EP.2
#ขอยาดรีวิววิบากกรรมฟามรัก
ยาวหน่อยอย่าปล่อยผ่าน ไม่ชอบอ่านผ่านได้จ้า
จากที่รีวิวความชิปหายบรรลัยไส้เรื่องความรักไปแล้วใน EP.1 มีหลังไมค์ขอมาให้จัดEP.2
เพื่อเป็นวิทยาทาน(หลังจากสมน้ำหน้ากูมาแล้วในEP.แรก) วิบากกรรมความชิปหายของผม
ในแต่ละวิบากกรรมก็ใช่ว่าจะผิดหวังเสมอไป คนบ้าอะไรจะโชคร้ายขนาดนั้น(กูไง) ในความโชคร้าย
ผิดหวัง เจ้ากรรมนายเวรก็ใจดีพักเครื่อง ให้ได้มีชวงเวลาที่ดีๆกับเค้าบ้าง ฟังเรื่องชิปหายกันไปแล้ว
EP.2 นี้ขอแชร์ประสบการณ์ที่ดีอันน่าประทับใจ ที่วิบากกรรมแต่ละรายทิ้งไว้ในความทรงจำผมบ้างละกัน
Ep.นี้ขอใช้ชือว่า”วิบากกรรมที่มาพร้อมความทรงจำดีๆ”.ใช่ครับ มันไม่มีอะไรกันที่มันจะชิปหายเสมอ ไป
ก่อนจะชิปหายมันต้องมีต้นสายปลายเหตุครับ ไปดู
สำหรับผู้ที่ยังไม่ได้ดูความชิปหายของผมใน Ep.1
https://ppantip.com/topic/40173310/comment8
#วิบากกรรมที่มาพร้อมความทรงจำดีๆ 1
ถึงแม้ว่าแฟนผมคนแรกนี้ครอบครัวจะกีดกันคู่หมั้นจะไม่แฮปปี้ต้องรักหลบซ่อนตลอดเวลา กินข้าวเย็นต้องหลัง4ทุ่ม
ซ้อนมอไชด์ไปตลาดโต้รุ่งกัน เธอญาติเยอะและเป็นดาวอาชีวะในสมัยนั้นก็กลัวว่าจะมีคนเห็นแล้วเอาไปบอกที่บ้าน
ไปตลาดโต้รุ่ง ไปตลาดไนท์ ไปเดินห้าง ไม่เคยเดินจูงมือกัน เธอกับผมต้องรักษาระยะห่าง Social distancing ไม่ต่ำกว่า
3 เมตรเวลาออกไปไหนกัน ถามว่าอึดอัดมั๊ย? ผมไม่นะ ผมเข้าใจ สิ่งที่เค้าทำเพื่อที่จะรักษาผมไว้ จนเรียนจบถึงจะบอกทางบ้าน
ว่ามีแฟนแล้วอันนี้ผมเข้าใจดี ช่วงทีเธอจบ ปวส. เธอไปเรียนต่อกรุงเทพ แต่ผมอยู่สุรินทร์ เธอจะมาหาผมทุกอาทิตย์ ตอนนั้นรู้สึกโชคดี
มากที่มีคนรักคนห่วงขนาดนี้(หรือระแวงกูก็ไม่รู้นะ) ตอนนั้นเป็นยุคที่ไม่มีโทรศัพท์จะคุยกันต้องไปตู้TOTเสียบบัตร เธอซื้อบัตรไว้ให้ผม
ทุกครั้งที่มา ตัวเธอเองมีโทรศัพท์ใช้อยู่แล้ว (บ้านมีตัง) เลิกเรียนผมก็จะโทรรายงานว่ากลับห้องแล้วนะ(จริงๆแล้วกูไปกินเหล้ากะเพื่อน)
โทรหากูไม่ได้หรอกกูไม่มีโทรศัพท์555 เธอดูแลผมยังกะลูก ทุกครั้งที่กลับไปเรียนก็จะเอาเงินยัดใส่กระเป๋าตังบ้าง ใต้หมอนบ้าง ในหนังสือบ้าง
โดยไม่บอกตลอด จะมาเฉลยอีกทีวันจันทร์ตอนเย็นตอนที่ผมโทรไป ถ้าไม่ติดครอบครัวกีดกันกับฐานะของผมป่านนี้ผมก็คงอยู่กับคนนี้แหละ
ไม่ต้องไปเจอวิบากกรรมความชิปหายบรรลัยไส้ 2 3 4 อีกเป็นแน่แท้…
