ปลายนภาในชุดเสื้อโปโลสีแดงกางเกงวอร์มขายาวสีดำ  เป็นชุดเรียนวิชาพละศึกษาของโรงเรียน   ร่างบางเพรียวลมยืนหลังพิงผนังอาคารหลังเล็กเท้าแกว่งเตะใบหญ้าเล่นไปพลาง ๆ ระหว่างรอรัตนะ  มีพุ่มไม้หลายต้นสูงท่วมหัวพอได้หลบสายตาคนสัญจร  
ใบหน้าสวยหวานฉบับหมวยน้อยเหยียดยิ้ม  ประกายตารุกวาววับยินดี   ในหัวกำลังคิดอะไรได้บางอย่าง
            "ปลาย  ปลาย  เธออยู่ไหนอะ?"
เสียงห้าวแตกหนุ่มเรียกหาอย่างร้อนใจ   หลังเปิดประตูหน้าออกมา   แล้วไม่เจอคนที่นัดคุย
            "อยู่นี่   ใครจะยืนคุยกันที่หน้าอาคารละ...ทึ่มเอ๊ย!"
เสียงใสตอบดังจากข้างอาคาร  แต่ฟังแล้วขัดหู
            หนุ่มนักกีฬาเดินเลี้ยวซ้ายเลาะเข้าไปที่ข้างอาคาร   เห็นสีหน้าของปลายนภาที่ดูแล้วรู้สึกใจคอไม่ดียังไงชอบกล   ประดับด้วยรอยยิ้มที่ร้ายกาจคล้ายพวกนางอิจฉาในละครที่กำลังยืนรอตบนางเอกยังไงก็ไม่รู้  จึงกลั้นใจเดินตรงเข้าไปหา
            "คิดยังไงถึงต้องมาตามเอง  ไลน์เอาก็ได้"
            "เหอะ!   คงต้องรออีกชาติละมั้งถึงจะตอบ   นายนี่ไม่รู้มีไลน์ไว้ทำไมถ้าไม่คิดจะคุยกับใครเลย"
            "เราก็เอาไว้คุยกับคนที่อยากคุยและมีประโยชน์เท่านั้น"
            ประกายตาเรียวเขียวปั้ดเหวี่ยงใส่
"อ้าว...พูดอย่างงี่เดี๋ยวสวย   หาว่าเรื่องของฉันไร้สาระเหรอ?   แล้วนี่ฝีมือใคร...ใครทำ   ใครรับปากแล้ว...อีโธ่"
หน้าหมวยเปิดเถิกให้ดูรอยแดงช้ำรูปดาว  อยากให้รัตนะสำนึกตัวบ้าง
            "เอาละ ๆ  เข้าเรื่องสักที   เรื่องตรีใช่ไหม   ที่มาหาเนี้ย"
            "นายนี่ก็ฉลาดเป็นกะเขาเหมือนกันนะ"
            รัตนะมองหน้าสวยแต่แววตาเจ้าเล่ห์  คำพูดคำจาสาวเจ้าผู้นี้เฉือดเฉือนเหน็บแหนมเขาตลอด  
...เหมือนคำชมในคำด่า  จะภูมิใจดีมั้ย   ที่ผ่านมาเราดูบื้อขนาดนั้นเลยเหรอวะ...  
            "ตรีรับปากแล้วว่าจะมาช่วย   คอยดูตอนเย็นเอาแล้วกัน  ไม่พลาดแน่"
            "ดี!  ฉันไม่สนหรอกนะว่า  นายไปชวนกันมาอีท่าไหน   แต่ถ้าตรีไม่มาละก็  ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า..."
ปลายนภาสำรอกหัวเราะดังรัวออกมาได้อย่างน่าเกลียดสะใจเธอ  ดูยังกับแม่มดเวลาจับเหยื่อได้คามือก็ไม่ปาน
            คิ้วหนาขมวดย่น   เมื่อเห็นอาการเพี้ยนหลุดโลกของคนหน้าตาดีที่อยู่ตรงหน้า
“ปลาย...เธอเป็นไบโพล่าเหรอ?"
