" คุณเคยตามหาบางสิ่งที่หลงเหลืออยู่ในความทรงจำไหมคะ บางสิ่งที่ไม่รู้ว่าคืออะไร? มาจากไหน? หรือเคยเจอเมื่อไร?"

ฉันตามหาภาพๆ นี้หนึ่งค่ะ ภาพที่หลงเหลือในซอกเล็กๆ ในความทรงจำของฉันค่ะ ในคืนหนึ่งฉันฝันเห็นภาพๆ นี้และสถานที่แห่งหนึ่งที่ลืมไปแล้วว่าเคยเห็นที่ไหน ในฝันสถานที่แห่งนั้นมีโต๊ะและเก้าอี้หลายชุด และผู้คนพลุกพล่านแทบจะเดินชนกัน ฉันนึกไม่ออกเลยว่าภาพนี้เคยเจอที่ไหน แต่จำได้ว่าเคยเห็นมาก่อน มันตกค้างเป็น...ปริศนาในความทรงจำ
            
            จนกระทั้งวันที่ภาพนั้นมาอยู่ตรงหน้าฉันอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับความทรงจำค่อยๆ ไหลเข้ามาราวกับเปิดก๊อก ภาพๆ นี้เป็นภาพกำแพงเมืองจีน ตั้งอยู่ใน “ร้านกาแฟเขาช่อง” ฉันจำได้ว่าพี่ชายเคยบอกว่าเมื่อก่อนภาพๆ นี้เป็นภาพยานอพอลโล่ แต่ต่อมาศิลปินวาดภาพกำแพงเมืองจีนทับลงไป ในวันนั้นเด็กอนุบาลคนหนึ่งจำภาพๆ นี้ได้ขึ้นใจ และบรรยากาศที่ฉันเห็นในฝันนั้น ก็คือความทรงจำของฉันในร้านแห่งนี้



มาถึงจุดนี้คงสงสัยว่า 
“ร้านกาแฟเขาช่อง” แห่งนี้อยู่ที่ไหน? และเกี่ยวอะไรกับแบรนด์กาแฟเขาช่อง? 



“ร้านกาแฟเขาช่อง” หรือปัจจุบันคือ “ร้านเขาช่อง” ร้านนี้อยู่คู่จังหวัดตรังมาประมาณ 60 ปีแล้วนะคะ หรือเรียกว่าอยู่มา 3 เจนเนอร์เรชั่นแล้ว แต่ไม่ว่าจะผ่านมากี่ยุคกี่สมัย กลิ่นอายของร้านกาแฟโบราณแบบดั้งเดิมก็ไม่เคยเปลี่ยนไป ไม่ว่าฉันจะมาที่นี่ในชุดเด็กอนุบาล หรือมาในชุดคนทำงานตอนอายุ 30 ร้านนี้ก็ยังคงเหมือนเดิม(ถึงจะไม่เหมือนเดิม 100%ก็ตาม) ยังคงความคลาสสิคเหนือกาลเวลา และมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวเหมือนเดิม
            กาแฟเย็นที่เสิร์ฟในวันนี้อาจจะมีรสชาติไม่เหมือนกับ 60 ปีก่อน แต่ไม่ว่าจะได้ชิมเมื่อไรก็รู้ได้ทันทีว่านี่คือรสชาติของกาแฟเขาช่อง กาแฟสูตรโบราณที่คงรสชาติของคนเอเชียแบบดั้งเดิมเอาไว้ รสกลมกล่อม ไม่ขมเกินไป ไม่ฝาด เข้มข้นและหวาน มันกำลังดี แต่ถ้าใครไม่ชอบหวานสามารถบอกทางร้านได้นะคะ



คราวนี้ฉันจะพาคุณย้อนกลับไปในความทรงจำของฉันบ้าง ร้านกาแฟเขาช่องตั้งอยู่ที่ถนนพัทลุง อ.เมือง จ.ตรัง ในบริเวณนั้นคนตรังจะเรียกแยกรพ.วัฒนแพทย์, แยกรพ.หมอวิทย์, แยกหมอวิทย์หรือแยกเขาช่อง
         ในอดีตตรงนี้เสมือนคอมมูนิตี้มอลเลยนะคะ สามแยกแห่งนี้มีท่ารถถ้าใครจะเดินทางไปพัทลุงหรือหาดใหญ่ สงขลา จะต้องมารอขึ้นรถที่นี่ แถวนี้มีทั้งร้านอาหาร ร้านของชำ ร้านกาแฟและตลาด ในปัจจุบันนี้ก็ยังมีอยู่ค่ะ ทั้งร้านของชำแบบดั้งเดิม ตลาดเช้าที่ผู้คนมาจับจ่ายซื้ออาหารเช้าและแวะดื่มกาแฟที่ร้านกาแฟเขาช่อง 


