ลานคอนกรีตขนาดกว้างประมาณครึ่งหนึ่งของสนามบาสเกตบอล  ภายในบริเวณบ้านของกอล์ฟซึ่งพอเดินพ้นประตูทางออกโรงเรียนอีกฝั่งหนึ่งแล้วเลี้ยวซ้ายหลังแรกก็เจอ  ในช่วงเวลายามเย็นตะวันใกล้ลับขอบฟ้า  ทอแสงสีส้มอมชมพูปาดทับด้วยสีฟ้าเข้มทมึนบ่งบอกถึงเวลาพลบค่ำใกล้มาเยือน
บ้านก่ออิฐฉาบปูนสองชั้นทรงคล้ายบ้านจัดสรรทั่วไป  มีอันต้องได้รับแขกจำนวนหนึ่ง   โดยเฉพาะมีคนพิเศษที่เจ้าของบ้านรู้สึกดีใจจนตื่นเต้นจนออกนอกหน้า
ครูกุหลาบและปลายนภา  ตัดสินใจให้สมาชิกในทีมย้ายมาที่บ้านของกอล์ฟในทันที  เพราะดูเวลาแล้วยังพอทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง  เหล่าปอมปอมเชียร์จึงแตกฮือกุลีกุจอเก็บข้าวของกันโดยเร็ว  
นี่ถ้ากอล์ฟไม่หล่อขาวขั้นเทพ  และหากสายตาทุกคนเปลี่ยนเป็นมีดแหลม ๆ สามารถเฉือนเนื้อคนออกมาโดยง่าย  ปานนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวกอล์ฟคงเละไม่มีชิ้นดี  มีอย่างที่ไหน...มาแล้วทำให้วงแตกต้องย้ายที่โดยด่วน
            กอล์ฟมัวแต่เขินอายเก็บอาการลำบาก  ก่อนหน้าที่จะพาเดินมาที่บ้าน  ลืมคิดไปว่า...ในตอนที่บ้านไม่พร้อมจะรับแขก  บ้านจะดูรกไม่เข้าที่เข้าทางไปสะทุกอย่าง   ทั้ง ๆ ที่สิ่งของเครื่องใช้มันก็อยู่ของมันที่เดิมดีอยู่แล้ว   ครั้นมองในสายตาของคนทั่วไป  ถือได้ว่าบ้านหลังนี้ค่อนข้างสะอาดเรียบร้อย   แต่ความรู้สึกของกอล์ฟมันอายออกมาเอง  บ้านดูรกขัดหูขัดตาอย่างบอกไม่ถูก  อาจเป็นเพราะมีตรีรัตนาได้เข้ามาเหยียบย่ำชื่นชมภายในบ้านหลังนี้นี่เอง
สมาชิกส่วนใหญ่ล้วนตื่นเต้นดีใจได้เข้าบ้านผู้ชายหล่อ  ฟางที่มีประวัติเดิมกับกอล์ฟแทบจะอยากขอนอนค้างบ้านหลังนี้ไปเลยถ้าเป็นไปได้  แก้มปริยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนหน้าแดงขวยเขินทำอะไรไม่ค่อยถูก  ขณะกอล์ฟกำลังเดินผ่านไปมาเพื่อเตรียมบ้านให้  ก็แอบชำเลืองไม่ให้คลาดสายตา  แต่เจ้าของเรือนหลังนี้กลับสนใจเพียงแค่คน ๆ เดียว