            คนกำลังอารมณ์ดีขำค้างหลังโดนเบรคลากล้อ   แม้รัตนะจะปากซื่อ ๆ แต่พอปล่อยออกมาแต่ละดอกกระแทกแสบใจทั้งนั้น
"นายนี่ไม่รู้อะไรเลยใช่ไหม   กฎระเบียบโรงเรียนทั่วประเทศ   พนักงานและครูอาจารย์   ห้ามไม่ให้มีความสัมพันธ์ชู้สาวกับนักเรียน   ไม่งั้นโดนไล่ออก!"
            นักเรียนหญิงห้องหนึ่งกะเอาความลับเรื่องนี้มากดดันเขาต่อ  คำพูดประโยคเมื่อกี้   แดดตอนบ่ายว่าร้อนโคตรแล้ว   สำหรับเขาตอนนี้มันเหมือนมีเมฆครึ้มปกคลุมทั่วฟ้าพร้อมกับเสียงฟ้าผ่าดังเปรี๊ยงใหญ่เข้าที่กลางใจ   ร่างสูงเข่าแทบทรุดเนื้อตัวตอนนี้หมดเรี่ยวแรงแทบยั้งตัวไม่อยู่   ทั้งที่พึ่งมีเรื่องดีใจสด ๆ ร้อน ๆ พี่แจ๊สคนสวยอ่อนโยนน่ารักยอมคบด้วยแล้ว
สมองพลันฉุกคิดขึ้นมาได้   หันหน้าไปมองดาวอันดับสองตัวร้าย   เรื่องนี้มีปลายนภารู้คนเดียว
            รัตนะเดินเข้าไปหาฉวยจับมือเรียวงามสองข้างขึ้นแล้วโอบอุ้มไว้อย่างอ้อนวอน   ซึ่งเป็นวิธีเดียวกันกับที่ใช้อ้อนแม่ของเขาเวลาอยากได้อะไร   เขาคิดออกได้เพียงแค่นี้  จึงเลือกเอามาใช้กับปลายนภาเห็นเป็นผู้หญิงด้วยกัน   
แต่เดือนอันดับหนึ่งจะรู้ไหมว่าเป็นใครใครก็เขิน  ใบหน้าคมคาย  นัยน์ตาคมเข้มประกายเหยี่ยว  ร่างสูงสมาร์ทกำยำ  ดูร้อนแรงจนจะมอดไหม้เธอทั้งร่างเอาสะให้ได้   หัวใจปลายนภาตอนนี้ทั้งเต้นทั้งร้อนผ่าวผนวกกัน 
            "ขอละเรื่องนี้   เก็บเงียบไว้อย่าบอกใครนะ  ปลายอยากได้อะไรบอกเราเลย   เราจะยอมทำทุกอย่าง   นะ ๆ ๆ ๆ"
เสียงห้าวกังวานเข้าโสตภวังค์คนเคลิ้มฝัน   
สาวหมวยขณะต้องมนต์เสน่หาของหนุ่มร่างสูง   ฉุกคิดขึ้นได้
...รัตน์ไม่ได้ชอบเรานี่หว่า   ทำมาเป็นพูดหวาน  ที่ลงทุนทำขนาดนี้   แม้ไม่เคยญาติดีกันสักครั้งเดียว  ก็เพราะเป็นห่วงแฟนตัวเองนี่น่า...โธ่เว้ย...
มือคู่บางจึงสะบัดออก
            "เอ๋?...เห็นใช้วิธีนี้กับแม่   แม่ยอมทุกทีเลย   ปลายไม่รู้สึกอะไรหน่อยเหรอ?"