#วิบากกรรมที่มาพร้อมความทรงจำดีๆ 2
สาวน้อยวัยใสผู้ที่มีความคิดหลักการดีและวรีกรรมสุดติ่ง ที่ฟังมากกว่าพูด(แต่
ไม่เคยเชื่อฟัง) โคตรมึนอ่ะ ชอบงองแงตามประสาเด็ก ต้องจับปูใส่กระด้งทำกูเหนื่อยทุกวัน แต่เป็นคนจิตใจดีรักน้องรักครอบครัว เธอเก่งเรื่องการนอน นอนได้
ทั้งวัน ใช้เงินไม่เปลืองขอทีละ50บ้าง100บ้างแต่ที่ไม่ขอนี่หลักพัน(หยิบเองตอนกุหลับ)เกือบดีแล้วเชียว! ช่วงนั้นเรียนจบใหม่ๆทำงานกลางวันด้วยขายของกลางคืนด้วย เลิกงานผมก็ไปเปิดร้าน เธอตื่นก็จะตามมา มาล้างแก้วล้างจาน จนผมเกรงใจต้องบอกให้พอ พอเถอะนู๋ (แตกแม่มทุกวัน) ไปๆไปเสริฟดีกว่า ปัดโถ่ว! ช่วงหัวค่ำสาวเยอะเธอก็จะมาคุมเกม โต๊ะไหนผู้หญิงเธอก็จะไปเสริฟเองขยันจริงจริ๊ง แม่คู๊ณ!! สักพักก็ไปลั้ลลากับเดอะแก๊งค์เขา กลับมาอีกปิดร้าน ตานี่เยิ้มมาเลย วิบากกรรมนี้เธอได้อยู่ในช่วงที่ผมประทับใจมากที่สุดในชีวิต คือวันพระราชทานปริญญาบัตร นั่งรถไปรับที่สกลนครผลัดกันนอนตักเพราะต่างคนต่างเหนื่อยอ่อนล้าแลเพลีย ถ่ายรูปมาพียบ กลับมาถึงห้อง มานอนดูรูปที่ถ่ายด้วยกันที่งานรับรับปริญญา กดไปกดมาแม่มยังไงไม่รู้ Delete memory หมดเลยชิปหายไม่เหลือสักรูป กู้ก็ไม่เป็น หมดกันความประทับใจกู ไม่ต้องแปลกใจที่ไม่เคยเห็นรูปถ่ายตอนผมรับปริญญาประทับใจมั๊ยละ 5555
#วิบากกรรมที่มาพร้อมความทรงจำดีๆ 3
วิบากกรรมรายนี้ความทรงจำดีๆและความประทับใจมีมากมายอาจจะต้องมีต่อไปใน EP อื่นๆอีก(ถ้ามีคนอยากอ่าน) เธอน่ารักผมชอบแกล้งเธอ เสียงเธอเล็กๆ เวลาโดนเธอบ่นผมมีความสุขกับเสียงเธอ มันงุ้งงิ้งดี ไม่เหมือนโดนด่าเหมือนฟังเสียงนกแก้วนกขุนทองเพลินดี 5555
มาวันแรกมายืนรอผมหน้าที่ทำงานตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด ก็ว่าอยู่เด็กแคระเกาหลีที่ไหนมายืนแกะกะหน้าร้าน สักพักน้องที่ทำงาน มาบอกว่ามารอพี่กอล์ฟอ่ะเค้าบอกเค้าชื่อ….(เออไปเดาเอา) เราก็อ๋ออออเลย คุยกันใน HI5 ว่าจะมาวันนี้ (เทพมากกูตอนนั้นสาวมาหาถึงที่) พอออกไปชิปหายไม่ตรงปกนี่หว่า น่ารักกว่าในรูปอีกอาการประหม่าเข้ากร่ำกรายในหัวใจทันที ทำตัวแพงเลยตอนนั้น(ทำตัวไม่ถูก)ตั้งสติได้เลยเชิญเธอเข้ามานั่งในใจ เอ้ย! ในร้านก่อน แล้วเธอก็ออกไปทำงาน เธอออกหน่วยตามต่างอำเภอทุกวันน่ามสาน ตกเย็นเธอบอกให้พาไปซื้อที่แขวนผ้าหน่อย เนื่องจากเพิ่งย้ายมาใหม่ของใช้ยังขาดอยู่ เราก็พาไปซื้อที่บิ๊กซี โดยการให้ซ้อนมอไซด์ไปเพี่อเป็นการลองใจ (จริงๆแล้วรถยนต์อยู่อู่เมาเอาไปแหกโค้งสอยรั้วบ้านเขามา) เธอก็โอเคไม่ติดไปซื้อของกันเสร็จก็ไปหาข้าวกินกัน แต่
