะมันก็แบบว่า..."
            เขาหยุดพูดอย่างลีลาคล้ายคนลังเลหนักใจ
            "อะไรพี่ว่ามาเลยครับ   ผมพร้อมช่วยทุกอย่าง"
            "ต้นจะว่าอะไรไหมถ้าพี่ชอบปลาย...พี่สาวเราอะ"
            "พี่รัตน์...พี่นี่คือสุดยอดเทพบุตรของเมืองแล้วครับ   ไม่ว่าใครหน้าไหนได้พี่เป็นแฟน  นี่มันคือสุดยอดของความฝัน   ผมเชียร์เต็มที่"
            "เฮ้ย!...จริงดิ   ต้นโอเคย์แล้วนะ   พี่ขอเราคนแรกเลยนะเนี่ย"
            "โอเคย์ดิพี่   ผมเป็นน้องนะทำไมต้องมาขอผมด้วยล่ะ   นู้นไปขอพ่อกับแม่ผมนู้น"
            "จะได้โดนลูกปืนพ่อต้นเอานะสิ   วัยเราใครเขาไปขอพ่อแม่กันเล่า   น้องต้นนี่ล่ะเหมาะดี  พี่น้องกันคงคุยเรื่องส่วนตัวกันเยอะ  พี่อยากรู้เรื่องปลายให้มากกว่านี่"
            "แปลกอะ  พี่ไม่ไปคุยเองละครับ"
ต้นตะวันน้องชายวัยซุกซนกำลังเข้าสู่วัยรุ่นถามด้วยความสงสัย
            "คืองี่นะ...พี่พึ่งรู้ตัวว่าชอบปลาย   และอยากเซอร์ไพร์อะไรบางอย่างให้ผู้หญิงประทับใจ"
รัตนะกล่าวด้วยเสียงห้าว ๆ เป็นเอกลักษณ์ยังคงตะล่อมแถเนียนต่อไป
            "อืม ๆ   จะบอกเท่าที่รู้นะครับ   ผมนี่เชียร์พี่เต็มที่เลย   แม้พี่ปลายจะทำหน้าเซ็งเวลาผมพูดถึงพี่ก็ตาม"
            หน้าคมคายแสยะยิ้มขึ้น  รู้สึกว่ามันเริ่มเข้าทาง
            "เอ่อเรื่องที่สอง  พี่อยากได้รูปปลายอะ?"
แผนการขั้นที่สองจึงเริ่มแล้ว
            "เยอะมากพี่  พี่จะเอาแบบไหน  พี่ปลายก็ให้ผมถ่ายเล่นไปเรื่อย   เองงี่พี่...เข้าแอด Facebook ผม  ในนั้นน่ะเยอะ   ว่าแต่พี่จะเอาไปทำอะไรครับ"
            หนุ่มน้อยยุคโซเชียลเน็ตเวิร์คไม่เข้าใจ  การจะหารูปดาวอันดับสองแสนสวยไม่น่าใช่เรื่องยาก  ทำไมต้องมาขอกับน้องชายเองด้วย
            "ต้นครับ   ถ้าอะไรที่ชาวบ้านเห็นมันก็ไม่พิเศษสิครับ  พี่อยากได้รูปที่ถ่ายทะเล้น ๆ ในบ้าน  จะได้ดูเหมือนพี่พยายามทำอะไรให้ปลาย  ไม่ใช่หาโหลดได้ง่าย ๆ พี่ถึงจะได้เป็นคนพิเศษเหนือคนอื่น  กะว่าจะเอาไปทำเสื้อคู่   หากพี่จีบพี่สาวของเราติด"
            "ฮืมมม....พี่ล้ำลึก   นี่จีบผู้หญิงต้องทำอะไรขนาดนี้เลยเหรอ   ยุ่งยากซับซ้อน  ไม่ทำแบบที่มันตรง ๆ ไปเลยละครับ"
            "ต้นเอ้ยยย...นายยังเด็กชอบสาวแล้วอารมณ์มันพาไปเอง"
            "วาว...นอกจากพี่หล่อขั้นเทพ   ใจพี่ยังหล่อมากอีกนะ"
            "น้องต้นนี่ก็พูดเกินไป   พี่เขินนะ"
            "ได้พี่  เดี๋ยวผมส่งให้ทางไลน์   เบอร์นี้นะพี่?"
