...อย่าลืม  ที่รับปากเราไว้นะ  ไม่งั้นนายตายแน่...  
            ข้อความในมือถือสั่นดังในตอนดึก   หนุ่มหุ่นสมาร์ทยืนมองหน้าจอ  คิ้วหนาขมวดมุ่นในหัวคิดอะไรไม่ออก  
...ไปรับปากปลายนภาตอนไหน…
            รัตนะอยู่ภายในห้องนอนตัวเอง  บ้านคอนกรีตสองชั้นสไตล์โมเดิร์นร่วมสมัย เรียบ สวย ชิค  ออกแบบและควบคุมการก่อสร้างทุกขั้นตอนโดยพ่อกับแม่   ทั้งสองท่านเป็นสถาปนิกด้วยกันทั้งคู่   
ห่างไกลตัวเมืองพิษณุโลกออกไปสิบกิโลเมตรย่านวัดจันทร์ตะวันตก  บนถนนวังจันทร์  หันหน้าบ้านไปทางแม่น้ำน่านด้านทิศตะวันออก
สิบกิโลเมตร!!...รัตนะใช้จักรยานเสือภูเขาสีน้ำเงินเข้มลายขาวคันคู่ใจ  ปั่นไปโรงเรียนทุกวันฝึกร่างกาย  แล้วถ้าวันไหนฝนตกละ?  
ก็บ้านนายศุภรักษ์...เพื่อนสนิท ม.5/11 สีแสด สายศิลป์เรียนห้องเดียวกัน  บ้านกอล์ฟอยู่ใกล้โรงเรียนนิดเดียวแค่เพียงรั้วกั้น  เป็นแหล่งพักพิงให้เพื่อนยากนั้นเอง   
พ่อเทพบุตรเบอร์หนึ่งและโอปป้าเบอร์สอง   ทั้งคู่สนิทสนมกันเป็นอย่างดี  สาเหตุมาจากเรื่องฟุตบอลอย่างเดียวเท่านั้น  ต่างก็ชื่นชอบและติดตามผลงานสุดยอดนักเตะระดับโลก  ‘คริสติโน่ โรนัลโด้’  ตั้งแต่สมัยอยู่ ‘รีล มาดริด’  พอได้ข่าวย้ายสโมสรไปอยู่ทีม ‘ยูเวตุส’ ก็ตามเชียร์เหมือนเดิม  เมื่อไรก็ตามที่เริ่มคุยกันเรื่องนี้  ต่างก็สนุกปากเมามันออกรสออกชาติกันเป็นอย่างมาก   
ว่าง ๆ ช่วงหลบฝนทำอะไรนั้นเหรอ  รัวเกมฟุตบอลฟีฟ่าเพลย์สเตชั่นเล่นกันยาวจนมืดค่ำ  คุณแม่สาวิตรีจึงขับรถยนต์มารับ
แต่ในยามราตรีนี้   รัตนะต้องออกมายืนระบายลมเครียดที่ระเบียงห้องนอนอยากสูดอากาศภายนอก  แหงนหน้ามองท้องฟ้าผืนดำมีดวงดาวมากมายประดับระยิบระยับพอเพลินตาคลายจิต  เขายังรู้สึกสับสนมึนงงกับการไปตบปากรับคำอะไรก็ไม่รู้กับคู่อริช่วงหัวค่ำ
 
 
"นายรัตน์!.."  เสียงใสร้องทักเสียงดัง 
ทำให้ตรีรัตนาตกใจสะดุ้งเฮือก  เหมือนเป็นคำสั่งกดชัทดาวน์ร่างกาย   ร่างระหงหยุดเดินทันที  กลืนน้ำลายอย่างฝืดลงคอหนึ่งอึก  ลุ้นคำพูดต่อไป   
ดาวโรงเรียนกำลังเดินผ่านห้องห้าทับหนึ่ง  เพื่อลงบันไดไปกินน้ำ
            "เธอเรียกฉันว่ายังไงนะ?"  ตรีรัตนาสีหน้าชักเริ่มเครียด  ขณะหันหลังให้อีกฝ่าย
            "ปลายก็แค่ทัก  อยากรู้อีตารัตน์   ได้คุยกับเธอรึยัง?"  ปลายนภาสุ่มเสียงเฉื่อยช้าเจ้าเล่ห์เคลือบด้วยเลศนัย  แอบแฝงไปด้วยแรงปรารถนา
            สาวนักเก็บตัวต้องการรู้บางอย่าง   แต่ก็อยากทราบรายละเอียดมากกว่าการร้องทักผิด ๆ  และเรื่องที่รัตนะต้องมาคุยกับเธอ  จึงหันหลังกลับไปคุยด้วยสีหน้าดูเป็นมิตร
            "เดี๋ยวอาจารย์คงเข้ามาสอนละ  เอาเป็นว่า   เจอกันเที่ยงครึ่งที่สวนย่อมกระถินณรงค์นะ"   เธอชิงกำหนดนัดหมายไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัวปฏิเสธได้   แล้วปลิวหนีเดินจากไป
