เสียงอึ่งอ่างที่คนทั่วไปฟังในยามค่ำคืนแล้วอภิรมย์ชมชอบกัน  หากแม้ได้ยินในยามอารมณ์ไม่ดีหัวเสียก็สุดแสนน่ารำคาญ   ภายในรังนอนนางพญาสาวเนียบเฉียบทุกสิ่ง  ผืนผนังและฝ้าเพดานสีขาวล้วนนวลตา  เฟอร์นิเจอร์สีน้ำตาลโอ๊คเข้มโทนเดียวทั่วทั้งห้อง  ทุกอย่างล้วนเป็นระเบียบเรียบร้อยไร้ฝุ่นไรเกาะห้ามใครขยับออกแปลกที่   
            ภายใต้ใบหน้าสวยสดงดงามแบบหมวยอินเตอร์  เรียวคิ้วกลับขมวดมุ่นย่นเข้าหากันอย่างเป็นการเป็นงาน   สรรพเสียงธรรมชาติเปล่งร้องในแถบบ้านชานเมือง  ยิ่งทำให้หน้าเธอตึงเข้าไปอีก
ปลายนภานั่งให้ไฟหน้าจอคอมพิวเตอร์แบบพกพาส่องสะท้อนดวงหน้า   เธอกำลังจริงจังกับการทำตารางความสัมพันธ์และเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกันของบุคคลที่กำลังสงสัยอยู่
            มีชื่อ ‘รัตนะ’ กับ ‘ตรีรัตนา’ ระบุอยู่ในนั้น  
            หลังจากเธอกลับเป็นฝ่ายโดนฝ่ายตรงข้ามทิ้งไพ่ใบสำคัญใส่หน้า  อย่างไม่ทันตั้งตัว   จากที่เคยคิดจะเก็บงำไว้เผื่อใช้ในยามฉุกเฉิน  
            เด็กสาวห้องหนึ่งต้องการสืบเรื่องนี้อย่างลับ ๆ
            ดวงตากลมโตชั้นเดียวดูมีเสน่ห์เหลือบไปเพ่งสมาร์ทโฟนที่วางอยู่ข้างมือ  เธอถอนใจแรงทีหนึ่งก่อน  จึงละออกจากแป้นพิมพ์หยิบมันขึ้นมา   กดเข้าไปดูข้อมูลประจำตัวในไลน์ของใครบางคน
แปลกแต่จริง!!  ทั้งรัตนะและตรีรัตนา  พวกเขาทั้งคู่ไม่เล่นโซเชียลกันเลย  Facebook  Instargram  Twitter  อื่น ๆ อีกไม่มี
เธอพยายามค้นหาตามสื่อเว็บไซต์ออนไลน์  ดูแล้วข้อมูลมันค่อนข้างทั่วไป  เอามาทำอะไรต่อไม่ได้  ส่ายหน้าผิดหวังทุกครั้ง  จั่วหัวข่าวสะน่าอ่านพอคลิกเข้าไปต้องพบกับความผิดหวัง
            ส่วนที่ปรากฏพบเห็นล้วนเป็นของเหล่าแอดมินแฟนคลับตั้งขึ้นมาเองโดยไม่ขออนุญาตเจ้าตัว   เพราะหากเข้าไปขอทั้งสองคน  คำตอบที่ได้รับคงเป็นคำตอบเดียวกัน
            ...แล้วแต่...
