ราวบ่ายสี่โมงเย็น  หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ณ ห้องพักครูหมวดวิชาวิทยาศาสตร์   หญิงสาวในชุดทำงานปกติวัย 35 ปี  ใบหน้ายิ้มแย้มเรือนร่างบางหุ่นดีสูงราว 165 เซนติเมตร  บุคลิกคล้ายศิษย์รักคนหนึ่งของเธอนั่งกินขนมคบเคี้ยวกรุบ ๆ กำลังอ่านหนังสือซุบซิบดาราช่วงรอคอยใครบางคนอยู่   ในขณะที่ครูคนอื่นนับสิบกว่าคนกลับดูยุ่ง ๆ กับเอกสารเตรียมการสอน
            เสียงประตูกรอบอลูมิเนียมกระจกใสเต็มบานเปิดผ่านอากาศกวาดลมหอบเข้ามา   ทำให้ครูสาวสะพรั่งละสายตาจากข่าว ‘THE TOYS’ นักร้องหนุ่มคนโปรดที่เธอเป็นแฟนคลับคอยติดตามในทุก ๆ เรื่อง   หันไปมองที่หน้าประตูใช่คนที่รอคอยหรือไม่
            ปลายนภาเดินหน้ายิ้มแป้นมาแต่ไกล   หากไม่รวมความร้ายเจ้าเล่ห์ในแบบภาพลักษณ์ที่ติดตากันมา   เธอก็เป็นคนสวยน่ารักมากในสายตาหนุ่ม ๆ อย่างที่ยกคะแนนเทใจให้   หัวหน้าปอมปอมเชียร์มาหาโค๊ชที่เธอรักและไว้ใจ
สาวสองรุ่นมีเรื่องคุยกัน
            เก้าอี้ถูกเลื่อนเข้ามาที่หน้าโต๊ะทำงานประจำของครูสาว  ใบหน้าเต่งตึงยังไม่มีริ้วรอยยิ้มอบอุ่นให้
            "มือเป็นไงบ้างน้องปลาย   ไหนครูดูมือหน่อยสิ?"
อาจารย์กุหลาบยื่นมือไปจับเรียวมือที่วางบนโต๊ะ  ล้วงลิ้นชักหยิบเอายามานวดประคบให้  เสร็จแล้วจึงเอื้อมมือไปปัดผมหน้าม้าออก   ดูรอยช้ำเจือจางไปมากน้อยแค่ไหน  เธอมีความเอ็นดูคล้ายเป็นน้องสาวตัวเอง
            "รู้สึกเป็นไง  ลองขยับข้อมือให้ดูหน่อยสิแบบเดิมที่เคยบอกไว้"
            ปลายนภาลองหมุนวนตามเข็มนาฬิกาอยู่สามรอบ  แล้วเป็นทวนเข็มนาฬิกาสามรอบและสะบัดมือเบาอีกสิบที
            สองสาวมองที่จุดเดียวกัน    
            "มันก็ยังขัด ๆ  เจ็บแป๊ป ๆ นิดหนึ่งอยู่คะครู...”
ดวงตาซุกซนลุกวาวเห็นของชอบใจอะไรบางอย่าง
“เอ๊ะ!   ขนมปันสิบน่าอร่อยหนูขอกินหน่อยนะคะ?"
ไม่พูดพร่ำทำเพลง  ยื่นมือไปหยิบถุงขนมบนโต๊ะหยิบมากินใส่ปากเคี๊ยวหมุบหมับ
ครูสาวอารมณ์ดียิ้มเห็นฟันเรียงขาวดูความซุกซนของสาววัยแรกแย้ม  ที่ทุกสิ่งทุกอย่างในวัยนี้ดูสดใสสนุกสนานไปหมด
"สงสัยคงหายไม่ทันจริง ๆ  นั้นละ  เสาร์นี้จะเจอทีมโรงเรียนเฉลิมขวัญสตรีรอบแบ่งกลุ่ม  ครูดูคลิปโรงเรียนนี้แล้วนะ  เก่งเหมือนกันพร้อมมาก  ท่าก็เยอะ  พอครูรู้ข่าวว่าทีมเราต้องขาดปลายไปนี่  ก็อดกลัวไม่ได้  แม้โรงเรียนของเราจะผ่านเข้ารอบแปดทีมเกือบทุกปี   แต่ถ้าเราทำอะไรเดิม ๆ ซ้ำ ๆ  ในขณะที่โรงเรียนอื่นเค้าก็พัฒนากันอย่างไม่หยุดนิ่ง  คิดแล้วครูก็หนักใจ...”
