คือทุกคนกระทู้นี้ก็ไม่ใด้มีอะไรมากหรอกเเค่อยากจะมาระบายให้เพื่อนๆฟังคือเราเป็นคนที่ค่อนข้างคิดมากเหมือนคิดเรื่อยเปื่อย เช่นยกตัวอย่าง เวลาเหมือนเพื่อนตะคอกใส่(ทำนองหยอกเล่น)คือเราก็เเบบใจสั่นหวิวๆไปหมด บางทีก็เเทบร้องให้คือเราเคยไปปรึกษาหมอหมอบอกว่าเรามีจิตใจที่อ่อนไหวง่ายยิ่งถ้าอะไรกระทบกับเราโดยตรงคือเเบบเราเหมือนใจเสียไปเลยอะคะเช่นเวลาสอบตกไรงี้คือมันก็มีเพื่อนผ่านมั้งไม่ผ่านมั้ง เราก็จะมานั่งว่าตัวเองว่าทำไมถึงไม่เก่งทำไมสู้คนอื่นไม่ใด้😰เเล้วความเครียดของเราก็ค่อยอัพเลเวล ถ้าเราเจออะไรเครียดๆบางทีก็นอนไม่หลับบ้างทีก็ร้องไห้ เเต่ที่รู้สึกหนักสุดก็คือตอนนั้นนั่งทำการบ้านในช่วงที่กำลังเขียนตัวหนังสือคือสมองเรามันคิดไปไกล เลยเถิดมากเเล้วเราก็ไม่สามารถให้มันหยุดใด้บ้างทีนั่งเขียนๆไปคิดถึงเรื่องที่ตัวเองทำผิดพลาด เรื่องสอบตก คะเเนนต่ำนู้นนั้นนี้มันคิดจนบางทีเราก็รู้สึกปวดหัวตรงขมับข้างซ้ายปวดเเบบจี้ดๆเลยอะเราจำใด้ว่าเราเริ่มคิดมากตั้งเเต่ตอนป 5 คะ คือเเบบนักสุดก็ประมาณ ม.1เทอม2 คิดมากจนสภาพจิตคิไม่ไหวเเล้วจังหวะนั้น เเล้วก็ขอยกตัวอย่างเรื่องหนึ่งคือเหมือนเวลาลืมส่งงานหรือทำงานหายคือวันนั้นเราไม่เป็นอันทำอะไรเลยคะ คือคิดเเต่เรื่องนั้น😰เปงเครียด
ใครมีวิธีคลายเครียดเเนะนำกันใด้นะคะ🙏🏻