ได้อ่านเรื่องลุงข้างบ้านที่เขาแชร์กันมา นำ้ตาไหลครับ

พ่อ จขกท.เองหลังจากที่แม่เสียไปได้ปีกว่าๆ ท่านก็อยู่ตัวคนเดียว บ่อยครั้ง ที่ จขกท.ชวนท่านมาอยู่ด้วย ทั้งที่บ้าน จขกท.ที่ กท.และ ชม.
แต่ดูเหมือนท่านสะดวกใจที่จะอยู่ที่เดิม บอกไม่อยากทิ้งแม่ไป แม่ชอบบ้านนี้  ซึ่งก็เป็นบ้านที่ จขกท.ซื้อให้ท่านอยู่กับแม่ จนวาระสุดท้าย

จขกท.รู้ว่าท่านคงเหงา ก็ทำได้เพียงโทรคุย และแวะเวียนไปเยี่ยมหา หลังๆได้คุยกับน้องสาวว่า พ่อคงเหงามาก ดูแล้วน่าจะเป็นโรคซึมเศร้าด้วยเพราะไม่ค่อยชอบออกไปไหน และดูจากน้ำเสียง  ดวงตาที่ดูหมองหม่น แลดูเศร้าสร้อย

ทุกๆเทศกาลสำคัญ พ่อจะคอยลูกๆหลานๆไปเยี่ยมเหมือนกัน ก็มีแต่ จขกท.และน้องสาว อีกสองคน ที่พากันไปเสมอ จากพี่น้องทั้งหมด 6 คน แต่นั้นก็ช่วยแก้เหงาท่านได้ชั่วครั้งคราว เมื่อทุกคนเริ่มจากกันไปเพื่อกลับไปทำหน้าที่ของแต่ล่ะคน พ่อก็กลับมาเหงาอีก

แต่เมื่อได้มาอ่านเรื่องนี้ จขกท.เข้าใจถึงความรู้สึกของลุงที่ถูกปล่อยทิ้งไว้อย่างโดดเดี่ยว และยิ่งสะเทือนใจมากไปอีก เมื่อลูกๆกลับเห็นแก่เงินโดยละทิ้งความรู้สึกถึงความรักที่พ่อมีแก่ลูก และละทิ้งความรู้สึกเศร้า เหงา โดดเดี่ยว ของพ่อ...


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://thanaza.com/media/advice/