ค่ะตามหัวข้อที่เราได้ตั้งจะบอกว่าเรามาอยู๋นี้ได้ปีนึงแล้วนะคะ แต่ก็ยังไม่หายอาการคิดถึงบ้านค่ะ คือคิดถึงแบบใจจะขาดแล้วมันทรมานมากๆค่ะทรมานแบบบอกไม่ถุก เราอยู๋นี้แล้วไม่แฮปปี้เลย แต่พ่อบอกส่งเราเพื่อให้เราได้ภาษา เราก็ไม่อยากทำให้พ่อผิดหวัง แต่คือมันไม่ไหวจริงๆ คนไทยก็ไม่มีเลยในรร. ละเราก็ซ้ำชั้นอีกและเพื่อนร่วมห้องคืออายุน้อยกันมากๆ mindset มันก็เลยไม่เหมือนกัน สรุปเรารู้สึกโครตเหงา โครตโดดเดี่ยว ทั้งๆที่ตอนอยู่ไทยเราแฮปปี้โครตๆเราเป็นคนร่าเริงมากๆเลยนะคะ แล้วยิ้มง่ายมากๆ แต่ตั้งแต่อยู่นี้ แทบไม่ยิ้มเลยค่ะ555 ต้องทำยังไงดีคะ หรือควรกลับไทย ช่วยหน่อยนะคะ ตันไปหมดแล้ว รับความรู้สึกนี้ไม่ไหวจริงๆค่ะ