            "ใช่ ๆ ส่งมาหน่อยนะ  พี่อยากสั่งทำเร็ว ๆ เห็นว่ารอเข้าคิวใช้เวลาเป็นเดือน"
และแล้วแผนการที่ตรีรัตนาวางไว้ให้กับรัตน์ก็ใกล้สำเร็จ  
            ตั้งแต่โดนปลายนภาขู่เรื่องคบกับพี่แจ๊ส   รัตนะก็เคืองปลายและมีความกังวลอยู่ไม่ใช่น้อย  ชนิดที่ว่าปล่อยผ่านในแบบที่แฟนสาวรุ่นพี่แนะนำให้เฉย ๆ ไม่ได้   จึงต้องหาทางแก้เผ็ดเอาคืน  แต่สมองมันตื้อคิดเรื่องแผนการอะไรแบบนี้ไม่ออก   เลยให้นักเรียนหญิงสายวิทย์ด้วยกันเข้าช่วยคิดวางแผน  หาวิธีอะไรก็ได้ที่สามารถใช้เป็นเครื่องต่อรองกับเด็กเรียนห้องหนึ่งได้อย่างสมน้ำสมเนื้อ
            ข้อมูลที่รัตนะมีคือ  เด็กชายต้นตะวันเป็นจุดอ่อนของปลายนภาที่เขาสามารถเข้าถึงได้   และน้องชายของหล่อนก็คลั่งไคล้กัปตันทีมฟุตบอลเอามาก ๆ   เมื่อคิดแผนการออกและตระเตรียมกันเสร็จ  จึงรีบกดมือถือโทรหาทันที 
            ภายหลังจากแอดเบอร์โทรศัพท์เพิ่มเพื่อนในไลน์  มีการทักทายแสดงตัวกันเป็นที่แน่นอนแล้ว  ระหว่างนี้หนุ่มร่างสูงยืนอยู่ระเบียงทางเดินชั้นบนสุดของอาคารห้าชั้น  ทอดตามองสนามฟุตบอลที่อยู่ไกลออกไปขณะรอลุ้นถึงสิ่งที่ต้องการ
            ไม่กี่อึดใจเสียงข้อความดังขึ้นรัวถี่ ๆ 
            มือใหญ่ไม่รอช้าเลื่อนดูรูปถ่ายที่ส่งมา  ส่วนใหญ่เป็นรูปที่ปลายนภาทำหน้าตาตลกเพี้ยนเล่นนู้นซนนี่   เอาเข้าจริงคนสวยเวลาหลุดแค่ไหนก็สวยเองโดยธรรมชาติ   รัตนะเลื่อนดูสีหน้าเผลอคลายลงอดยิ้มขำโดยไม่รู้ตัว  นึกถึงตอนอยู่ต่อหน้าโรงเรียนยังกะนางพญาที่เฉิดฉันสง่างาม  รอยยิ้มประดับใบหน้านั้นแทบจะไม่มี   
พอเธอได้อยู่กับคนสนิทใกล้ตัวโดยเฉพาะคนในครอบครัว  ดูเธอผ่อนคลายปล่อยตัวอย่างสบายใจ   หากรูปนี้เผยแพร่ออกไปผู้คนอาจจะหลงรักปลายนภามากกว่าที่มีอยู่ก็เป็นไปได้   รัตนะก็ได้แต่เพลิดเพลินกับการชมภาพน่ารัก ๆ จนเกือบลืมวัตถุประสงค์ที่แท้จริง   ภารกิจหลักยังไม่สำเร็จ
            เดือนอันดับหนึ่งส่งข้อความไปว่า   ...ขอรูปที่ถ่ายในบ้าน  จะได้ดูเอกคลูซีฟหน่อย...
          ไม่นานนักข้อความอีกชุดก็ถูกส่งมา   
            เขาเลื่อนดูเร็ว  ดูแล้วมันใช้ไม่ได้  จึงขอซ้ำอีก
            หนุ่มน้อยผู้ไม่รู้ชะตากรรมพี่สาว  กดส่งแบบสุ่ม ๆ ไม่เลือกให้ดี   คราวนี้เผลอกดเร็ว   จนหลงมีรูปที่ไม่ควรให้คนอื่นเห็น   
            ประกายตาคมลุกวาวโรจน์คล้ายเห็นเหยื่อที่รอคอยวิ่งผ่านหน้าเตรียมตะครุบ  ปากเหยียดยิ้มร้ายกาจออกมา
            นี่แหระคือเป้าหมายของรัตนะและตรีรัตนา
            เป็นรูปถ่ายเซลฟี่ของปลายนภาที่ใส่ชุดนอนบางเบาปลดกระดุมจนเห็นร่องหน้าอกนิด ๆ เซ๊กซี่เบาๆ  ทำหน้าหื่นอยากกลืนกินผู้ชายในรูปที่แปะข้างผนังห้องนอนน้องชายเหมือนกำลังเลียไอติม  ใบหน้าชายในรูปมีขนาดเท่า ๆ ใบหน้าของเธอ   ซึ่งก็คือรัตนะที่เหงื่อกำลังซึมทั่วหน้าขณะลงแข่งฟุตบอล
            สำหรับต้นตะวันรูปนี้ดูเท่มาก  เขามีไว้ดูเพื่อสร้างแรงบัดดาลใจ  ...กราบไหว้ได้ก็คงทำ...