            ในขณะที่คณะลูกทีมปอมปอมเชียร์เดินย้ายมาสำรวจสถานที่ซ้อมใหม่   ทุกคนลงความเห็นว่าเป็นที่น่าพึงพอใจกัน   ไม่ว่าจะเป็นลานโล่ง  มีพัดลมสนามขาตั้งสามขาช่วยพัดกระจายลมเย็นสบายขณะซ้อมเต้นอยู่สามตัว   ไฟส่องสว่างทั่วถึง  และสิ่งที่ถูกใจมากคือมีปลั๊กไฟไว้คอยเสียบชาร์ทโทรศัพท์มือถือครบทุกเครื่องเรื่องนี้จึงให้กอล์ฟห้าดาว
เมื่อกอล์ฟบอกตำแหน่งการใช้งานสวิทซ์ไฟ  เต้าเสียบปลั๊กจัดแจงสถานที่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว  จึงออกไปซ้อมบอลต่อ  โค้ชและทีมรออยู่  ก่อนไปหันมามองหน้าตรีรัตนาก่อนทีหนึ่ง  เผอิญตรีก็มองดูกอล์ฟอยู่เช่นกัน  สองตาประสานกัน  กอล์ฟหน้าแดงฉานวูบขี้น  ใจพลันกระตุกเต้นแรง
ตรีรัตนามองตามหลังศุภรักษ์ด้วยความเป็นห่วงบังเกิดความคิดบางอย่าง  ใจจริงอยากจะร้องเรียกเพื่อขอคุยกับกอล์ฟเป็นการส่วนตัว  เกี่ยวกับการซ้อมบอลของรัตน์และทีมฟุตบอล  แต่ต้องกลืนคำพูดลงคอไว้ก่อน  คิดว่ายังไงการแข่งขันรอบคัดเลือกเสาร์นี้คงผ่านไปได้ด้วยดี
ก่อนที่เจ้าของบ้านจะกลับไปซ้อมบอล  ได้บอกห้องต่าง ๆ ไว้ให้ปลายนภา  ตรีรีตนาและฐิติณันท์พอเข้าใจ   สามสาวจึงเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อเอาขวดน้ำดื่มมาเตรียมไว้  
            ขณะที่ฟางและคนอื่น ๆ ที่เข้ามาช่วยถือได้เพียงแต่ขวดน้ำออกมาที่โต๊ะไม้นั่งเล่นหน้าลานโล่ง  ตรีและปลายก็รู้ว่าเหลือแต่แก้วที่ต้องตามไป   ปลายงมหาแก้วน้ำตามชั้นต่าง ๆ ในครัวไม่เจอไม่คุ้นการจัดเก็บเครื่องครัวของบ้านคนอื่น  
ตรงข้ามกับตรีรัตนาที่เดินฉับไวไปรูดเปิดลิ้นชักเคาน์เตอร์ครัวหยิบเอาแก้วออกมาก่อน  และเอื้อมมือไปเปิดบานชั้นลอยเคาน์เตอร์หยิบเอาถาดออกมารองอย่างคนรู้ตำแหน่ง  ดูคล่องมือเหมือนเป็นเจ้าของสถานที่นี้เอง
ปลายรู้สึกผิดสังเกตมีพิรุธหลุดออกมาให้เห็น  จึงเปรยถามขึ้น
            "ตรีเคยมาบ้านหลังนี้เหรอ  ดูรู้ที่ไว้ของในบ้านนี้นะ?"   