หมดเบียร์ไปเกือบลัง(-เก่งพอๆกะไอ้ตัวข้างบนเลย) รู้สึกตัวอีกที เอ้ามานอนอยู่บ้านกูได้ไงว่ะ จำไรไม่ได้จริงๆให้ตายเถอะ..หลังจากไปซื้อราวตากผ้าในวันนั้นความสัมพันธ์ก็เริ่มกระชับขึ้นตามลำดับ แล้วราวตากผ้าอันนั้นและข้าวของเครื่องใช้เธอผมก็ได้ขนมาไว้ที่บ้านเรียบร้อยรวมถึงตัวน้องเค้าด้วย…
ในวันสำคัญต่างๆ(ไม่รวมวันสำคัญทางศาสนาและนักขัตฤกษ์) เราจะมีเซอร์ไพรส์ให้กันเสมอ ของชิ้นแรกที่เธอให้ผมเป็น ข้าวกระเพราหมูกรอบไข่ดาวเธอซื้อมาเซอร์ไพรส์(น่าจะใช้คำว่าฝากมากกว่านะ555)ผมที่ทำงาน ในตอนจีบกันอาทิตย์แรก ผมไม่กล้ากินวางไว้จนบ่ายโมงกลัวโดนของ สุดท้ายก็เหลือแต่กล่องโฟม ว่าจะเอากล่องโฟมใบนั้นมาอัดใส่กรอบแขวนผนังบ้านแล้วเพื่อเป็นการระลึกถึงว่าลงทุน 30บาทก็ได้หัวใจผมไปครอง
ถึงเวลาที่ต้องเซอร์ไพรส์เธอบ้างแล้ว วันเกิดเธอใช่!วันเกิดจัดเลย นากา CASIO เรือนสวยที่แอบไปซื้อไว้ ตกเย็นเลิกงานกลับบ้านตามเคยห้อยโหนรถเมย์อย่างเก่า! (ผิดๆพี่ปูมาไงว่ะ) ตกเย็นเลิกงานก็กลับบ้านด้วยกันตามปกติ หาเรื่องแกล้งเธอเล่นปกติ ให้เธอบ่นชอบฟังเพลินดี555 เธอนั่งดูละครอยู่เราก็ใช้ให้ไปเอาเอกสารในเก๋รถให้ที เธอก็บ่นว่าชอบใช้ 555 จริงคับผมชอบใช้งาน สักพักเดินกลับมาบอกไม่เห็นมีเลยอ้วน กุนี่งงเลยไม่เห็นกล่องนาฬิกาหรอว่ะ ทำไมซื่อบื่อแท้เหลา เลยไล่กลับไปหาอีกรอบ แล้วก็มีเสียงตะโกนมาจากรถ เป็นเสียงเล็กๆแหลมๆ “นาฬิกาใครซื้อไปให้ใครว่ะ”อารมณ์ประมาณวีนแตก(ลองจินตนาการเสียงดูเอานะ) กูนี่รีบตะโกนสวนออกไปเลยว่า แฮปปี้เบริดเดย์จ้า…เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทำเสียงงุ้งงิ้งๆกุ้งกิ๊งๆ ฟังเป็นภาษาคนไม่ได้ คงจะดีใจอ่ะแหละดูออก ผมจำภาพวันนั้นได้อย่างแม่นยำ แต่..!!หลังจากชื่นชมนาฬิกาเรียบร้อยลองใส่แล้ว งานก็เริ่มเข้ากูละ มีคำถามจากเธอว่า “โทรศัพท์อีกเครื่องเอาไปไว้ในเก๋ทำไมปิดเสียงทำไม”ชิปหายล่ะกูไม่เนียนอีกแล้วกู กว่าจะเคลียจบเกือบเช้า จำไว้นะครับถ้าทำอะไรให้เมียไม่พอใจทุกข้อหาไม่เกิน3ดอก! แล้วทุกอย่างจะปกติสุข..