ซึ่งบางทีก็เหมือนจะแนบเนียนว่าเป็นตัวจริง   แต่สุดท้ายแล้วจากการสังเกตมุมกล้อง   สิ่งที่ยืนยันได้ว่าไม่ใช่ของตัวจริงคือรูปเซลฟี่ในลักษณะถ่ายเดี่ยวไม่มีเลย  และที่ปรากฏส่วนใหญ่จะเป็นรูปกลุ่มจากโทรศัพท์ของเพื่อนที่ถ่ายไว้
แอดมินเพจที่คอยจ้องรูปหลุดของรัตนะและตรีรัตนา   จึงรีบกดเซฟไว้แล้วเอาไปอัพลงสื่อ  แฟน ๆ ที่ติดตามก็พอจับได้ว่าไม่ใช่   แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะอย่างน้อยก็มีข่าวคราวความเคลื่อนไหวให้ทราบ   และก็ไม่ได้สร้างความเสียหายให้ขวัญใจของพวกเขา   จึงไม่มีคนโวยวายในเรื่องโปรไฟล์ปลอมนี้สักเท่าไร   
            ปลายนภาแม้เบื่อหน่ายอยู่หลายที  แต่ก็ไม่ละความพยายาม  คลิกแล้วคลิกอีกหลายช่องทาง   เธอได้แต่หวังว่าขอให้มีพลาดหลุดเล็ดลอดออกมาพอให้ได้ถากถางกัน
            สิ่งที่แสดงข้อมูลส่วนตัวพอเผยออกมาให้ทุกคนทราบ  คงจะมีเพียงข้อความสถานะประจำตัวใน ‘LINE‘เพียงเท่านั้น  หลายคนมักมั่วไม่รู้หาวิธีแอดเพิ่มเพื่อนมาจากไหน  ดาวและเดือนก็ไม่ใส่ใจ  ส่งก็ส่งมาไม่ถึงกับบล็อคไว้...ก็แค่ลบทิ้ง
            ‘Rattana.P’  สถานะประจำตัวทางไลน์  ‘CR.7’
            หลายคนถอดความหมายว่าน่าจะมาจากชื่อและนามสกุลของรัตนะ  ส่วน CR.7 มาจากหมายเลขและชื่อย่อของนักฟุตบอลระดับโลก  คนที่เป็นเส้นชัยในชีวิตของกัปตันทีมผู้บ้าพลัง   ‘คริสติโน่  โรนัลโด้’  อย่างไม่ต้องสงสัย
            ‘Treerattana.S’  สถานะประจำตัวทางไลน์  ‘ZAHA HALELUYA’
          ก็น่าจะมาจากชื่อและนามสกุลเหมือนกัน  ส่วน ZAHA คงมาจาก Zaha Hadid สถาปนิกหญิงระดับโลกคนหนึ่ง  ที่มีผลงานออกแบบโฉบเฉี่ยวเปรี้ยวจี๊ดสะใจ   ตรีรัตนาชอบวาดรูปขีดเขียนออกแบบไปเรื่อย  HALELUYA แฟนคลับตัวยงตีความว่าน่าจะเป็นอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ภายใน  คล้ายสดชื่นดีใจอย่างสุดเหวี่ยงเหมือนกับคำร้อง ‘ไชโย’
            นี่อาจเป็นข้อมูลเพียงสิ่งเดียวที่ใกล้ความเป็นตัวตนของสองคนนี้   
            ปลายนภาลากเมาท์เรียวมือจิ้มแป้นพิมพ์คล่องแคล่ว  ปากอิ่มสีชมพูแสยะยิ้มร้าย ๆ  
เธอมีเหตุผลในการชวนแม่นางฟ้ามานอนด้วยที่บ้าน
 
            สายตาแอบเผลออีกครั้ง  หันไปดูสมาร์ทโฟนคู่ใจที่วางบนโต๊ะอ่านหนังสือ  คิ้วคู่งามขมวดย่นทันที  ตอนนี้มองมันแล้วทำไมรู้สึกหงุดหงิดขึ้นเสมอ  แทบอยากจะปาทิ้งระบายความโกรธ  
            ‘...เข้าใจละ  เรามีเรื่องต้องคุยกัน   เรามาตกลงกันดีกว่า...
            ...หัวไวดีนี่   พรุ่งนี้เที่ยงครึ่งที่ห้องสมุดเงียบดี...
            ...เค เจอกัน...’
            เธอฝืนใจอย่างขุ่นเคืองอ่านมัน  ปากขบเคี้ยวฟันแน่นบดไปมา  ...แค้นค่ะแค้น...
            ...พรุ่งนัดกันไว้ใช่ไหม  ดูสิจะมาไม้ไหน  นายรัตนะ...
 
 
สาวหุ่นนางแบบดวงหน้าเรือนร่างสละสลวยผมพลิ้วดำเงาสยายปกถึงกลางหลัง    งดงามดั่งเทพยดาสลักปั้นแต่งอย่างประณีต  ทว่าอยู่ในชุดนอนสุดแปลกของหญิงงามทั่วไป  เธอสวมชุดฟุตบอลดูหลวมโคร่งใหญ่เกินตัว  ด้วยความชอบที่ว่า  ...ใส่แล้วนอนสบาย...  กำลังกัดจิกปลายเล็บเดินวนไปมา   เรียวตาหลุบมองมือถือไม่คาดสายตาที่วางแน่นิ่งอยู่บนเตียง   
            ‘ใช่   ตั้งแต่พรุ่งนี้เตรียมตัวไปค้างคืนที่บ้านปลาย  เดี๋ยวติวเข้มให้เอง’
          คำพูดประโยคนี้เมื่อตอนเย็นเหมือนโจทย์ที่ต้องแก้  เธอยังไม่ตอบตกลงสะทีเดียว  ตรีรัตนาพยายามคิดหนักไล่เรียงย้อนเหตุการณ์  ความฉลาดของดาวอันดับหนึ่งนั้นก็มี
            นางพญาผู้เย่อหยิ่งเฉียบแหลม  หล่อนคงต้องการล้วงความลับอะไรบางอย่างเราเป็นแน่
            ...ความลับของเราจะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด  หาทางปฏิเสธดีกว่า...