            "อีตาบ้าเอ้ย!   ใครเค้าให้ทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นเล่า"
หล่อนเขินหน้าแดงอย่างหงุดหงิด   แทนที่จะเป็นฝ่ายมารุกไล่บี้รัตนะ  แต่กลับกลายเป็นว่า   โดนทำคะแนนตีคืนสะงั้น   ผละตัวเร็วเดินหนีออกมาทันที
            "อย่าลืมเรื่องที่ว่านะ   เรายอมทุกอย่างเลย..."
            รัตนะตะโกนตามหลัง  หวังให้หญิงร่างสง่านำเก็บไปคิด
 
 
ประตูห้องพยาบาลถูกเปิดอีกครั้ง   กับตันทีมบอลสีหน้าเคร่งขรึมก้าวเข้ามาด้วยความรู้สึกที่ไม่สบายใจ  ต้องมีเรื่องตกลงกับคนที่พึ่งได้เป็น ‘แฟนสาว’ ก่อน   จากคำเตือนล่าสุดของยัยตัวร้ายเมื่อสักครู่
            "รัตน์   ปลายมาคุยเรื่องอะไรเหรอ   หน้าตาเครียดเชียว"
เสียงหวานของพี่แจ๊สพอชโลมความร้อนรุ่มในอกลงได้บ้าง
            "ยัยปลายนะสิ...แสบนัก   ดันมารู้เรื่องนี้เข้า   ทำไมมาถูกจังหวะตลอดเลยว้า   เดี๋ยวเรื่องนี้จัดการเอง...ไร้สาระ"   
            "ก็ยังงงอยู่ดี   รู้มั้ยรัตน์เป็นแฟนกัน   เค้าบอกกันทุกเรื่องให้ฟังนะ   วันแรกก็จะปิดกันสะแล้ว"
ว่าแล้วก็กอดอกถอนหายใจปืดยาว  ทำหน้างอนตุบป่องเป็นเด็กขี้อ้อนเอาดื้อ ๆ
            เอาละสิ...คนไม่เคยมีแฟนมันก็ทำตัวไม่ถูก   หนึ่งธิดาก็ได้แต่นั่งคอยอยู่สักพัก  ดูท่าทีสิว่าแฟนหญ้าอ่อนของเธอจะเข้ามาง้อยังไง   แต่ดูยังไงก็คงต้องเป็นชาติรัตนะถึงจะง้อเป็น   
            เธอทิ้งปลายตาอย่างหนักใจ
"เอาเป็นว่าเราค่อยเป็นค่อยไปหน่อ  เป็นแบบเดิมที่เคยเป็นมาก็ดีอยู่แล้ว   แต่พี่มีขอเพิ่มอีกเรื่อง  ถ้าผู้หญิงขออะไรต้องตามใจนะ   กฎข้อแรกของการเป็นแฟน"
เธอกล่าวเน้นพร้อมส่งยิ้มหวานให้  ยื่นมือไปทาบแก้มหล่อของรัตน์ด้วยความเอ็นดูแฟนเด็ก
            ภายใต้คิ้วหนาเข้มประกายตามีความกังวลเรื่องที่ปลายนภาพูดไม่หาย   เขามองหน้าจิ้มลิ้มก่อนพูด
"เอ่อ...ปลายบอกว่าเจ้าหน้าที่   พนักงาน   ครู   ห้ามเป็นแฟนกับนักเรียน   ไม่งั้นจะโดนไล่ออก   เรื่องของเราสงสัยคงต้องระวัง ๆ   ให้รู้เฉพาะคนที่ไว้ใจได้    รัตน์ไม่อยากอกหักอีกครั้ง    รู้แล้ว...อกหักมันเป็นยังไง   แค่คิดมันก็จะระเบิดแล้ว"
            "โธ่เอ๊ย...นึกว่าเรื่องอะไร   เรื่องนี้พี่รู้แล้วละยะ   รัตน์เองก็พึ่ง  ม.ห้าเอง   ไม่เห็นต้องรีบคิดเรื่องอนาคตมากนักหรอก   ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติยังงี่ไปก่อน   วันข้างหน้าค่อยว่ากันจ๊ะ"
            พูดเสร็จมือเล็กบางขึ้นลูบผมชายหนุ่มไปมาอย่างปลอบประโลม
 
 
...อาจารย์ครับ   วันนี้ผมขอลาซ้อมนะครับ...