ถึงเวลาเธอเอาคืนเราบ้างแล้ววันเกิดผมหลังจากเมื่อคืนได้เป่าเทียนผมไปแล้วนั้น ตกเย็นมาทำกับข้าวกินกันสองคนผัวเมีย เธอเอาของไปแช่ตู้เย็นแล้วมานั่งดูทีวี แล้วก็ใช้กูให้ไปหยิบน้ำในตู้เย็นให้กินที (เอ้าอินี่…เมื่อกี้ไปตู้เย็นมานะ)คิดในใจไม่ได้พูด แล้วผมก็เดินทางไปตู้เย็นเปิดออกมาเจอ กระเป๋าสตางค์ยี่ห้อ Guy Laroche วางไว้พร้อมการ์ดอวยพร1ใบ (ตอนนี้ที่พิมพ์น้ำตาไหลเลยครับบอกเฉยๆ) เธอเข้ามากอดแล้วบอกว่ากระเป๋าใบนี้จะเก็บเงินเก็บทอง ถือเคล็ดว่าให้ไว้ในตู้เย็นก่อนมันเงินจะได้เย็นๆไม่ร้อนเงินร้อนทอง เลยบอกเธอไปว่าอยากได้เงินเย็นทำไมไม่เอาไปไว้ญี่ปุ่นว่ะ 55555 ทุกวันนี้กระเป๋าใบนี้ผมยังใช้อยู่ปัจจุบันเหมือนเดิมไม่ต่างจากวันแรกที่ได้มา สภาพเดิมใหม่กิ๊กเลยเหรอ? ป่าว..ข้างในไม่มีเงิน555 แล้วก็มีหลายต่อหลายอย่างที่เธอให้ผมในวันสำคัญ เอาไว้เล่าEPต่อไปละกัน
#วิบากกรรมที่มาพร้อมความทรงจำดีๆ 4
เธอได้ไปช่วยในงานพระราชทานเพลิงคุณยายผมครับ ขอบคุณครับ..
ทุกวิบากกรรมผมเรียกมันว่าความรัก ความรักอาจจะไม่ได้สวยงามเสมอแต่หากขึ้นอยู่กับคนที่ดูแลความรักนั้นๆ
ทุกคำทุกตัวอักษรออกมาจากใจจริง และเป็นเรื่องจริงที่ผมได้ประสบพบเจอ หากวิบากกรรมรายใดที่ได้ผ่านมาเห็น
หรือบังเอิญเห็นโพสของข้าพเจ้านี้ขอให้อโหสิกรรมในสิ่งที่เคยทำร่วมกันมาด้วยอย่าให้ได้ติดตามไปในภพหน้าเลย…
**ขออภัยที่ไม่ได้ขออนุญาตวิบากกรรมแต่ละรายของข้าพเจ้าในการเล่าเรื่องราว หากต้องการให้แก้ไขหรือลบสามารถแจ้งได้เลยครับ
#ฝากไว้เป็นวิทยาทาน
#ความรักจะสวยงามขึ้นอยู่กับผู้ดูแล
#กรรมใครกรรมมันอย่าสร้างบาปเพิ่ม
#วิบากกรรมกับความทรงจำดีๆ
ช้างป่าเชือกเดียว
วิบากกรรมที่มาพร้อมกับความทรงจำดีๆEp.2
#ขอยาดรีวิววิบากกรรมฟามรัก
ยาวหน่อยอย่าปล่อยผ่าน ไม่ชอบอ่านผ่านได้จ้า
จากที่รีวิวความชิปหายบรรลัยไส้เรื่องความรักไปแล้วใน EP.1 มีหลังไมค์ขอมาให้จัดEP.2
เพื่อเป็นวิทยาทาน(หลังจากสมน้ำหน้ากูมาแล้วในEP.แรก) วิบากกรรมความชิปหายของผม
ในแต่ละวิบากกรรมก็ใช่ว่าจะผิดหวังเสมอไป คนบ้าอะไรจะโชคร้ายขนาดนั้น(กูไง) ในความโชคร้าย