            แล้วจึงเดินไปหยิบสิ่งของบางอย่างในเป้สะพายหลังที่แขวนไว้บนผนังหน้าบานประตูห้อง
 
 
หนุ่มหน้ามนขาวใสปากกระจับหยักได้รูป สาวทั่วไปหากได้พานพบบางคนยังต้องอายที่ใบหน้าหล่อละมุนดูสวยงามกว่าผู้หญิงเสียด้วยซ้ำ   
            ศุภรักษ์กำลังนั่งอ่านไดอารี่เล่มหนึ่งที่ทำไว้  เขาได้บันทึกเรื่องราวของคน ๆ หนึ่ง   ที่เจ้าของสมุดหลงใหลได้ปลื้มอย่างหัวปักหัวปำ
            หน้าแรกปรากฏข้อความบันทึกวันแรกที่ได้เจอกัน   มีเศษผ้าขาวเปื้อนรอยเท้าแปะไว้อย่างดีลงบนกระดาษ  เขาเห็นมันแล้วยิ้มอย่างมีความสุขหวนให้นึกถึงวันนั้น  ทุกหน้าหระดาษล้วนไล่เรียงตามลำดับเหตุการณ์สำคัญที่เขาลงบันทึกไว้อย่างบรรจง  มันเป็นไดอารี่ที่ถูกเก็บซ่อนไว้เป็นอย่างดีในลิ้นชักตู้เสื้อผ้า  เขานั่งอ่านมันทีละหน้าอย่างอิ่มเอมใจ
 
            ‘...หากคืนนี้ มีดาวอยู่ล้านดวง
ฉันขอได้ไหมสักดวงหนึ่ง ช่วยฟังฉันที
เพราะว่าคืนนี้ ฉันมีเรื่องร้อนใจ
อยากอธิษฐานและขอดวงดาวให้
ช่วยฉันสักที...’
          
          เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์บนโต๊ะเล็กข้างหัวเตียงดังขึ้น  ร่างสูงกำลังสุนทรีกับฝันหวานเล็ก ๆ  ต้องวางสมุดเล่มโปรดลง  แล้วลุกขึ้นเดินไปดู  หน้าจอมือถือแสดง   ...ไอ้บ้าCR7...
            "เอ่อ...ว่าไงโทรมาสะดึก?"
            น้ำเสียงมีความเซ็งอย่างรำคาญกล่าวรับคู่สาย  แล้วทิ้งหลังใหญ่ลงเตียงนอนปากยังคงคุยต่อ
            "วันนี้ซ้อมบอลกันเป็นไงบ้างวะ?"
             รัตนะถามด้วยความเป็นห่วงทีม
            "ก็ได้นะ  พอไม่มี  กูก็ต้องลงมาต่ำคอยช่วยเกมแทน   ไอ้อ็อดกับไอ้โจ้  มันยังเชื่อมเกมแดนกลางไม่ดีเท่าไร   เกมรับก็พอได้  แต่ตอนสวนกลับช้าไปหน่อย"
กอล์ฟอธิบายให้เพื่อนฟังเมื่อทีมขาดกัปตันคนสำคัญไป
            "วู้..."
เขาพ่นลมแรงร้องออกมาอย่างผิดหวัง  จนคนฟังต้องยกหูหนีแทบไม่ทัน
            "หูแทบแตก...แล้วหายหัวไปไหน  อยู่ ๆ ก็ไม่มาซ้อมสะงั้น   เกิดอะไรขึ้นวะ   ถ้าเรื่องของปลายก็เห็นตรีมาซ้อมแก้ปัญหาให้แล้วนี่"
            "อาทิตย์นี้เจอทีมอะไรวะ?"
 รัตน์แทบจะไม่ได้ยินคำถามของกอล์ฟเลย   ในหัวตอนนี้กำลังคิดเรื่องอื่น
            "วันเสาร์เจอทีมโรงเรียนพรหมพิราม   วันอาทิตย์เจอทีมโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาภาคเหนือ   เป็นกัปตันทีม   ไม่รู้ได้ยังไงวะ   ปลดดีไหมเนี้ย   เตะบอลเก่งกว่ากูแต่บริหารทีมไม่ได้โหวตออกนะคร้าบ..."