เธอหยุดถอนหายใจ  แล้วจิบน้ำลงคอพูดต่อ
“ถ้าไม่ติดที่ครูต้องสอนพิเศษหลังเลิกเรียน  พอเสร็จก็ต้องไปรับลูกที่เรียนพิเศษอีก   ไม่งั้นนะ!...ครูจะพาซ้อมเต็มที่เลยลูก"
อดีตสาวฮอตตัวท๊อปปอมปอมเชียร์ระดับมหาวิทยาลัย   มองดูปลายนภาแล้วอดคิดไม่ได้   สิ่งนี้ทำให้ครูสาวได้เห็นภาพสะท้อนตัวเองอีกครั้งตอนที่เมื่อยังเป็นสาว ๆ  มันทำชีวิตในวัยทำงานของเธอมีไฟลุกขึ้นอีกครั้ง
            "แหม่ครู...ไม่ต้องห่วงหรอก  วันนี้มีคนมาช่วยหนูแล้วละ  หนูดูคลิปการเต็นแอร์โรบิกของตรีแล้วเก่งอะ  ท่านี้เป๊ะเลย  อีกอย่างรูปร่างใบหน้าสวย ๆ...”
เธอชักสีหน้าเบื่ออย่างไม่ค่อยอยากจะชมก่อนพูดต่อ
“จริง ๆ แล้วก็เท่าหนูนั้นละ   แค่นมใหญ่กว่าเฉย ๆ  เมื่อทุกอย่างดีงามคล้ายกับหนู  นั้นก็จะช่วยดึงดูดกรรมการได้เหมือนเดิม"
            ครูร่างบางฟังแล้วขำในคำพูดของปลายนภา   เหมือนตัวเองในวัยสาวที่มักเอาชนะ
"เอาน่า...ไม่มีใครเป็นที่หนึ่งเสมอไปหรอก   สมัยครูเรียนมัธยมในโรงเรียนนะอย่าให้คุยเชียว   แต่พอโตขึ้นเข้ามหา'ลัยนี่สิ    โอ้วแม่เจ้า...คนสวยเยอะจริง ๆ  เดี๋ยวหน้าอกหนูก็โตเองแหระ   ครูว่า...น้องปลายหันมาเป็นเพื่อนกับน้องตรีดีกว่าเนอะ   รวมพลังคนสวยไง"
พูดพลางส่งยิ้มให้กำลังใจศิษย์รักตัวแทนวัยสาวของตน
            ปลายนภาฟังแล้วก็หงุดหงิดเล็กน้อย  เหมือนเป็นการตอกย้ำความเป็นลำดับสองรองจากตรีรัตนาและเรื่องนมที่มีขนาดเล็กกว่า  แต่ก็รับฟังไว้เพราะรักและเคารพครูกุหลาบเหมือนเป็นพี่สาวของเธอคนหนึ่ง
มือเรียวขาวล้วงหยิบทรัมไดร์ในกระเป๋าสะพายหลังยื่นให้ครู   อดีตปอมปอมเชียร์ตัวแม่รับไปเสียบเข้ากับโน๊ตบุ๊คตัวเอง  โหลดท่าเต้นที่คัดไว้ให้เธอไปศึกษา
 
 
ห้าโมงเย็น ณ ขณะนี้  ที่สแตนด์สีฟ้าเนืองแน่นไปด้วยชายหนุ่มวัยฮอร์โมนพลุ่งพล่านสะส่วนมาก  ต่างเบียดเสียดยัดเยียดแก่งแย่งช่วงชิงพื้นที่   เพื่อให้ได้เห็นวิวขาวหุ่นสวย   ใครพลาดกลับบ้านก่อนบอกเลยว่า...ขอแสดงความเสียใจด้วย
