เมื่อก่อนตั้งแต่เรียวจบ มีเพื่อนไม่กี่คน เคยมีแฟนเรียนจบก็เลิกกันไป เคยคิดว่าอยู่ตัวคนเดี่ยวได้สบายมาก เหงาก็เก็บตังเที่ยว ไปกิน ไปดูหนัง เล่นเกม ช่วงนั้นรู้สึกได้ว่ามีความสุขดีแทบไม่เหงาเลย แต่พอเวลาผ่านไปมองเห็นตัวเองกำลังวนลูป ทำงานกินนอนแล้วก็ตื่นไปทำงาน ออกไปเที่ยวบางครั้ง เหมือนตัวเองเป็นหุ่ยยนต์ วนไปวนมา 6ปี ความเหงาในใจมันเริ่มทรมานขึ้นเลื่อยๆ หนักสุดคือการไปเที่ยวสถานที่ที่ตัวเองชอบ กลับกลายเป็นสถานที่ ที่ทั้งเหงาแล้วโดดเดี่ยวที่สุด ถามตัวเองว่าทำไหมความสนุกที่ได้ออกมาเที่ยวมันหายไปไหนหมด
มีผู้คนเยอะแยะ แต่ทำไม่รู้สึกโดดเดี่ยวทรมานสุดๆ
ไม่รู้ว่าตัวเองว่าต้องการอะไร ตามหาอะไร อะไรที่มาเติมเต็มให้กับชีวิตเรา บางครั้งนอนหลับไปพร้อมกับนำ้ตาที่ไหลออกมาเอง มันคงที่ขีดจำกัดของตัวเองแล้สินนะ การได้อยู่กันพร้อมหน้ามันคงเป็นช่วงเวลาที่พิเศษ ทั้งเพื่อน พ่อ แม่ พี่น้อง แต่สำผมแล้วหายช่วงเวลาแบบนั้นไม่ได้ ทรมานจัง😞