            ปล่อยให้ปลายนภายืนอึ้งค้างเติ่งที่หน้าประตู   กัดมุมปากตัวเอง  หงุดหงิดเซ็งนิด ๆ  เสียเชิงไหวพริบเบอร์หนึ่งโรงเรียนในครั้งนี้
 
 
ถึงเวลานัดหมาย  นางฟ้าประจำโรงเรียนเดินเผยร่างงามต่อหน้าสาธารณะชนแปลกที่ผิดนิสัย  หลายสายตาขณะนั่งเล่นหัวออล้อกันอยู่ก่อน  ล้วนแปลกใจจนต้องสะกิดเรียกกันให้หันไปมอง
            เธอยืนสง่าเฉิดฉายมองเลือกโต๊ะหินอ่อนอยู่ครู่  อยากได้ตำแหน่งมุม ๆ เว้นห่างโต๊ะอื่นพอสมควร
สวนย่อมต้นกระถินณรงค์  เป็นมุมโปรดพักผ่อนของนักเรียนโดยเฉพาะช่วงพักเที่ยง  อีกทั้งยังร่มรื้นไปด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่หลายต้นปกคลุมเต็มพื้นที่   มีอาณาเขตโล่งกว้างสามารถบรรจุสนามบาสเกทบอลสี่สนามได้เหลือ ๆ   
เรือนร่างสะโอดสะองชวนมอง  เดินไปโต๊ะที่หมายตาไว้  แล้วนั่งรออย่างเตรียมพร้อม
หนุ่ม ๆ น้อยใหญ่มีหรือจะพลาด   ลุกพรวดทำทีเดินผ่านสลับสับเปลี่ยนหน้ากันไปมา   หวังได้ยลหน้าโฉมงามในระยะใกล้  บ้างก็เนียนคว้ามือถือแอบถ่ายรูปบันทึกเก็บไว้   
            ตรีรัตนาไม่ค่อยเดินเพ่นพ่านไปไหนมาไหนในโรงเรียนให้คนพบเจอนัก   เธอมักจำศีลที่ห้องเรียนตัวเอง  มีไม่กี่ช่วงเวลาในแต่ละวัน อย่างเข้าแถวตอนเช้า  และในเวลาเที่ยงที่ต้องออกไปโรงอาหารกับเพื่อน ๆ  ทานเสร็จก็กลับมาห้องตามเดิม  เพื่ออ่านนินายที่เธอรักเพราะต้องการความเงียบสงบเพื่อใช้สมาธิ
ดาวโรงเรียนหัวดีอยู่บ้าง   จึงออกสังคมเพิ่มก็ตอนแข่งขันทางวิชาการในหมวดวิทยาศาสตร์  จึงเป็นเรื่องประหลาดใจที่ได้มานั่งเล่นคนเดียวไร้เพื่อนสนิทติดตาม  
            เมื่อกอล์ฟรู้ข่าวว่าตรี   ออกนอกพื้นที่ ‘Safe Zone’ จึงไม่รอช้าเดินเร็วพุ่งตรงไปที่โต๊ะหินอ่อนของสาวงามอย่างมั่นใจในเหง้าหน้า
ข่าวเด่นเรื่องการเปลือยหน้าอกขาวเมื่อวานยังสด ๆ ร้อน ๆ  ทำให้มีเสียงซุบซิบวี้ดว้ายไล่หลังขณะก้าวผ่าน
            ร่างสูงหุ่นนักกีฬา  ยืนนิ่งอยู่ตรงข้ามสาวร่างบาง  ที่กำลังก้มหน้ามือเท้าค้างอ่านนิยายในมือถือฆ่าเวลา  แล้วหน้าขาวเกาหลีก็ฉีกยิ้มกว้าง  
            "ขอนั่งด้วยได้ไหม?   ตรี"   
ถ้าเป็นสาวทั่วไปคงใจละลาย  แต่สำหรับตรีรัตนาเธอไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปด้วยสิ  มีความคุ้นชินกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว 
            ดาวโรงเรียนฉุกคิดได้  เมื่อวานเกิดเรื่องขึ้นซากันทั้งโรงเรียน  กอล์ฟก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย   รัตนะคงจะพูดอะไรให้ศุภรักษ์ฟังบ้างก็เป็นได้   จึงอยากรู้ไปพร้อม ๆ กับเรื่องของปลายนภา 
"ได้สิ  เก้าอี้ของโรงเรียนไม่ใช่ของเราสักหน่อย"   ว่าแล้วก็ยิ้มตามมารยาทให้หนุ่มร่างสูง
            ศุภรักษ์หัวใจพองโตลิงโลดขึ้น   
...มันคือการเปิดทางสู่บันไดขั้นแรกรึเปล่า...   
