ภิกษุทั้งหลาย ! เราย่อมไม่กล่าวการประสบ
ความพอใจในอรหัตตผล ด้วยการกระทำอันดับแรกเพียง
อันดับเดียว. ภิกษุทั้งหลาย ! ก็แต่ว่า การประสบความ
พอใจในอรหัตตผล ย่อมมีได้เพราะการศึกษาโดย
ลำดับ เพราะการกระทำโดยลำดับ เพราะการปฏิบัติ
โดยลำดับ.
ภิกษุทั้งหลาย ! ก็การประสบความพอใจใน
อรหัตตผล ย่อมมีได้เพราะการศึกษาโดยลำดับ เพราะ
การกระทำโดยลำดับ เพราะการปฏิบัติโดยลำดับนั้น เป็น
อย่างไรเล่า ?
ภิกษุทั้งหลาย ! บุรุษบุคคลในกรณีนี้ :
เป็นผู้มีศรัทธา เกิดขึ้นแล้ว ย่อม เข้าไปหาผู้ถึงอริยสัจ
(สัปบุรุษ);
เมื่อเข้าไปหา ย่อม เข้าไปนั่งใกล้;
เมื่อเข้าไปนั่งใกล้ ย่อม เงี่ยโสตลงสดับ;
ผู้เงี่ยโสตลงสดับ ย่อม ได้ฟังธรรม;
ครั้นฟังแล้ว ย่อม ทรงจำธรรมไว้,
ย่อม ใคร่ครวญพิจารณาซึ่งเนื้อความ
แห่งธรรม ทั้งหลายที่ตนทรงจำไว้;
เมื่อเขาใคร่ครวญพิจารณา ซึ่งเนื้อความแห่งธรรมนั้นอยู่,
ธรรมทั้งหลายย่อมทนต่อการเพ่งพิสูจน์;
เมื่อธรรมทนต่อการเพ่งพิสูจน์มีอยู่
ฉันทะ (ความพอใจ) ย่อมเกิด;
ผู้เกิดฉันทะแล้ว ย่อม มีอุตสาหะ;
ครั้นมีอุตสาหะแล้ว
ย่อม พิจารณาหาความสมดุลแห่งธรรม
ครั้นพิจารณาหาความสมดุลแห่งธรรมแล้ว
ย่อม ตั้งตนไว้ในธรรม นั้น;
ผู้มีตนส่งไปแล้วในธรรมนั้นอยู่
ย่อม กระทำให้แจ้ง ซึ่งบรมสัจจ์ด้วยนามกาย ด้วย,
ย่อม เห็นแจ้งแทงตลอด ซึ่งบรมสัจจ์นั้นด้วยปัญญา ด้วย.