อาจารย์แดงถลึงตาอย่างตกใจ  อ่านข้อความไลน์ที่พึ่งแสดงขึ้นที่หน้าจอมือถือ  ใบหน้าสีน้ำตาลเข้มเกรียมแดดส่ายหน้าด้วยอาการเซ็ง   ขณะยืนอยู่ในสนามหญ้าสีเขียว   รอการมารวมตัวกันของนักกีฬาฟุตบอลทีมโรงเรียน   ในใจตอนนี้กลับนึกว่าศิษย์รักโดดไปซ้อมบาสเหรอวันนี้   
            สนามฟุตบอลกับสนามบาสติดกันมีต้นมะม่วงสูงเรียงเป็นแนวคั่นไว้   ปลายตามองลอดผ่านต้นไม้ไปที่สนามบาสเกทบอล  ดูว่ามีหนุ่มร่างสูงหุ่นคุ้นเคยอยู่ที่นั้นรึเปล่า  ปกติแล้วจะต้องขอซ้อมก่อนหนึ่งวันอย่างช้าสุด
            กอล์ฟเองก็รู้สึกประหลาดใจ   เพื่อนซี้กันที่บางทีต้องออกหน้ารับแทน  วันนี้เป็นไงมาไงส่งข้อความมาก่อนเวลาเพียงไม่กี่นาทีเฉยเลย   ว่าไม่เข้าซ้อมแปลกนิสัย
            แต่แล้วห้วงเวลาแห่งความมึนงงสงสัย   มีสิ่งหนึ่งที่สร้างความตื่นตะลึงกันทั้งโรงเรียน   ในช่วงหลังเลิกเรียนนี้
ปรากฏกายห้าสาวในกีฬาของสีชมพูสี่คน   และมีคนกลางที่จับออร่าขาวเด่นมาแต่ไกล   จนคนทั้งสแตนด์ห้าสี  รวมทั้งนักกีฬาอื่น ๆ ที่กำลังเริ่มซ้อมต้องหยุด   มีอันได้เหลียวมองไปที่จุดเดียวกัน   
            ตรีรัตนาใส่ชุดปอมปอมเชียร์สีฟ้าแบบจัดเต็ม  กระโปรงจีบสั้นสีขาวสะอาด  เสื้อสีฟ้าเอวลอยแนบเนื้อรัดรูปเผยส่วนเว้าโค้งน่าหลงใหล  หน้าอกกลมมนคัพซีใหญ่สมวัย   รองเท้าผ้าใบขาว  เดินเฉิดฉายสง่างามราวเทพธิดาเดินตรงดิ่งไปที่สแตนด์เชียร์ของสีฟ้า
            พวกหนุ่ม ๆ ต่างคิดตรงกัน   นี่สิ...ของดีหลังเลิกเรียน   ที่ผ่านมามีแต่อาหารตาของพวกสาว ๆ  ถึงทีนักเรียนหัวเกรี้ยนจะมีฝันดีกับเขาบ้าง คนที่กลับบ้านก่อนหมดสิทธิ์   
หลายคนฉับพลันทันใจย้ายที่พรั่งพรูทยอยมาล้อมกันที่หน้าสแตนด์สีฟ้า   หยิบจับชักสมาร์ทโฟนขึ้นถ่ายรูปเร็วไว  บ้างกดบันทึกเป็นวิดีโอภาพเคลื่อนไหว   สวยงามตาใช่ว่าจะหาชมกันได้ง่าย ๆ
            หัวหน้าทีมปอมปอมเชียร์ไม่รู้จะโล่งอกดีใจหรือหมั่นไส้ดี  ความรู้สึกมันมาพร้อมกัน  
...เปิดตัวก็อลังการ  กะเหยียบกันเห็น ๆ   ใส่ชุดทั่วไปมาซ้อมก็ได้   นี่เล่น...แต่งมาสะเต็มยังกะวันแข่ง   ดีนะที่ไม่แต่งหน้าทำผมมาด้วย...