ส่วนปลายนภาเธอถ่ายเล่น ๆ เอาไว้แกล้งน้องเห็นหวงนักหวงหนาจนน่าหมั่นไส้  แตะรูปก็ไม่ได้   ภายถ่ายนี้สร้างความหงุดหงิดใจหนุ่มน้อยอยู่เหมือนกัน  ดูทีไรคล้ายโดนล้อถึงบรรพชนเพราะเป็นบุคคลที่เขายกย่องมันจึงดูเจ็บกว่า  
เธอก็ขยันส่งมาแหย่แทบทุกครั้งที่ต้องการเอาชนะน้องชายในหลาย ๆเรื่อง  รูปนี้จึงค้างอยู่ในเครื่องอย่างไม่ได้ตั้งใจ  
            รัตนะกดเซฟรูปไว้ทัน  ก่อนต้นตะวันจะทันสังเกตแล้วกดยกเลิกข้อความ
            เขาแสร้งทำเนียนเหมือนไม่ทันได้เห็นรูปถ่ายต้องห้ามนี้  จึงพิมพ์ข้อความส่งไป  
...ส่งอะไรมา  พี่ไม่ทันเห็น...
            ...ส่งผิดครับพี่...   
เป็นข้อความที่ทำให้น้องชายคู่ปรับอ่านแล้วโล่งใจไปเอง  แม้พี่น้องแกล้งกันก็ควรจะรู้เห็นแต่คนในบ้าน
            ตรีรัตนารู้ถึงความผิดพลาดของคน  จึงต้องเน้นรัตนะขอรูปมาถี่ ๆ เน้นให้ส่งมาเร็ว ๆ ชนิดที่ว่าขอแล้วขออีกซ้ำ ๆ หลายครั้ง  เพราะคนส่วนใหญ่มักพลาดกันเรื่องนี้  เธอเคยเจอและเป็นสะเองอยู่บ่อย ๆ  ดาวอันดับหนึ่งค่อนข้างมั่นใจว่าต้องมีสักรูปที่ใช้การได้  และก็มีจริง ๆ  
พวกเขาต้องการรูปของปลายนภาที่สามารถใช้เป็นเครื่องต่อรองเธอได้  มันต้องเป็นรูปที่มีเฉพาะคนสนิทมากๆ เท่านั้นถึงจะมี  และบวกกับการที่ให้น้องชายมาปรากฏตัวในโรงเรียนที่พี่สาวเคยห้ามไว้  
สองสิ่งนี้ตรีรัตนาเชื่อว่า  จะสร้างความหวาดหวั่นให้กับปลายนภาได้พอสมควร  และคงไม่กล้านำเรื่องของรัตนะไปฟ้องผู้อำนวยการแน่ ๆ
 
 
พี่สาวคนสวยกับน้องชายสุดแสบจอมป่วน ส่วนสูงเกือบเท่ากัน  คนน้องหุ่นรูปร่างน่าจะยังเล่นกล้ามไม่มาก  ดูตัวใหญ่กว่าพี่สาวเล็กน้อย    สองคนนี้มีเรื่องต้องเคลียร์   ปลีกตัวออกไปยืนกันเพียงลำพังใต้ต้นมะม่วงห่างไม่ไกลจากสแตนด์สีฟ้า  
            ช่วงนี้ปล่อยให้เพื่อนสาวบ๊อบสั้นจับคู่ซ้อมเดี่ยวตรีรัตนาไปก่อน
            "มาได้ไง...ไหนตกลงกันว่าจะไม่มาถ้าพี่ไม่สั่ง   นี่ยังไม่เลยเวลาเลิกซ้อม  ก็เคยคุยแล้วให้ไปรอที่เซเวน ฯ   หน้าโรงเรียน  จ่ายไปแล้วตั้งห้าร้อย  เอาเงินคืนมาเลย"
ปลายนภาเสียงใสดังชัดกล่าวตำหนิน้องชายที่ไม่รักษาสัจจะ  
            อาตี้น้อยแม้จะมีความงกเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ  คนครอบครัวรู้กัน  ทั้งที่เป็นคนให้เองกับมือแล้วแท้ ๆ  หากขอคืนหรือให้เลี้ยงอะไร สงสัยคงต้องนอนฝันเอา
แต่เรื่องการได้เล่นร่วมทีมฟุตบอลกับซุปเปอร์สตาร์เป็นความใฝ่ฝันของหนุ่มน้อยคนนี้   เงินแค่นี้ซื้อต้นตะวันไม่ได้   จึงกลั้นใจล้วงเงินในกระเป๋าสะพายหลังควักแบงค์ห้าร้อยใบเดิม  ที่เป็นข้อตกลงระหว่างพี่สาวยื่นคืนให้   
            เล่นเอาสาวหน้าหมวยเหวอไปเลย   น้องชายที่ทั้งเคี้ยวและงกเงินห้าบาทสิบบาท   เวลาเดินไปแอบหยิบในห้องนอนกะไปซื้อน้ำอัดลมหน้าปากซอยมาดื่ม   ยังทวงเสียงแข็งหากไม่คืนให้เดี๋ยวนั้นต้องได้จดบันทึกพร้อมเซ็นกำกับการรับเงิน   นี่ห้าร้อยบาท...เกิดอะไรขึ้น
เรียวมือขาวผุดผาดเอื้อมไปแตะหน้าผากอาตี้น้อย  แล้วเปลี่ยนเอาหลังมือมาแตะที่ต้นคอวัดอุณหภูมิ
            "ก็ไม่ร้อนนี่หว่า?"
เธอครางเบาคุยกับตัวเอง