            เพื่อนสาวประกอบด้วย  น้อย   อั้ม  กวางและดาว   ‘แก๊งคนใช้นางฟ้า’  เป็นฉายาที่นักเรียนหัวเกรียนตั้งให้   พอมันแว่วเข้าหูทีไร   ไม่ใครก็ใครในก๊วนต้องยั้วขึ้นทันที   แหม่ ๆ ๆ ใช่สี้ใครจะสวยเท่านางฟ้าอย่างตรีรัตนาเล่า  
            สี่สาวคละหุ่นเดินขึ้นไปบนม้านั่งโครงเหล็กของสีฟ้าชั้นห้าแถวบนสุด  จะได้มองวิวกว้างทั่ว ๆ คอยให้กำลังใจเพื่อนหัวแก้วหัวแหวนของพวกเธอ   เมื่อเสร็จสรรพนั่งเข้าที่เข้าทาง  พร้อมใจเป็นหนึ่งเดียวเปิดเป้สะพายหลังของตัวเอง  ล้วงขนมขบเคี๊ยวแบ่งกันคล้ายมาชมภาพยนต์ยังไงยังงั้น
            เรียวปากอิ่มยิ้มอย่างโล่งใจให้เพื่อนสาว  อย่างน้อยก็อุ่นใจเพราะมีเพื่อนสนิทขา ‘ROV’ อยู่ใกล้คอยปกป้อง   โดยเฉพาะ ‘น้อย’ ด้วยขนาดรูปร่างที่ขัดแย้งกับชื่อ  และการโวยวายเสียงดังเป็นนิสัย  จนคนมีเรื่องด้วยมีอันต้องได้อายและยอมจำนนเดินหนีแทบทุกราย
            หากใครแตะต้องเพื่อนรักแม้ปลายเส้นผม...มีหนาว
            ร่างงามสง่าในชุดเย้ายวนตอนนี้ถูกแยกออกไป  เพื่อทำความเข้าใจพื้นฐานเกี่ยวกับกีฬาปอมปอมเชียร์
            เสียงตบมือของรองหัวหน้าทีมดังขึ้นสามที  เป็นการส่งสัญญาณให้สมาชิกตื่นตัว   เพื่อฟังคำสั่งของหัวหน้าเชียร์
            นักกีฬากระโดดโลดเต้นหยุดซ้อมทันทีหลังได้ยินเสียง  ทยอยมานั่งประจำที่กันตามแถวบนชั้นม้านั่งครบทีม
            ปลายนภาเดินมายืนเด่นตะหง่านด้านหน้า  มีฐิติณันท์เคียงข้างและตรีรัตนายืนถัดไป  ดวงตาสุกใสมองลูกทีมบนสแตนด์จึงเริ่ม  
"ทุกคน...วันนี้เรามีสมาชิกใหม่ด้วย   เอ้า!...ทุกคนปรบมือต้อนรับ  ตรี 5/4 สีชมพู วูวว!"
            นางฟ้าประจำโรงเรียนจึงก้าวออกมาโชว์ตัว  ชุดปอมปอมเชียร์น่ารักปนเซ็กซี่   เธอยกมือโบกไหว ๆ  ยิ้มละลายใจทักทายคนรอบ ๆ  
            เสียงปรบมือบวกกับเสียงกรี๊ดผสมกันของคนนับร้อยระเบิดดังขึ้นต่อเนื่องยาวนาน  บ้ากันไปใหญ่แล้ว   ผู้ชายชอบผู้หญิงถึงขั้นกรี๊ดให้   
            ปลายนภามือข้างกุมหัวอีกมือค้ำเอวหลับตาหยี  รู้สึกเหมือนมันจี๊ด ๆ ขึ้นสมอง  รับไม่ได้...เกินกว่าที่จะลืมตาสู้ไหว  
...มากไปรึเปล่า  จะเอาอยู่ไหมหน่อการซ้อมครั้งนี้  คิดถูกรึคิดผิดหน่อเรา...   