ผิดหวัง เจ้ากรรมนายเวรก็ใจดีพักเครื่อง ให้ได้มีชวงเวลาที่ดีๆกับเค้าบ้าง ฟังเรื่องชิปหายกันไปแล้ว
EP.2 นี้ขอแชร์ประสบการณ์ที่ดีอันน่าประทับใจ ที่วิบากกรรมแต่ละรายทิ้งไว้ในความทรงจำผมบ้างละกัน
Ep.นี้ขอใช้ชือว่า”วิบากกรรมที่มาพร้อมความทรงจำดีๆ”.ใช่ครับ มันไม่มีอะไรกันที่มันจะชิปหายเสมอ ไป
ก่อนจะชิปหายมันต้องมีต้นสายปลายเหตุครับ ไปดู
สำหรับผู้ที่ยังไม่ได้ดูความชิปหายของผมใน Ep.1 https://ppantip.com/topic/40173310/comment8
#วิบากกรรมที่มาพร้อมความทรงจำดีๆ 1
ถึงแม้ว่าแฟนผมคนแรกนี้ครอบครัวจะกีดกันคู่หมั้นจะไม่แฮปปี้ต้องรักหลบซ่อนตลอดเวลา กินข้าวเย็นต้องหลัง4ทุ่ม
ซ้อนมอไชด์ไปตลาดโต้รุ่งกัน เธอญาติเยอะและเป็นดาวอาชีวะในสมัยนั้นก็กลัวว่าจะมีคนเห็นแล้วเอาไปบอกที่บ้าน
ไปตลาดโต้รุ่ง ไปตลาดไนท์ ไปเดินห้าง ไม่เคยเดินจูงมือกัน เธอกับผมต้องรักษาระยะห่าง Social distancing ไม่ต่ำกว่า
3 เมตรเวลาออกไปไหนกัน ถามว่าอึดอัดมั๊ย? ผมไม่นะ ผมเข้าใจ สิ่งที่เค้าทำเพื่อที่จะรักษาผมไว้ จนเรียนจบถึงจะบอกทางบ้าน
ว่ามีแฟนแล้วอันนี้ผมเข้าใจดี ช่วงทีเธอจบ ปวส. เธอไปเรียนต่อกรุงเทพ แต่ผมอยู่สุรินทร์ เธอจะมาหาผมทุกอาทิตย์ ตอนนั้นรู้สึกโชคดี
มากที่มีคนรักคนห่วงขนาดนี้(หรือระแวงกูก็ไม่รู้นะ) ตอนนั้นเป็นยุคที่ไม่มีโทรศัพท์จะคุยกันต้องไปตู้TOTเสียบบัตร เธอซื้อบัตรไว้ให้ผม
ทุกครั้งที่มา ตัวเธอเองมีโทรศัพท์ใช้อยู่แล้ว (บ้านมีตัง) เลิกเรียนผมก็จะโทรรายงานว่ากลับห้องแล้วนะ(จริงๆแล้วกูไปกินเหล้ากะเพื่อน)
โทรหากูไม่ได้หรอกกูไม่มีโทรศัพท์555 เธอดูแลผมยังกะลูก ทุกครั้งที่กลับไปเรียนก็จะเอาเงินยัดใส่กระเป๋าตังบ้าง ใต้หมอนบ้าง ในหนังสือบ้าง
โดยไม่บอกตลอด จะมาเฉลยอีกทีวันจันทร์ตอนเย็นตอนที่ผมโทรไป ถ้าไม่ติดครอบครัวกีดกันกับฐานะของผมป่านนี้ผมก็คงอยู่กับคนนี้แหละ
ไม่ต้องไปเจอวิบากกรรมความชิปหายบรรลัยไส้ 2 3 4 อีกเป็นแน่แท้…
#วิบากกรรมที่มาพร้อมความทรงจำดีๆ 2
