เริ่มจากทุกปีตั้งแต่เด็กเรามักจะได้ยินคำว่าทำไมไม่ดีพอแต่เราไม่ดีพอแต่เราไม่เคยใส่ใจเลยจนแม่เรามันเริ่มตั้งแต่ช่วงเราไม่สบายเข้าร.บ.บ่อยพอผ่านไปแม่ก็เริ่มพูดว่าทำไมไม่เหมือนลูกเพื่อนแม่ดีอย่างนู้นนี้มำไมสอบไม่ติดเคยทำไรให้ภูมิใจบ้างทั้งที่กปีเราเป็นคนแรกที่ซื้อเซอไพร์แม่ทั้งที่พี่ไม่ได้สนแม่ด้วยซ่ำแต่พี่ก็ยังดีกว่าเราจนมาวันนี้เรารู้สึกอยากตายอยากเดินไปให้รถชนเริ่มจิกตัวเองกัดปากอยากแทงตัวเองให้ตายๆไปแต่ก็ยังคงมีความกลัวในโรงเรียนเรายิ้มมีความสุขเสมอจนเพื่อนๆบอกว่าเรายิ้มเก่งแต่พอกลับบ้านเรามีแต่ความคิดอยากตายว่าทำไมให้เราอยู่ถึงตอนนี้เวลาเราป่วยแม่ชอบบอกว่าเราแกล้งจนเข้าร.บ.หลายครั้งที่เราเหนื่อยทำไมถึงอยู่ถึงทุกวันนี้เราต้องเดินตามทางผญต้องดีกว่าลูกเพื่อนแม่หรออยากทราบว่าถ้าเป็นคนอื่นเจอแบบนี้จะจัดการปัญหายังไงค่ะ
อยากทราบว่าเราควรทำยังไงดี