แต่ดวงหน้าหยาดเยิ้มกลับมีรอยยิ้มอาบปริศนา  ปลายนภาเห็นเข้าพอดีสัมผัสได้ถึงความร้ายบางอย่างที่แอบแฝงไว้  รู้สึกระแวงขึ้นมาทันใด  หล่อนฉุกคิดเด็กห้องสี่คนสวยมีแผนการอะไรรึเปล่า   ระหว่างเธอกับตรีรัตนาไม่เคยทำอะไรให้กันเลยนี่   แล้วจึงสั่นศรีษะคล้ายสะบัดไล่ความคิดเรื่อยเปื่อยที่ทำให้วอกแวกหลุดโฟกัสออกไป  ตอนนี้เอาเรื่องซ้อมตรงหน้าก่อน
จึงกำหมัดยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้เงียบเสียง 
            เสียงตบมือหยุดพลัน...แล้วก็ดังสนั่นขึ้นอีกเหมือนเดิม  แฟนคลับฝั่งปลายนภาก็กลัวเธอน้อยใจ   แม้ไม่มีเสียงกรี๊ดพ่วงติดมาด้วย  สิ่งเหล่านี้แสดงถึงค่านิยมในตัวดาวอันดับสองก็มีอยู่ไม่ใช่น้อย ๆ   หากใส่ชุดมาประชันกันก็ไม่รู้จะหันหน้าไปเชียร์ใครดี   หน้าหมวยน้อยจิ้มลิ้มอมยิ้มมีความสุขขึ้นมาบ้าง   ที่ไม่โดนแย่งคะแนนไปสะทีเดียวหมด
            มือเรียวจึงให้สัญญาณหยุดเสียงอีกครั้ง
            "ตรีจะมาแทนตำแหน่งของปลายในช่วงนี้   โชคดีที่ยังเป็นรอบแบ่งกลุ่ม  ท่ายากผาดโผนกลางอากาศจึงไม่จำเป็นต้องใช้มาก  ทีมเราต้องการเซ็นเตอร์ที่มีรูปร่างน่าตาดีเอาไว้ดึงดูดกรรมการและผู้ชม  ดังนั้นรูปแบบการซ้อมรอบนี้  เราจะตัดผู้ชายที่ซัพพอร์ตท่าผาดโผนในส่วนของปลายออก  สี่คนนี้ปรับเปลี่ยนมายืนเต้นในท่าแนวราบ  พอเข้าใจกันหมดแล้วนะ  เอาละไหน ๆ จะเป็นทีมเดียวกันแล้ว   มาแนะนำตัวกันหน่อย   เริ่มจากผู้หญิงแถวแรกก่อน  แนะนำตัวเองเลย..."  
            เมื่อทั้งสามแถว 24 คนครบทีมแนะนำตัวกันเสร็จ
ตรีรัตนาพยักหน้ายิ้มอย่างผูกมิตรให้แต่ละคน  และพยายามจดจำทุกคนในทีม
"เอ้า...เสร็จแล้ว   ทุกคนที่มาดูเชียร์กันวันนี้ขอเสียงหน่อยค่า..."
หัวหน้าปอมปอมเชียร์เสียงดังสดใส  หลังคนสุดท้ายแนะนำตัวเสร็จ
เหล่าไทยมุงพร้อมใจปรบมือให้กำลังใจเสียงดังตามคำขอ
ปลายนภาจึงกล่าวเสริมเพื่อให้ตัวแทนในยามจำเป็นของเธอเข้าใจอะไรมากขึ้น
"ผู้หญิงในทีมเรามี 8 คน  ต่อไปเป็นในส่วนของผู้ชายมี 16 คน  เราใช้เต็มโควตา 24 คนพอดีเป๊ะ   เคยคิด...หากใช้ 18 คนขั้นต่ำตามกติกา  ก็เกรงเวลารับท่าผาดโผนจะเหลือผู้ชายแค่ 3 คนรองรับ  จึงคิดว่า ฐานรับคนเยอะ ๆ อุ่นใจกันดีปลอดภัยกว่าด้วย"
            ในขณะที่สนามฟุตบอล  กอล์ฟที่กำลังซ้อมอยู่  ขาเตะบอลตาเหลียวดูกลุ่มคนนับร้อยที่สแตนด์สีฟ้า   กระจิตกระใจสมาธิไม่ได้อยู่ที่นี้เลยตอนนี้   ในใจนั้นอยากซ้อมบอลเสร็จไว ๆ   จะได้ไปให้กำลังใจนางในฝัน
            วันนี้สาวหน้าหมวยดูมีชีวิตชีวารื่นเริงใจเป็นอย่างมาก   หมดกังวลเรื่องเชียร์ไป   เคยเตรียมแผนสำรองไว้ว่าหากหาคนแทนไม่ได้  อาจจะต้องตัดคนในทีมตอนแข่งออกไปสี่คน  เพื่อให้ง่ายต่อการซ้อมไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรมาก   เพียงแต่ความเสี่ยงก็จะตามมา  คะแนนมีหวังลดน้อยลงเยอะและอาจไม่สามารถผ่านเข้ารอบต่อไปได้
            ปลายนภาจึงอธิบายต่อ
"เราจัดกลุ่มต่อตัวปีรามิดใช้คนในห้องเดียวกัน  อาศัยความสนิทสนมกันเป็นทุนเดิม  และมีเวลาพูดคุยปรึกษากันในห้องได้มากกว่า   เรื่องนี้ต้องใช้ความไว้ใจทั้งคนรับและคนที่โดนโยน"
            ตรีรัตนาสังเกตเห็นอะไรได้บางอย่าง  ภายหลังการแนะนำตัวและบอกห้องเรียนตนเองของเหล่านักเต้น
"เด็กห้องหนึ่งดูมีไม่กี่คนเองนะ  คนอื่นเค้าไม่เล่นด้วยใช่ไหม?"