สาวน้อยวัยใสผู้ที่มีความคิดหลักการดีและวรีกรรมสุดติ่ง ที่ฟังมากกว่าพูด(แต่ไม่เคยเชื่อฟัง) โคตรมึนอ่ะ ชอบงองแงตามประสาเด็ก ต้องจับปูใส่กระด้งทำกูเหนื่อยทุกวัน แต่เป็นคนจิตใจดีรักน้องรักครอบครัว เธอเก่งเรื่องการนอน นอนได้ทั้งวัน ใช้เงินไม่เปลืองขอทีละ50บ้าง100บ้างแต่ที่ไม่ขอนี่หลักพัน(หยิบเองตอนกุหลับ)เกือบดีแล้วเชียว! ช่วงนั้นเรียนจบใหม่ๆทำงานกลางวันด้วยขายของกลางคืนด้วย เลิกงานผมก็ไปเปิดร้าน เธอตื่นก็จะตามมา มาล้างแก้วล้างจาน จนผมเกรงใจต้องบอกให้พอ พอเถอะนู๋ (แตกแม่มทุกวัน) ไปๆไปเสริฟดีกว่า ปัดโถ่ว! ช่วงหัวค่ำสาวเยอะเธอก็จะมาคุมเกม โต๊ะไหนผู้หญิงเธอก็จะไปเสริฟเองขยันจริงจริ๊ง แม่คู๊ณ!! สักพักก็ไปลั้ลลากับเดอะแก๊งค์เขา กลับมาอีกปิดร้าน ตานี่เยิ้มมาเลย วิบากกรรมนี้เธอได้อยู่ในช่วงที่ผมประทับใจมากที่สุดในชีวิต คือวันพระราชทานปริญญาบัตร นั่งรถไปรับที่สกลนครผลัดกันนอนตักเพราะต่างคนต่างเหนื่อยอ่อนล้าแลเพลีย ถ่ายรูปมาพียบ กลับมาถึงห้อง มานอนดูรูปที่ถ่ายด้วยกันที่งานรับรับปริญญา กดไปกดมาแม่มยังไงไม่รู้ Delete memory หมดเลยชิปหายไม่เหลือสักรูป กู้ก็ไม่เป็น หมดกันความประทับใจกู ไม่ต้องแปลกใจที่ไม่เคยเห็นรูปถ่ายตอนผมรับปริญญาประทับใจมั๊ยละ 5555
#วิบากกรรมที่มาพร้อมความทรงจำดีๆ 3
วิบากกรรมรายนี้ความทรงจำดีๆและความประทับใจมีมากมายอาจจะต้องมีต่อไปใน EP อื่นๆอีก(ถ้ามีคนอยากอ่าน) เธอน่ารักผมชอบแกล้งเธอ เสียงเธอเล็กๆ เวลาโดนเธอบ่นผมมีความสุขกับเสียงเธอ มันงุ้งงิ้งดี ไม่เหมือนโดนด่าเหมือนฟังเสียงนกแก้วนกขุนทองเพลินดี 5555
มาวันแรกมายืนรอผมหน้าที่ทำงานตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด ก็ว่าอยู่เด็กแคระเกาหลีที่ไหนมายืนแกะกะหน้าร้าน สักพักน้องที่ทำงาน มาบอกว่ามารอพี่กอล์ฟอ่ะเค้าบอกเค้าชื่อ….(เออไปเดาเอา) เราก็อ๋ออออเลย คุยกันใน HI5 ว่าจะมาวันนี้ (เทพมากกูตอนนั้นสาวมาหาถึงที่) พอออกไปชิปหายไม่ตรงปกนี่หว่า น่ารักกว่าในรูปอีกอาการประหม่าเข้ากร่ำกรายในหัวใจทันที ทำตัวแพงเลยตอนนั้น(ทำตัวไม่ถูก)ตั้งสติได้เลยเชิญเธอเข้ามานั่งในใจ เอ้ย! ในร้านก่อน แล้วเธอก็ออกไปทำงาน เธอออกหน่วยตามต่างอำเภอทุกวันน่ามสาน ตกเย็นเธอบอกให้พาไปซื้อที่แขวนผ้าหน่อย เนื่องจากเพิ่งย้ายมาใหม่ของใช้ยังขาดอยู่ เราก็พาไปซื้อที่บิ๊กซี โดยการให้ซ้อนมอไซด์ไปเพี่อเป็นการลองใจ (จริงๆแล้วรถยนต์อยู่อู่เมาเอาไปแหกโค้งสอยรั้วบ้านเขามา) เธอก็โอเคไม่ติดไปซื้อของกันเสร็จก็ไปหาข้าวกินกัน แต่หมดเบียร์ไปเกือบลัง(-เก่งพอๆกะไอ้ตัวข้างบนเลย) รู้สึกตัวอีกที เอ้ามานอนอยู่บ้านกูได้ไงว่ะ จำไรไม่ได้จริงๆให้ตายเถอะ..หลังจากไปซื้อราวตากผ้าในวันนั้นความสัมพันธ์ก็เริ่มกระชับขึ้นตามลำดับ แล้วราวตากผ้าอันนั้นและข้าวของเครื่องใช้เธอผมก็ได้ขนมาไว้ที่บ้านเรียบร้อยรวมถึงตัวน้องเค้าด้วย…
ในวันสำคัญต่างๆ(ไม่รวมวันสำคัญทางศาสนาและนักขัตฤกษ์) เราจะมีเซอร์ไพรส์ให้กันเสมอ ของชิ้นแรกที่เธอให้ผมเป็น ข้าวกระเพราหมูกรอบไข่ดาวเธอซื้อมาเซอร์ไพรส์(น่าจะใช้คำว่าฝากมากกว่านะ555)ผมที่ทำงาน ในตอนจีบกันอาทิตย์แรก ผมไม่กล้ากินวางไว้จนบ่ายโมงกลัวโดนของ สุดท้ายก็เหลือแต่กล่องโฟม ว่าจะเอากล่องโฟมใบนั้นมาอัดใส่กรอบแขวนผนังบ้านแล้วเพื่อเป็นการระลึกถึงว่าลงทุน 30บาทก็ได้หัวใจผมไปครอง
ถึงเวลาที่ต้องเซอร์ไพรส์เธอบ้างแล้ว วันเกิดเธอใช่!วันเกิดจัดเลย นากา CASIO เรือนสวยที่แอบไปซื้อไว้ ตกเย็นเลิกงานกลับบ้านตามเคยห้อยโหนรถเมย์อย่างเก่า! (ผิดๆพี่ปูมาไงว่ะ) ตกเย็นเลิกงานก็กลับบ้านด้วยกันตามปกติ หาเรื่องแกล้งเธอเล่นปกติ ให้เธอบ่นชอบฟังเพลินดี555 เธอนั่งดูละครอยู่เราก็ใช้ให้ไปเอาเอกสารในเก๋รถให้ที เธอก็บ่นว่าชอบใช้ 555 จริงคับผมชอบใช้งาน สักพักเดินกลับมาบอกไม่เห็นมีเลยอ้วน กุนี่งงเลยไม่เห็นกล่องนาฬิกาหรอว่ะ ทำไมซื่อบื่อแท้เหลา เลยไล่กลับไปหาอีกรอบ แล้วก็มีเสียงตะโกนมาจากรถ เป็นเสียงเล็กๆแหลมๆ “นาฬิกาใครซื้อไปให้ใครว่ะ”อารมณ์ประมาณวีนแตก(ลองจินตนาการเสียงดูเอานะ) กูนี่รีบตะโกนสวนออกไปเลยว่า แฮปปี้เบริดเดย์จ้า…เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทำเสียงงุ้งงิ้งๆกุ้งกิ๊งๆ ฟังเป็นภาษาคนไม่ได้ คงจะดีใจอ่ะแหละดูออก ผมจำภาพวันนั้นได้อย่างแม่นยำ แต่..!!หลังจากชื่นชมนาฬิกาเรียบร้อยลองใส่แล้ว งานก็เริ่มเข้ากูละ มีคำถามจากเธอว่า “โทรศัพท์อีกเครื่องเอาไปไว้ในเก๋ทำไมปิดเสียงทำไม”ชิปหายล่ะกูไม่เนียนอีกแล้วกู กว่าจะเคลียจบเกือบเช้า จำไว้นะครับถ้าทำอะไรให้เมียไม่พอใจทุกข้อหาไม่เกิน3ดอก! แล้วทุกอย่างจะปกติสุข..