คิดในใจออกมาสะดังผ่านสีหน้าเปื้อนรอยยิ้มบานอย่างหุบไม่อยู่   ที่ผ่านมาตรีรัตนานั้นเข้าถึงตัวยาก  ยิ่งโดยเฉพาะพวกผู้ชายแทบไม่ต้องหวัง
            ยังไม่ทันที่นักเรียนขาสั้นจะนั่งลงดี  ปลายและฟางก็เดินมาถึงจุดนัดพบ
            "มีกอล์ฟด้วยเหรอ   นึกว่าจะเป็นรัตน์?"   เด็กห้องหนึ่งกล่าวอย่างผิดหวังเห็นได้ชัด   
            มันทำให้ตรีและกอล์ฟรู้สึกสงสัยขึ้นพร้อมกัน   ...เกิดอะไรขึ้นเมื่อวานกันแน่   ทำไมรัตน์ถึงต้องเอาตรีมาเกี่ยวเรื่องนี้ด้วย...
            "กอล์ฟ...ช่วยไปซื้อน้ำเปล่าให้หน่อยสิ"  นางฟ้าประจำโรงเรียนใช้สุ่มเสียงหวานหยอดใส่มาจนเยิ้ม  คนได้ฟังแทบตายหนุ่มหน้าไหนกล้าปฏิเสธ  เธอต้องการให้กอล์ฟออกไปก่อน  เมื่อได้ยินคำทักแปลก ๆ ของปลายนภา
            "ได้สิจ๋ะ...เดี๋ยวป๋า  เอ้ย! เดี๋ยวกอล์ฟเลี้ยงเอง"   ว่าแล้วก็รีบลุกพรวดขึ้นยืนทันที  เดินเร็วไปที่ซุ้มขายเครื่องดื่มอยู่อีกฟาก  ซึ่งตอนนี้มาคนยืนรอคิวกันเต็ม  ตรีรัตนาเห็นตั้งแต่แรกคงยื้อเวลาได้สักพัก  อยากคุยกันแต่เฉพาะสาว ๆ
            สาวแว่นกลมมองตามอย่างเว้าวอนในอารมณ์   เพราะยังเคลิ้มกับอกผายไหล่กว้างของชายหนุ่มเมื่อวานอยู่
            ดรุณีสองนางคนหนึ่งสูงโปร่งอ้อนแอ้นคนหนึ่งบางเตี้ย  เขยิบกายแทรกตัวลงนั่งเก้าอี้หินอ่อนที่เหลือคนละตัว
            "รัตน์...ไปรับปากอะไรปลายเหรอ   แล้วมาเกี่ยวอะไรกับตรี?"   ตรีรัตนาเปิดประเด็นตรงตัว   ไม่อยากเสียเวลา
            "อ้าว!...นี่อีตารัตน์   ยังไม่มาคุยกับตรีอีกเหรอ   ก็รับปากกันไว้ เป็นมั่นเป็นเหมาะเลย..”
“รับปากเรื่อง?”
“ให้ตรีช่วยลงแข่งปอมปอมเชียร์แทนปลาย"  เธอตอบด้วยสีหน้าจริงจังดูเป็นทางการไร้แววโกหก
ดาวอันดับหนึ่งอึ้งอยู่พัก   จึงถามต่อ
“แล้วรัตน์ว่ายังไงบ้างเกี่ยวกับตรี”
“รัตน์บอกว่าเธอสองคนคบกัน   เรื่องแค่นี้ขอให้ช่วยได้สบาย ๆ”  หน้าหมวยสบตาผู้ฟังอย่างเด็ดเดี่ยวตอบคืนทันควัน  
            เสียงขวดน้ำตกลงสู่พื้นดินนับสี่ขวดในทีเดียว  สามสาวตกใจจนตัวกระตุกไปตาม ๆ กัน  กอล์ฟแยกเขี้ยวเห็นฟันขาวขบกัดแรง
...ไอ้เพื่อนรักทำกูแล้ว...  
