สวัสดีครับ เมื่อไม่กี่วันก่อนผมถูกนอกใจ ผมจับได้ตอนที่เขาแอบไปแชทคุย แล้วตัวผมก็เห็นผ่าน IPAD ตอนนั้นตัวผมร้อน และชาไปหมด ผมจำความรู้สึกนั้นได้ ผมจำได้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนั้น แม้ตอนหลับตาจะนอนผมก็เห็นภาพนั้นวนซ้ำไปมา แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก 
 
ก่อนอื่นขอแจ้งให้ทราบว่าตัวผมนั้น อยู่ด้วยกันกับแฟนนะครับ เป็นเวลา 1ปี 4เดือน ที่นอนอยู่ด้วยกันทุกวัน ใช้ชีวิตด้วยกัน
 
ประเด็นหลักของผมมี 2 ข้อดังนี้
1.ผมกลับมาคิดทบทวนตัวเองว่ามันเกิดอะไรขึ้น กลับไปถามเขาว่าทำไม โชคดีที่เขาตอบกลับทุกอย่าง อย่างจริงใจ และรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำจริงๆ 
เขาบอกกับผมว่า ตัวผมขาดความใส่ใจ เอาแต่ทำงาน เล่นเกม กิน นอน ใช้ชีวิตวันๆอยู่แต่ในห้อง ไม่พาเขาออกไปเดทไหนเลย แม้แต่สระว่ายน้ำใต้คอนโด ที่เขาร้องขอให้ไปเล่นด้วยกัน ผมก็ไม่ไป พร้อมหงุดหงิดใส่ ตัวผมนั้นไม่มีเวลาให้เขา ทั้งๆที่ผมเองก็มีเวลาเยอะแยะพอสมควรที่ว่าง เขาขอโทษที่รู้สึกโดดเดี่ยว เหงา เหมือนอยู่ตัวคนเดียวทั้งๆที่อยู่ด้วยกันในห้องเดียวกัน จนเผลอตัวเผลอใจทำสิ่งที่เลวร้ายที่สุดไป 
 
และนั่นทำให้ผมกลับมาคิดทบทวนว่า ทำไมตัวผมถึงไขว่หาสิ่งที่ผมขาดไป เช่นความสนุกสนานในการเล่นเกม การกินการนอน และความเคยชินที่เคยมีเขาอยู่ข้างๆเสมอ โดยขาดการดูแล และเอาใจใส่ รวมถึงคนใกล้ตัวเช่น ครอบครัวของผมด้วย ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่า พ่อแม่ผมอายุเท่าไหร่กันแล้ว นั่นคือสิ่งที่รู้สึกแย่มากจริงๆ 
 
2.อารมณ์ของผม ผมเป็นคนหงุดหงิดง่าย อะไรนิดหน่อยที่รู้สึกไม่พอใจจะรู้สึกหงุดหงิด สีหน้าเปลี่ยนโดยไม่รู้ตัว กับคนใกล้ตัว ผมเลือกที่จะแคร์ มีมารยาทกับคนไม่รู้จัก แต่ผมกลับไม่แคร์ความรู้สึกของคนใกล้ตัว นั่นคือข้อผิดพลาดในตัวของผมอย่างแท้จริง 
 
อยากให้ทุกคนลองหยุด มองดูรอบๆ สิ่งที่ตัวเองมี ลองดูดีๆสิ มันมีความสุขมากนะที่ยังมีเขาอยู่ ความทรงจำในวันแรกๆที่พบกัน ที่พูดคุยกันด้วยความถนุดถนอม มันดีมากจริงๆ ผมอยากพิมพ์เยอะกว่านี้นะ แต่ผมพิมพ์ไหวแค่นี้จริงๆ 
 
ขออภัยหากกระทู้นี้ไม่ถูกใจใครด้วยนะครับ ผมแค่อยากระบายทุกสิ่งที่อยู่ในใจออกมาจริงๆ