{๒๓๑} ท่านผู้เป็นอุภโตภาควิมุต เป็นอย่างไร คือ บุคคลบางคนในโลกนี้ได้สัมผัสสันตวิโมกข์ ซึ่งไม่มีรูปเพราะล่วงรูปฌาน ได้ด้วยกายอยู่ และอาสวะทั้งหลายของผู้นั้นสิ้นไปเพราะเห็นด้วยปัญญา บุคคลนี้ เราเรียกว่า เป็นอุภโตภาควิมุต
///

[๒๓๘]   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    เราย่อมกล่าวการตั้งอยู่ในอรหัตผลด้วยการไปครั้งแรกเท่านั้นหามิได้  แต่การตั้งอยู่ในอรหัตผลนั้น   ย่อมมีได้ด้วยการศึกษาโดยลำดับ   ด้วยการทำโดยลำดับ   ด้วยความปฏิบัติโดยลำดับ  
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ก็การตั้งอยู่ในอรหัตผลย่อมมีได้.   ด้วยการศึกษาโดยลำดับ   ด้วย
การทำโดยลำดับ   ด้วยความปฏิบัติโดยลำดับอย่างไร
   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   
กุลบุตรในธรรมวินัยนี้  
เกิดศรัทธาแล้วย่อมเข้าไปใกล้   
เมื่อเข้าไปใกล้ย่อมนั่งใกล้
เมื่อนั่งใกล้ย่อมเงี่ยโสตลง  
เมื่อเงี่ยโสตลงแล้วย่อมฟังธรรม   
ครั้นฟังธรรมย่อมทรงธรรมไว้     
ย่อมพิจารณาเนื้อความแห่งธรรมที่ทรงไว้แล้ว     
เมื่อพิจารณาเนื้อความอยู่ 
ธรรมทั้งหลายย่อมทนได้ซึ่งความพินิจ   
เมื่อธรรมทนความพินิจได้อยู่  ฉันทะย่อมเกิด    
เมื่อเกิดฉันทะแล้วย่อมอุตสาหะ    
ครั้นอุตสาหะแล้วย่อมไตร่ตรอง   
ครั้นไตร่ตรองแล้ว ย่อมตั้งความเพียร   

เมื่อมีตนส่งไป ย่อมทำให้แจ้งชัดซึ่งบรมสัจจะด้วยกาย      
และย่อมแทงตลอดเห็นแจ้งบรมสัจจะนั้น
ด้วยปัญญา   

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ศรัทธาก็ดี   การเข้าไปใกล้ก็ดี    การนั่งใกล้ก็ดี   การเงี่ยโสตลงก็ดี   การฟังธรรมก็ดี     การทรงจำธรรมก็ดี    การพิจารณา
เนื้อความก็ดี  ธรรมอันได้ซึ่งความพินิจก็ดี   ฉันทะก็ดี  อุตสาหะก็ดี  การไตร่ตรองก็ดี   การตั้งความเพียรก็ดี   นั้น ๆ   ไม่ได้มีแล้ว   เธอทั้งหลายย่อมเป็นผู้ปฏิบัติพลาด    ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติผิด    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    โมฆบุรุษเหล่านี้ 
ได้หลีกไปจากธรรมวินัยนี้   ไกลเพียงไร.
///

ประเด็นการบรรลุธรรม ของสองสูตรนี้เชื่อมโยงสัมพันธ์กันอย่างไร?