ตอนฉันเด็กๆ พ่อจะพาฉันกับพี่ชายมาทานอาหารเช้าที่นี่ เมนูโปรดของพ่อคือ กาแฟไม่ว่าร้อนหรือเย็นก็อร่อย สำหรับเด็กๆ เราดื่มชาร้อนหรือโอวัลตินค่ะ บอกเลยว่าเด็ดมาก ทานคู่กับขนมจีบ ซาลาเปา และปาท่องโก๋(หรือชื่อจริงๆ คือ อิ่วจาก้วย) ตรังจะเรียกจ่าโก้ยค่ะ และมีวิธีทานที่แปลกไม่เหมือนใครคือ เราจะยัดขนมจีบทั้งลูกใส่ในตัวปาท่องโก๋(ถ้าไส้ข้างในหนาเราจะควักเอาไส้แป้งออกมาก่อน) จากนั้นราดน้ำจิ้มสูตรเฉพาะของตรังและกินทั้งหมดพร้อมกันเหมือนแซนวิชเลยค่ะ หรืออีกแบบคือฉีกเป็นชิ้นเล็กๆ ใส่ในชาร้อนหรือกาแฟร้อนให้แป้งชุ่มน้ำแล้วตักกิน 


ฉันจำได้เลยว่าเริ่มทานแบบนี้ที่นี่เป็นที่แรก เมนูแนะนำของที่ร้านก็หนีไม่พ้นกาแฟค่ะ จะร้อนหรือเย็นก็อร่อย ชาเย็น และชามะนาว ที่นี่ใช้ชาซีลอน ชาที่คนใต้นิยมดื่ม แต่รสชาติก็ขึ้นอยู่กับสูตรของแต่ละร้านนะคะ สำหรับร้านเขาช่องจะเข้มข้น กลมกล่อมกำลังดี ส่วนตัวฉันชอบชามะนาวมากๆ เลย ทั้งกลิ่นหอมมะนาวแท้ๆ รสชาติเปรี้ยวหวานลงตัว โดยเฉพาะชานี่อย่างเข้มเลยค่ะ 



ที่นี่เป็นจุดเชคอินของนักท่องเที่ยวและคนตรังในยุคนั้น ร้านกาแฟเขาช่องเป็นสภากาแฟนที่ชาวตรังจะมานั่งกันตั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยงคืน(ปัจจุบันเปิด 05.30 น. - 15.00 น.) ร้านนี้เคยรองรับดาราและศิลปินคนดังมากมาย ใครอยากเจอดาราคนไหนมารอนี่ที่ได้เลยค่ะ นอกจากรสชาติกาแฟและทำเลแล้ว กาแฟเขาช่องยังเป็นเอกลักษณ์กาแฟพื้นเมืองของตรังด้วย มาถึงตรงนี้ฉันขอคลายข้อสงสัยที่ว่าร้านกาแฟเขาช่องและแบรนด์กาแฟเขาช่องเกี่ยวข้องกันอย่างไร


จริงๆ แล้วทั้งสองอย่างมีผู้ก่อตั้งคนเดียวกันค่ะ เจ้าของร้านคนปัจจุบันเล่าว่า “เจ้าของแบรนด์กาแฟเขาช่องค้นพบเมล็ดกาแฟพันธุ์กาแฟพื้นเมืองของจังหวัดตรังที่เขากะช่อง และเริ่มคิดค้นสูตรกาแฟ ต่อมาได้เปิดเป็นร้านขายกาแฟที่อ.นาโยง จ.ตรัง ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับเขากะช่อง และคุณปู่ของเจ้าของร้านคนปัจจุบันซึ่งเดิมขายกาแฟอยู่แล้วเข้ามาทำงานในร้านกาแฟเขาช่อง หลังจากนั้นร้านกาแฟก็โด่งดังขึ้น และเพิ่มผลิตภัณฑ์ถั่วเขาช่องและเป็นที่นิยมในเวลาต่อมา ก่อนจะย้ายร้านมาตั้งณ.ที่อยู่ในปัจจุบัน


หลังจากนั้นได้เปลี่ยนมือผู้บริหารมาเป็นคุณปู่ของเจ้าของร้านคนปัจจุบันและสืบทอดมาถึงรุ่นหลาน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงเอกลักษณ์ความเป็นตัวตนของกาแฟเขาช่องได้ไม่เปลี่ยนแปลง แม้ว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนไป ผู้คนจะเปลี่ยนแปลง แต่ร้านกาแฟเขาช่องยังคงรักษาความคลาสสิคไว้เหนือกาลเวลา เป็นสไตล์ 
Retro มีรูปแบบตัวตนเป็นของตัวเอง ไม่มีใครเลียนแบบได้และคงไว้จนถึงปัจจุบัน









สิ่งนี้เรียกว่า "ขนมปังเปี๊ยะ" ไม่เคยทานมาก่อนค่ะ เป็นก้อนกลมๆ เหมือนซาลาเปา แต่เนื้อและรสชาติเหมือนขนมเปี๊ยะ 



ถึงแม้ในปัจจุบันรูปแบบหลายอย่างจะเปลี่ยนไปบ้างแต่สำหรับฉันไม่สำคัญค่ะ เพราะสิ่งที่สำคัญคือ “ตัวตน” ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง