สวัสดีค่ะ ปกติเราไม่ค่อยจะมีเพื่อนพูดคุยแต่ละวันเท่าไหร่ เลยอาศัยกระทู้พันทิปอ่านอะไรไปเรื่อย หรืออาจจะตั้งกระทู้ขึ้นมาเองเพื่อสอบถามเรื่องทั่วไป หรืออาจแปลกกับบางคน

เข้าเรื่องตามหัวข้อของกระทู้เลยนะคะ

พอดีวันนี้ เรากลับมาบ้าน มาหาคุณตาตอนเช้าตามปกติ แล้วก็เอาไดอารี่เล่มนึงออกมาจากกระเป๋า ตอนแรกว่าจะเขียนแล้วเก็บ แต่เผอิญว่ารีบไปแย่งคุณตาทำกับข้าวเพราะกลัวแกเหนื่อย เลยวางสมุดไดอารี่เล่มนั้นไว้ที่เก้าอี้ แต่ที่บ้านมีหลานชายอยู่คนนึง ซึ่งเป็นเด็กผู้ชาย ค่อนข้างนิสัยเจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจ เถียง ชอบทำหน้าตาล้อเลียนผู้ใหญ่ และไม่ค่อยฟัง ร้องไห้ไร้สาระก็บ่อย เป็นลูกของพี่ชายเราแท้ๆค่ะ เราก็ดุก็พูดสอนบ่อยๆว่าเป็นมารยาทที่ไม่ควรทำ เราเข้าใจนะ ว่าหลานยังเล็ก หลานเราเพิ่งอายุ3-4ขวบเองค่ะ แต่ว่าเข้าใจไว เรียนรู้ไว รับรู้สื่อสารอะไรได้เหมือนเด็กโตมาก แต่ไม่ค่อยฟังเลย พูดง่ายๆก็คือ **ดื้อ** ค่ะ เลยแอบคิดว่าที่พูดหรือที่เคยสอนไป จะทำให้เขาเข้าใจบ้าง แต่ไม่เลย (ยิ่งพูดเหมือนยิ่งยุ) ก่อนหน้าที่จะไปทำกับข้าว คงเป็นเราเองที่ผิด ตรงไม่คิดจะระวังอะไรเลยทั้งที่รู้ว่าที่บ้านมีเด็ก แล้วเป็นเด็กลักษณะที่ สอนอะไรก็ไม่ฟัง แถมยิ่งพูดเหมือนยิ่งยุ แต่คิดว่านางต้องรู้เรื่องสมุดของเรา

นางเอาอะไรไม่รู้แหลมๆ คาดว่าน่าจะเป็นของที่ที่บ้านห้ามเอามาให้เล่นบ่อยๆ แต่ก็เก็บไม่เคยพ้นมือเกี่ยวกับที่เกลี่ยปูน หรือไอตัวที่ใช้ทำขนมเครป ที่เป็นเหล็กแบนๆมากรีดสมุดของเรา ซึ่งจังหวะเรานึกขึ้นได้จะเดินมาเก็บก่อนมาเห็นภาพนั้นเข้า ก็เลยแอบโกรธมากๆที่หลานทำแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้ตี แต่ชักสีหน้าไม่พอใจ แล้วก็ไปดึงสมุดคืนมาโดยที่ใส่อารมณ์หน่อยๆโดยไม่ได้ตั้งใจเพราะความโกรธ

ค่ะ...สมุดเล่มนั้นคือไดอารี่ที่เราเขียนประจำ
เป็นของรักของหวง เป็นของที่เราเขียนความรู้สึก หรือเรื่องราวแต่ละวันหรือเหตุการณ์สำคัญทางด้านจิตใจลงไป มันสำคัญค่ะ อาจจะราคาน้อยแต่มูลค่าในนั้นมหาศาลสำหรับเรามาก

เราว่าหลานไปว่าทำไมไร้มารยาท เป็นเด็กนิสัยเสียชอบทำลายข้าวของแบบนี้ แต่นางก็เหมือนไม่สำนึกอะไรเลย แถมยังหัวเราะร่าเริงแล้ววิ่งไปหาคุณตา (เราตีหลานไม่ลง) แต่ก็บอกคุณตาไปว่าหลานทำไม่ถูก แทนที่จะปลอบเราเรื่องของที่มันสำคัญกับเรา ซึ่งแกก็รู้ว่าเราเป็นคนหวงของมาก แต่ก็ยังไม่ดุอะไรหลานเลย

ถ้าเป็นคุณ เจอเหตุการณ์ประมาณนี้ หรืออาจคล้ายคลึงมาบ้าง คุณจะทำยังไงหรอคะ

เพราะตอนนี้เอาตามตรงคือเราเสียใจมาก
ที่ของรักของหวงของเรามันฉีกขาด
และมีมูลค่าทางจิตใจ เพราะเขียนเรื่องดีๆไว้

ควรจะสอนหลาน และทำตัวเองให้รู้สึกดีขึ้นได้ยังไง...