คือ เราเริ่มจะเปลี่ยนเเปลงตัวเองมานานมากเเล้ว เเต่พอเปลี่ยนได้สักพัก ความคิดของเเต่ก่อนชอบโผล่มาจุ้นทุกทีเลย เเละมีอยู่วันนึง เราก็ร้องไห้ตามประสาเรา เเต่ใจที่พยายามเปลี่ยนเเปลงนั้นก็บอกว่า''ทำไมอ่อนเเอจัง เเค่นี้ก็ร้องไห้เเล้ว อยากเป็นเหมือนเเต่ก่อนหรอ อยากเเข็งเเกร่งก็ต้องอดทนสิ?'' เเต่อีกใจนึงที่เป็นอดีตก็บอกอีกทีว่า''ทำไมชอบไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเองอ่ะ ทำไมชอบกดดันตัวเองอยู่เรื่อย รู้ทั้งรู้ว่าเจ็บปวดเเต่ทำไมถึงฝืนอ่ะ'' คือมันเเบบ มันคิดอไรไม่ออกเลย ทำอไรก็ไม่ได้ ทั้งๆที่อยากเเข็งเเกร่งขึ้น เเต่ทำไม พอถึงเวลาเเบบนี้ทีไรรู้สึกว่าตัวเองห่วยเเตกมาก ยิ่งกว่าเเต่ก่อนซะอีกอ่ะ