ถึงเวลาเธอเอาคืนเราบ้างแล้ววันเกิดผมหลังจากเมื่อคืนได้เป่าเทียนผมไปแล้วนั้น ตกเย็นมาทำกับข้าวกินกันสองคนผัวเมีย เธอเอาของไปแช่ตู้เย็นแล้วมานั่งดูทีวี แล้วก็ใช้กูให้ไปหยิบน้ำในตู้เย็นให้กินที (เอ้าอินี่…เมื่อกี้ไปตู้เย็นมานะ)คิดในใจไม่ได้พูด แล้วผมก็เดินทางไปตู้เย็นเปิดออกมาเจอ กระเป๋าสตางค์ยี่ห้อ Guy Laroche วางไว้พร้อมการ์ดอวยพร1ใบ (ตอนนี้ที่พิมพ์น้ำตาไหลเลยครับบอกเฉยๆ) เธอเข้ามากอดแล้วบอกว่ากระเป๋าใบนี้จะเก็บเงินเก็บทอง ถือเคล็ดว่าให้ไว้ในตู้เย็นก่อนมันเงินจะได้เย็นๆไม่ร้อนเงินร้อนทอง เลยบอกเธอไปว่าอยากได้เงินเย็นทำไมไม่เอาไปไว้ญี่ปุ่นว่ะ 55555 ทุกวันนี้กระเป๋าใบนี้ผมยังใช้อยู่ปัจจุบันเหมือนเดิมไม่ต่างจากวันแรกที่ได้มา สภาพเดิมใหม่กิ๊กเลยเหรอ? ป่าว..ข้างในไม่มีเงิน555 แล้วก็มีหลายต่อหลายอย่างที่เธอให้ผมในวันสำคัญ เอาไว้เล่าEPต่อไปละกัน
#วิบากกรรมที่มาพร้อมความทรงจำดีๆ 4
เธอได้ไปช่วยในงานพระราชทานเพลิงคุณยายผมครับ ขอบคุณครับ..
ทุกวิบากกรรมผมเรียกมันว่าความรัก ความรักอาจจะไม่ได้สวยงามเสมอแต่หากขึ้นอยู่กับคนที่ดูแลความรักนั้นๆ
ทุกคำทุกตัวอักษรออกมาจากใจจริง และเป็นเรื่องจริงที่ผมได้ประสบพบเจอ หากวิบากกรรมรายใดที่ได้ผ่านมาเห็น
หรือบังเอิญเห็นโพสของข้าพเจ้านี้ขอให้อโหสิกรรมในสิ่งที่เคยทำร่วมกันมาด้วยอย่าให้ได้ติดตามไปในภพหน้าเลย…
**ขออภัยที่ไม่ได้ขออนุญาตวิบากกรรมแต่ละรายของข้าพเจ้าในการเล่าเรื่องราว หากต้องการให้แก้ไขหรือลบสามารถแจ้งได้เลยครับ
#ฝากไว้เป็นวิทยาทาน
#ความรักจะสวยงามขึ้นอยู่กับผู้ดูแล
#กรรมใครกรรมมันอย่าสร้างบาปเพิ่ม
#วิบากกรรมกับความทรงจำดีๆ
ช้างป่าเชือกเดียว