เขามาทันได้ยินคำพูดบาดใจ   วิ่งเร็วปรื้อมุ่งหน้าไปที่ห้องพยาบาลแหล่งกบดานเจ้าของคดี  
            ปล่อยให้คนในโต๊ะหินอ่อน  และผู้คนมากมายในบริเวณสวนย่อมมองตามพฤติกรรมพุ่งเร็วของเขา   ต่างเริ่มซุบซิบนินทาหัวข้อใหม่กันไปต่าง ๆ นานา
            "เดี๋ยวๆๆๆ  รัตน์  ว่ายังงันเหรอ?"  เธออยากฟังซ้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจและไม่อยากให้เข้าใจอะไรผิด ๆ 
            "นี่เธอสองคนไม่ได้คบกันเหรอ   รัตน์จะโมเมเรื่องนี่ทำไม?"  ปลายนภาประมวลผลเองได้จากสีหน้าและคำพูดของตรีรัตนา
            "เอ่อ...เอาเป็นว่าเดี๋ยวตรีไปคุยกับรัตน์ก่อนนะ   อาจมีเรื่องเข้าใจผิดกัน"  เธอยังจับต้นชนปลายไม่ถูก   รัตนะไปอ้างแบบนี้ได้ยังไง  
            "ถ้าได้คุยกัน  ช่วยบอกรัตน์ด้วยนะ  เป็นลูกผู้ชายรับปากอะไรผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แบบเรา ๆ ไว้แล้ว  ก็ควรที่จะทำให้ได้   แล้วยังทำให้ปลายต้องเป็นแบบนี้อีก  ตรีก็เอาสิ"  
ว่าแล้วเธอก็เสยผมเปิดหน้าผากโชว์รอยแดงช้ำบนหน้าผาก  ที่ตอนนี้หวีเป็นหน้าม้าบังไว้   และยื่นมือขวาเลิกปอกรัดข้อมือออก  กล้ามเนื้อส่วนนี้ดูนูนบวมผิดรูป
            มือขาวเรียวเคลื่อนไปจับข้อมือของปลายนภาพลิกซ้ายขวาไปมาช้า ๆ  พิจารณา  แล้ววางลง   ต่อด้วยโน้มตัวไปยื่นมือลูบเปิดปรอยผมออก   แล้วเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าจิ้มลิ้มเพื่อดูรอยแดงให้ชัด   
ดวงตาคู่งามประสานกัน   ประกายตานางหนึ่งงามดุจดาวบนท้องฟ้ายามราตรี  ประกายตาอีกนางงดงามดุจฟ้าสีครามสดใสและมหาสมุทรน้ำใสอันกว้างใหญ่มารวมกัน  
ร่างระหงทั้งคู่หยุดลงเล็กน้อย   บรรยากาศเวิ้งว้างสงบนิ่งลงฉับพลัน   ทุกสายตาของนักเรียนชายหญิงทั้งหมดร่วมเป็นสักขีพยาน   นี่สินะ...นางฟ้าประจำโรงเรียนจึงครองตัวเป็นโสด  ถึงไม่มีข่าวออกมาเลยว่าคบหากับใครตั้งแต่เรียน ม.1   
เรื่องเมื่อวานว่าเด็ดแล้ว  และเมื่อครู่กอล์ฟก็เหมือนได้สร้างข่าวใหม่ขึ้นมาสยบคลื่นข่าวเก่า   แต่ทว่า...ตอนนี้อาจมีรูปจิ้นคู่ใหม่สะเทือนโรงเรียนอีกเป็นแน่ 
            แม้ทั้งคู่เป็นผู้หญิงด้วยกัน   แต่ในใจต่างก็นึกตรงกัน  ว่าอีกฝ่ายสวยงดงามหมดจดทั้งใบหน้าจริง ๆ
            "ทำอะไรนะ?"   ฟางเสียงดังทำลายภวังค์  เรียกสติหญิงทั้งคู่           ตรีรัตนาจึงถอนมือออกเร็ว   แล้วทรุดตัวลงนั่งที่เดิม   
            ปลายก็อยู่ในอาการเก้อเขินอยู่นิด ๆ  หลังโดนสตันท์ด้วยดวงตากลมโตเจ้าของฉายา  ‘สาวสามวิ’  ตอนนี้เธอประสบด้วยตัวเองจริงแท้แล้ว