            "เอ่อ...พ่อแม่ตรีเป็นสถาปนิกน่ะ  หนังสือเรื่องบ้านมีเยอะ   พฤติกรรมการจัดวางสิ่งของของคนเราแทบไม่ต่างกันหรอก"
ดาวอันดับหนึ่งกระแอมกระไอบ่ายเบี่ยงโดยอ้างความรู้จากในตำรา
หัวหน้าปอมปอมเชียร์กลิ้งกลอกตาคิดหลายตลบทบทวนคำพูดเมื่อครู่  จึงโครงหัวเข้าใจ
            หลังจากที่ทุกคนพากันเดินไปพร้อมขวดน้ำ  ช่วงเวลานี้...มีเพียงตรีกับปลายที่อยู่ภายในห้องครัวเพียงลำพัง
            ตรีพยายามไม่มองหน้าปลาย   ดวงตากลมโตคู่งามของปลายอาจทำให้อาการใจสั่นกำเริบ   สิ่งที่รัตน์ทำเมื่อตอนกลางวัน  ยิ่งกระตุ้นทำให้อาการหนักว่าเดิมเข้าไปอีก  ไม่รู้ตอนนี้จะหันไปพึ่งใคร
            ความรู้สึกของปลายที่มีต่อตรีมีหลายอย่างอธิบายไม่ถูก  แต่ยังคงมีหน้าที่ที่ต้องดำเนินต่อไปให้เสร็จสิ้น   เธออยากมีเวลาส่วนตัวคุยกับตรีเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรัตน์กับตรี   แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มอย่างไรดี
            หากแนะนำไปว่า  ...ตรีคบกับรัตน์มันไม่ดีนะ...  ส่วนลึกในจิตใจก็อดคาดหวังและคิดไม่ได้  คำพูดนี้อาจจะย้อนกลับมาที่ตัวปลายเอง  เธออาจเป็นหนึ่งในนั้นก็เป็นได้   ก็เหมือนถ่มน้ำลายขึ้นฟ้า  คนอื่นรู้เข้าจะสมเพชและรังเกียจเธอเอา
            หรือบอกออกไปตรง ๆ ว่า  ...ขอเป็นแฟนรัตน์อีกคน...  เพื่อให้ตรียอมรับ  เพราะดูจากรูปการณ์ก็คำนวณได้   ตรีสามารถรับสภาพการคบซ้อนได้อยู่แล้ว  เพิ่มอีกสักคนจะเป็นไรไป
            ความคิดสับสนวุ่นวายแล่นผ่านไปมาในสมอง  ไม่ว่าจะวิธีไหนมันก็ดูผิดไปหมด   ไม่มีทางออกเลยจริง ๆ  แบบนี้คงไม่เรียกว่าอกหักใช่มั้ย  เพราะรู้อยู่แล้วว่าเขามีเจ้าของตั้งแต่แรก  แต่ก็ทำอะไรต่อไปไม่ได้
            ปลายนภาไม่รู้ว่าจะเก็บความรู้สึกนี้ไว้ดีรึเปล่า  เพราะมันก็มีความรู้สึกที่ดี  ตรงที่มันมีความสุขเวลาเห็นคนที่เราชอบ  ไม่ว่าเขาจะอยู่ใกล้หรือไกลแค่ไหน  หรือเธอควรปล่อยให้ความรู้สึกนี้ค่อย ๆ หายจางไปกับกาลเวลาอย่างไหนดีกว่ากัน
            สองสาวยืนนิ่งเงียบกันอยู่ครู่  คนหนึ่งมองหน้าคนหนึ่งมองรวม ๆทั้งตัว  ปลายนภาส่ายหน้าไปมาเรียกสติตัวเอง  ถอดทอนอารมณ์  ขยับกายก่อนแล้วผละตัวปลิวเดินนำออกไปที่ลานหน้าบ้าน  ตรีรัตนามองตามร่างระหงก้าวเท้าตามแต่พึ่งรักษาระยะห่างไว้ด้วยความระมัดระวัง
            เมื่อสมาชิกปอมปอมเชียร์อยู่กันครบ
โค้ชสาวเห็นสิ่งรอบข้างทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง  จึงตบมือให้สัญญาณสามที  แล้วร้องขึ้น
“ลูก ๆ ครูคิดว่าเราซ้อมต่อกันได้อีกรอบหนึ่ง  มาค่ะ...ประจำที่กันได้”
สมาชิกชายหญิงในชุดพละสีแดง  ทยอยเดินเข้ามายืนประจำตำแหน่ง  เสียงเพลงบรรเลงขึ้น  ทุกคนตั้งใจซ้อมกันอย่างขะมักเขม้น
            เมื่อการซ้อมปอมปอมเสร็จสิ้น  และพูดคุยถึงจังหวะที่ผิดพลาดกันพอเป็นที่เข้าใจ  แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะปิดบ้านหลังนี้กันยังไง  เดินออกไปเลยก็คงไม่ดี  ตรีรัตนารู้ว่าเป็นเพียงคนเดียวที่มีไลน์ติดต่อเจ้าของบ้านหลังนี้  จึงหยิบมือถือแล้วพิมพ์ข้อความส่งไป
...นายรีบมาปิดบ้านให้เลย  จะกลับกันแล้ว...
