“หากวันหนึ่งเธอพบว่าทุกอย่างถูกทำลาย 
จงมองมาหาฉันในห้วงลึกแห่งหัวใจเธอ”
+++
ฉันกลับมาแล้ว
 ใครคนหนึ่งกำลังร้องเพลง
 มือฉันสัมผัสประตูเก่าแก่ 
และฉันถาม
“ฉันจะช่วยอะไรได้บ้าง”
สายลมตอบ
“ยิ้มสิ ชีวิตคือสิ่งมหัศจรรย์
จงเป็นดอกไม้ 
ความสุขมิได้สร้างจากอิฐหิน”
+++
ดอกเบญจมาศกำลังยิ้มให้เธอ
อย่าซุกมือลงในปูนและทราย
ดาวทั้งหลายไม่เคยสร้างคุกขังตัวเอง

บทกวี "ผีเสื้อเหนือทุ่งทอง"
เห็นผ่านๆในนิตยสารสารคดี ปีที่33 ฉบับที่389 กรกฎาคม 2560
คาดว่าคงเป็น หลวงปู่ติช นัท ฮันห์ ที่แต่ง

คืออยากให้วิเคราะห์ให้เห็นว่าบทกวีนี้ต้องการสื่อถึงอะไร
ประตูเก่ามีความหมายที่ซ่อนอยู่ไหม ดอกเบญจมาศหมายถึงอะไรรึเปล่า แบบลึกซึ้งๆน่ะค่ะ