            หารู้ไม่ว่า...สาวงามเบอร์หนึ่งผู้ที่ดูนิ่งเฉยสง่างาม  กลับเป็นคนที่พูดตรงและแทงใจ  ชนิดฟังแล้วแสบ ๆ คัน ๆ   เล่นเอาปลายนภาแทบหงายเงิบกลางฝูงชน
            
            เธอมองซ้ายแลขวากวาดสายตาโดยรอบ  รู้สึกต้องการอากาศสักก้อนเข้าปอดเพื่อที่จะมีแรงพูดแก้ต่าง
"ใช่...คนในห้องปลายส่วนใหญ่ไปเรียนพิเศษกันหมด  เตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัยเลือกคณะที่อยากเรียนกันเกือบหมดแล้ว   ทั้งที่มีเวลาเหลืออีกปีกว่า   ตอนนี้มีกันหกคนที่เรียนห้องหนึ่ง  เรามีความคิดเห็นตรงกันว่า  เรียนในห้องมาทั้งวันก็หนักมากแล้ว  ควรให้เวลาพักผ่อนสมองกันบ้าง   แค่วันละหนึ่งชั่วโมง   มันช่วยเราได้เยอะน้า   ดีไม่ดี...อาจทำให้เราเรียนเก่งขึ้นอีกด้วย"
            ทุกคนในวงล้อมต่างพยักหน้าคล้อยตาม  เชื่อว่าสิ่งที่ปลายนภาพูดมาก็มีส่วนถูก
            "เอาละตอนนี้   เรามีเซอร์ไพร์กว่านั้น  ขอต้อนรับดาวค้างฟ้าอดีตปอมปอมเชียร์รุ่นบุกเบิก   สาวสวยไม่เคยสร่าง  เอ้ย!...สวยไม่สร่าง   ครูกุหลาบคนสวยของเรา  เย้..." 
            ปรากฏร่างคนคุ้นเคยมาชุดที่แปลกตาออกไป
เอาละสี้...จัดเต็มกว่าก็คงเป็นโค๊ชคนนี้   อายุสามสิบกลาง ๆ มันเป็นเพียงตัวเลข   ตรีรัตนาที่ว่าใส่ชุดอวดความงามแล้ว  เจอครูผู้มีประสบการณ์ตรง   เสื้อผ้าหน้าผมครบองค์ประกอบ   หล่อนอยากเรียกกำลังใจคนในทีมสีฟ้าตัวแทนโรงเรียน   และให้เด็ก ๆ รู้สึกว่าเธอก็เป็นเหมือนคนวัยเดียวกัน   จะได้ลดช่องว่างระหว่างครูกับนักเรียนไม่อยากให้เกร็งกันเกินไป
            นางฟ้าประจำโรงเรียนเห็นสาวมีอายุวัยเกือบสี่สิบแล้ว   ขอบอกเลยว่าเธอยอมรับจากใจ
...ถ้าอายุเท่ากับครูกุหลาบ  เราจะรักษาหุ่นและหน้าตาได้เท่าครูไหมหน่อ...
            ปลายนภาจึงกระซิบข้าง ๆ ตรีรัตนา
"ตรีดูเอาไว้นะ   ครูกุหลาบก็คือตรี   ตำแหน่งเซ็นเตอร์ที่ตรีต้องรับผิดชอบ   สิ่งที่ครูทำ...ตรีจะต้องทำตามให้ได้   โอเคย์"
            เธอโครงหัวรับอย่างเข้าใจ