            คำพูดทีเล่นทีจริงที่เป็นบุคลิกกวน ๆ ชวนเตะ  แต่พอฟังแล้วก็หายเครียดในบางที
            "ห่า...กูรู้อยู่แล้วโว้ย  ที่ถามเพราะอยากรู้ว่าน่ะ...รู้ยัง   ถ้ากูรู้คนเดียวจะมีประโยชน์อะไร   แล้วคิดว่าสองทีมนี้เป็นยังไง"
            "รอบแบ่งกลุ่ม  ทีมเราตัวเต็งแต่ไหนแต่ไร   โดยเฉพาะตั้งแต่ทีมมีกับกูนี่ละ"
            ดาวซัลโวรูปหล่อยิ้มออกอย่างมั่นใจ
            "แล้วถ้าไม่มีกูละ"
            เสียงห้าวแผ่วเบาของรัตนะที่ไม่กล้าพูดออกไปสักเท่าไร  เล่นเอาร่างสูงใหญ่ลุกพรวดจากเตียงนอนทันที
            "อะไร ๆ  ๆ เป็นอะไรเนี้ย   กูว่าแล้ว...ไม่เคยส่งข้อความเพื่อเบี้ยวซ้อมเลยสักครั้ง"
กอล์ฟชักเริ่มเป็นห่วง   คนที่ไม่เคยจะขาดซ้อมบอลเลยสักครั้งหากไม่ขอไปซ้อมบาส   อีกทั้งพลังงานความกระตือรือร้นยังมากกว่าทุกคนในทีมเป็นไหน ๆ กลับมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร
            "กูโดนกักบริเวณ  ที่บ้านลงโทษแค่อาทิตย์เดียว   กลับมาบ้านพึ่งโดนสวดตอนเย็นนี่ล่ะ   กูบอกคนแรก"
รัตนะให้เหตุผลออกไป
            "โดนกักบริเวณ   โดนลงโทษเรื่องอะไรวะ"
            "ยังจะถามอีก...ก็เรื่องที่กูเตะบอลไปอัดยัยปลายสิวะ   เมื่อวันก่อนพ่อแม่ยังไม่รู้ไง  วันนี้ไม่รู้ได้ข่าวมาจากไหน  พ่อแม่กูโกรธใหญ่เลย  พ่อกูบอกว่าเป็นผู้ชายเขาให้ปกป้องดูแลอ่อนโยนกับผู้หญิง  นี่อะไรเตะบอลใส่เต็ม ๆ  แม่กูรู้ยิ่งกว่าอีก  บ่นใหญ่ว่ากูบริจาคเลือดแล้วไปเล่นกีฬาต่อ   เอ็ดกูหนักหูแทบดับ"
กัปตันทีมบอลกล่าวอธิบายถึงสาเหตุอย่างมีเหตุผลเพื่อให้เพื่อนเห็นใจ
            "เอ่อ ๆ  กูก็พอเข้าใจแล้วละ   ไม่มีมันก็พอไหว  แทนที่จะได้ต่อบอลกันตามแผนสบาย ๆ เพิ่มภาระให้กูอีก...เหนื่อยแท้"
            "ฝากด้วย  อาทิตย์เดียว"
            "แต่!...ไปเคลียร์กับอาจารย์แดง  อาจารย์อดัมเองนะ   กูไม่เคลียร์ให้"
กอล์ฟกล่าวตัดบทอย่างคนรู้ใจ  รู้นะคิดอะไรอยู่
            ตอนแรกรัตนะก็กะยิงนัดเดียวได้นกสองตัว  จะได้ไม่ต้องลงแรงมาก  กะให้ไอ้เพื่อนรักจัดการออกหน้ารับแทน   แล้วจะได้ชดใช้ในสิ่งที่ก่อไว้
            แต่เพื่อนตัวดีดันทันเกม   รัตน์ไม่เคยตามกอล์ฟทันในเรื่องพวกนี้
            "เอ่อ...กูเคลียร์เองก็ได้   แค่นี้ก่อนนะ...เจอกัน"
            เสียงเซ็งอย่างผิดหวังกล่าวจบการสนทนา 
            กอล์ฟได้แต่ส่ายหน้าเพลียจิต   พฤติกรรมบ้าบิ่นของเพื่อนซี้
...เวรกรรมจริง ๆ  ไอ้เพื่อนบ้า   นี่มันบ้าพลังจนได้เรื่อง   คนบ้าที่ไหน  บริจาคเลือดสองถุงแล้วไปซ้อมฟุตบอลต่อ   เฮ้อ…นี่รู้ไหมว่ามนุษย์มีลิมิตร่างกายของตัวเองอยู่นะเนี้ย   หล่อสะเปล่า...
            แม้ในใจจะรักเพื่อน  แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงสะกิดใจเขาอยู่  คือเรื่องตรีกับรัตน์   แม้จะสบายใจไปแล้วว่า  เพื่อนรักชอบพอกับพี่แจ๊ส   แต่ก็อดนึกถึงความสัมพันธ์ของสองคนนี้ไม่ได้จริง ๆ
            ดวงตาคู่อบอุ่นละมุน  เหลือบมองดูไดอารี่ของตรีรัตนาอีกครั้ง