เธอโคลงศรีษะกุมขมับอย่างเหนื่อยหน่าย
ดาวอันดับหนึ่งเดินงดงามเข้ามาหาสาวหน้าหมวยอย่างกับมาทวงบัลลังก์  สุ่มเสียงหวานปริปากอิ่มเอ่ยขึ้น
            "มาแล้วนะ   หวังว่าคงได้ประสบการณ์ดี ๆ ในการมาซ้อมครั้งนี้   แต่ตรีมีเงื่อนไขข้อเดียวอยากให้ปลายรับปาก   เพื่อการซ้อมของเราจะได้ไม่สะดุด"
            "อะไรละ?   ว่ามา...ปลายทำให้ได้ก็จะทำ"
            "ได้ข่าว...สองอาทิตย์ก่อนมีพี่ม.หกมาจีบปลาย   ขอแค่อย่าดีดกีตาร์ในช่วงซ้อมเชียร์ได้ไหม   ตรีเป็นโรคประจำตัวอย่างหนึ่งน่ะ   พอได้ยินเสียงกีตาร์จะปวดหัวมาก ๆ   เหมือนเส้นเลือดในสมองมันเต้นตุบ ๆ ไม่ไหวจริง ๆ"
            ปลายนภานึกเฉลียวใจ   
...ทำไมสองคนนี้มีอะไรคล้าย ๆ กัน   ทั้งยังมาช่วยกันได้ในแบบที่ไม่น่าเชื่อ   ตรีก็เคยอาระวาดโยนกีตาร์ทิ้ง   รัตน์ก็โกรธตอนที่มีคนมาดีดกีตาร์ร้องเพลงที่ข้างสนาม   แต่เอาเถอะ...เก็บเรื่องนี้ไว้   เอาเรื่องซ้อมก่อน...
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่ไหวจะเคลียร์อยากบอกกับตรีรัตนา
            "ตรี...เธอไม่คิดเหรอว่า   วันนี้เธอแต่งตัวมาเวอร์เกิน   จริง ๆ แล้วกางเกงกีฬาขาสั้นเสื้อกีฬาทั่ว ๆ ไปที่เค้าใส่กันก็ยังได้   ซ้อมน่ะซ้อม   ไม่ใช่แฟชั่นโชว์"
            ตากลมโตใต้ขนตาแพยาวงอนหลุบมองสำรวจเครื่องแต่งกายรอบตัวเอง  แล้วลอบชำเหลืองมองผ่าน ๆ เหล่านักเรียนชายที่รุมล้อม ณ ขณะนี้   แต่ก็มีความรู้สึกเฉย ๆ
"อ้าว!  ก็จะได้รู้กันเลย  ว่าตรีมาช่วยสีฟ้า   ตรีก็อยากตอบพี่ ๆ ทุกคน  ให้เลิกจีบไปเข้าชมรมนู้นนี้ได้แล้ว   เอาน่า...วันนี้ขอสวยหนึ่งวัน"
เอิ่ม...ความจริงน้องก็สวยทุกวันอยู่แล้ว   แต่วันนี้ไม่รู้จะสวยไปฆ่าใคร
            ยังคงมีสิ่งหนึ่งที่คนทั่วไปคาดไม่ถึง   เรื่องปลายนภาข่มขู่รัตนะนั้นถึงหูของตรีรัตนา  เธอจึงไม่ยอมในครั้งนี้รู้สึกว่ามันเกินกว่าที่เคยแกล้งกันทั่วไป
            การมาในครั้งนี้อาจเป็นแก้เผ็ดก็เป็นได้   ยัยตัวแสบปลายนภาเดี๋ยวเจอกัน