ไม่ถึงห้าวินาทีข้อความตอบกลับดังขึ้น
...ไปเดี๋ยวนี้ครับผม...
            สำหรับกอล์ฟนี่ถือเป็นครั้งแรกในประวัตศาสตร์  สงสัยสมุดไดอารี่ส่วนตัววันนี้ต้องมีการลงบันทึกเพิ่ม   ตรีส่งข้อความหาเป็นครั้งแรกมีหรือกอล์ฟจะไม่ตอบโดยไว
            ไม่นานเกินรอเปิดเพลงหนึ่งฟังยังไม่ทันจบ
            เสียงฝีเท้าหนักหน่วงอย่างคนทุ่มเทวิ่งเร็วเสียงดังรัวต่อเนื่อง  บวกกับเสียงกระเป๋าเป้ฟาดหลังอยู่ปับปับเป็นจังหวะให้ได้ยินมาแต่ไกล  ทั้งที่ยังไม่เห็นร่างเจ้าของเสียง   มาตรแม้นคงเป็นกอล์ฟที่วิ่งมา  
ร่างสูงผิวขาวจั้ววิ่งปราดมาหยุดอยู่ตรงหน้าตรีและปลาย   พร้อมย่อตัวมือกุมเข่าหอบหายใจแรงพักเหนื่อย   สงสัยพึ่งรู้ตัวว่าวิ่งมาเร็วเกินกลัวพลาดโอกาสทอง  สูดหายใจยาวหลายทีเอาอากาศเข้าไปช่วยปอดให้หายเหนื่อย  หน้าหล่อละมุนยิ้มมีนัยให้สาวงาม  
            "ตรี...รัตน์บอกแล้วใช่มั้ย  วันนี้กอล์ฟขอไปส่งตรีที่บ้านนะ"
            ดวงหน้าหวานหยาดเยิ้มปอยเหงื่อปะพรมใบหน้า  ยิ้มพริ้มพราวตอบรับ
            "ได้สิ...วันนี้ถือว่าตอบแทนที่นายช่วยเรื่องสถานที่ซ้อมเชียร์ให้แล้วกัน"
อีกนัยหนึ่งที่ตรีรัตนายินดีรับข้อเสนอด้วยความคิดที่ว่า   หากปัญหามาจากความสับสนเรื่องความรู้สึกทางเพศที่ตรีชอบปลายแล้วนั้น   เธอก็อยากจะลองเบี่ยงเบนหัวใจเธอออกไป  ลองเปิดใจหันมาชอบกอล์ฟที่เป็นผู้ชายก็น่าจะดีกว่า  อาจเป็นคำตอบที่เหมาะกับทุกคน
            แต่ทว่า!!!...คนที่สับสนหนักกลับกลายเป็นปลายนภา  มึนงงเหวอมากปะติดปะต่อเรื่องราวไม่ถูก  ไม่รู้ใครคู่ใครอะไรยังไงแล้ว
....รัตน์คบซ้อนกับตรี  หรือรู้สึกผิดต่อเพื่อนสนิท  เลยบอกให้กอล์ฟขับรถซ้อนท้ายไปส่งที่บ้านของเรา   งงมากแม่...เชื่อมโยงข้อมูลไม่ถูกแล้วตอนนี้   สงสัยต้องกลับไปดูตารางความสัมพันธ์ในโน๊ตบุ๊คที่ทำไว้  แล้วเพิ่มตัวแปลอีกหนึ่งคนคือกอล์ฟเข้าไปด้วย...